ශ්‍රී ලංකාවේ වත්මන් දේශපාලන භූ දර්ශනය තුළ වඩාත්ම කැපී පෙනෙන ලක්ෂණය වන්නේ ආණ්ඩුවේ ශක්තිය නොව, ශක්තිමත් විපක්ෂයක් තිබිය යුතු තැන පවතින ගැඹුරු රික්තකයයි.

සමගි ජන බලවේගය (SJB) සහ එක්සත් ජාතික පක්ෂය (UNP) ප්‍රමුඛ විරුද්ධ පාර්ශ්වය, ආණ්ඩුවට අභියෝග කිරීමේ තම මූලික කාර්යභාරය ඉටුකිරීමට අපොහොසත් වී ඇති බව පොදු නිරීක්ෂණයකි.

මෙය හුදෙක් දේශපාලන දුර්වලතාවයක් පමණක් නොව, රටේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ව්‍යුහයේ සමබරතාවයටද බලපාන තත්ත්වයකි.

ප්‍රධාන විපක්ෂයේ ක්‍රියාකලාපය දෙස බලන විට, පැහැදිලි උපායමාර්ගික සැලැස්මක අඩුවක් පෙනෙන්නට තිබේ. සජිත් ප්‍රේමදාස සහ රනිල් වික්‍රමසිංහ යන නායකයින්ගේ දේශපාලන ප්‍රවේශයන්, තමන්ගේම ඡන්ද පදනම ශක්තිමත් කරනවා වෙනුවට එය තවදුරටත් ඛාදනය වීමට හේතු වී ඇති බවක් පෙනේ.

ජාතික වශයෙන් වැදගත් වන කරුණු සම්බන්ධයෙන් දැඩි ස්ථාවරයක් ගැනීමට හෝ අඛණ්ඩ පීඩනයක් එල්ල කිරීමට ඔවුන් දක්වන මැලිකම, ඔවුන්ගේ අරමුණු පිළිබඳව ජනතාව තුළ සැක සංකා මතුකරවයි. මෙම ක්‍රියාකලාපය, දේශපාලනමය වශයෙන් ස්වයං-විනාශකාරී ගමනක යෙදෙන බවට හැඟීමක් ඇතිකරවයි.

මෙම අකර්මණ්‍යතාවයට ගැඹුරු හේතුවක් ලෙස ජනතා විශ්වාසය බිඳ වැටීම පෙන්වා දිය හැකිය. ප්‍රධාන විපක්ෂයේ නායකත්වය, මහජන අපේක්ෂා ඉටු කිරීමට අපොහොසත් වූ පෙර ආණ්ඩු සමග සෘජුවම සම්බන්ධ වීම, ඔවුන්ට ඇති ප්‍රධානතම බාධකයකි. එම නිසා, වත්මන් ආණ්ඩුව දූෂණය හෝ ආර්ථික කළමනාකරණය සම්බන්ධයෙන් විවේචනය කරන විට, ජනතාව ඔවුන් දෙස බලන්නේ ද එම දේශපාලන ක්‍රමයේම කොටස්කරුවන් ලෙසය.

මෙය ඔවුන්ගේ විවේචනවලට ඇති විශ්වසනීයත්වය දැඩි ලෙස හීන කරන අතර, ඔවුන්ට නැවුම් විකල්පයක් ලෙස පෙනී සිටීමට ඇති ඉඩකඩ අහුරා දමයි.


අරගලයෙන් පසු නිර්මාණය වූ දේශපාලන අවකාශය..

විශේෂයෙන්ම 2022 මහජන අරගලයෙන් පසු නිර්මාණය වූ දේශපාලන අවකාශය ප්‍රයෝජනයට ගැනීමට විපක්ෂය අපොහොසත් වීමද මෙහිදී කැපී පෙනේ. පද්ධතිමය වෙනසක් ඉල්ලා සිටි ජනතා රැල්ලට සැබෑ නායකත්වයක් හෝ නව දැක්මක් ලබා දීමට ඔවුන්ට නොහැකි විය.

එම ඓතිහාසික මොහොතේදී, ජනතා බලය මෙහෙයවනවා වෙනුවට, ඔවුන් පසෙකට වී බලා සිටින පිළිවෙතක් අනුගමනය කළ බවට විවේචනයක් පවතී. මෙය, නව දේශපාලන සංස්කෘතියක් අපේක්ෂා කළ තරුණ පරපුර ඇතුළු විශාල පිරිසක් ඔවුන්ගෙන් තවදුරටත් දුරස් කිරීමට හේතු විය.

මෙම අකර්මණ්‍යතාවය ප්‍රධාන පක්ෂවලට පමණක් සීමා වී නොමැත. විපක්ෂයේ අනෙකුත් පාර්ශ්වයන්ද විවිධ ආකාරයේ අකාර්යක්ෂමතාවන් ප්‍රදර්ශනය කරයි. නාමල් රාජපක්ෂගේ නායකත්වය යටතේ නැවත සංවිධානය වීමට උත්සාහ දරන පොදුජන පෙරමුණ, නව දැක්මක් ඉදිරිපත් කරනවා වෙනුවට තම පැරණි ඡන්ද පදනම නැවත එක්කර ගැනීමට උත්සාහ කරන බවක් නිරීක්ෂණය කළ හැකිය.

දෙමළ ජාතික සන්ධානය තුළ, ශානකියන් රාසමාණික්කම් වැනි කිහිප දෙනෙකුගේ හඬ හැරුණු විට, සමස්තයක් ලෙස පක්ෂයේ ක්‍රියාකාරීත්වය අපේක්ෂිත මට්ටමක නොමැත. ඒ අතර, කඳුකරයේ සහ මුස්ලිම් ප්‍රජාවන් නියෝජනය කරන පක්ෂවල නායකයින්, ජාතික ප්‍රශ්නවලට වඩා පටු දේශපාලන අරමුණු වලට මුල්තැන දෙන බවට විවේචන පවතී.

මෙම විපක්ෂ රික්තකය, ජාතික ජන බලවේගය වැනි විකල්ප දේශපාලන බලවේගයන්ට වර්ධනය වීමට සෘජු අවස්ථාවක් සලසා දී ඇත. ආණ්ඩුව සහ සාම්ප්‍රදායික විපක්ෂය යන දෙපාර්ශ්වය පිළිබඳවම කලකිරී සිටින ඡන්දදායකයින්, වෙනත් විකල්ප වෙත යොමු වීම ස්වභාවිකය.

එබැවින්, එම පක්ෂවල ජනප්‍රියතාවය වර්ධනය වීමට ඔවුන්ගේම ප්‍රතිපත්ති මෙන්ම, ප්‍රධාන විපක්ෂයේ අකාර්යක්ෂමතාවය සහ අසාර්ථකත්වයද ප්‍රබල ලෙස ඉවහල් වී ඇති බව පැහැදිලිය.


සම්ප්‍රදායික විපක්ෂය වෙනුවට ඩිජිටල් සමාජ මාධ්‍ය

මේ අතර, ශ්‍රී ලංකාවේ දේශපාලන කතිකාව පාර්ලිමේන්තුවෙන් පිටතට, එනම් සමාජ මාධ්‍ය වැනි ඩිජිටල් අවකාශයන්ට සංක්‍රමණය වීමද සුවිශේෂී ප්‍රවණතාවයකි. ආණ්ඩුව පවා විපක්ෂයේ විධිමත් විවේචනවලට වඩා සමාජ මාධ්‍ය තුළ මතුවන මහජන මතයට වැඩි ප්‍රතිචාරයක් දක්වන බවක් පෙනී යයි. මෙයින් ගම්‍ය වන්නේ, සාම්ප්‍රදායික විපක්ෂය විසින් නිර්මාණය කළ යුතු දේශපාලන පීඩනය, දැන් අවිධිමත් ලෙස ජනතාව විසින්ම නිර්මාණය කරමින් සිටින බවයි.

ශ්‍රී ලංකාවේ දේශපාලන ක්ෂේත්‍රය නිර්වචනය වන්නේ මෙම විපක්ෂ රික්තකය මගිනි. ශක්තිමත් සහ සංවිධානාත්මක අභියෝගයක් නොමැති වීම ආණ්ඩුවට පැහැදිලි වාසියක් සලසා දෙයි. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ක්‍රමයක නිරෝගී පැවැත්ම සඳහා, ආණ්ඩුවේ බලය තුලනය කිරීමට සහ වගකීමට ලක් කිරීමට හැකි ශක්තිමත් විපක්ෂයක් අත්‍යවශ්‍ය වේ. වත්මන් තත්ත්වය, එම ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී මූලධර්මයේ අනාගතය පිළිබඳව බරපතල ප්‍රශ්න මතුකරයි.

(රාධිකා රත්නායක)

දරුවන් ශික්ෂණය කිරීම සම්බන්ධයෙන් නූතන විද්‍යාත්මක ක්‍රියාමාර්ග දියත් කිරීමට එරෙහිව මහා පරිමාණයෙන් මඩ අවලාද ප්‍රචාර ගෙන යන අතර, ජේෂ්ඨ මනෝ වෛද්‍ය උපදේශක, මනෝ චිකිත්සක වෛද්‍ය චමින්ද සිරිවර්ධන සරළ සහ පුළුල් විග්‍රහයක් ඉදිරිපත් කර තිබේ.

සිරස රූපවාහිනිය විකාශනය කළ ජාතික මෙහෙවරට වැඩ සටහනට එක් වෙමින් මනෝ වෛද්‍යවරයා අවධාරණය කළේ, මානසික රෝගී තත්වයන්ගෙන් පෙළුණු මැති ඇමතිවරුන් පිළිබඳව පසුගිය ආණ්ඩු කාලවල දී දැක ගත හැකි වූ බවයි.

දරුවෙකුට හිංසාකාරී දඬුවම් කිරීමෙන් මනස තුළ හට ගන්නා රසායනික ප්‍රතික්‍රියා සම්බන්ධයෙන් ද පොදුවේ සියළු දෙනාට තේරුම් ගත හැකි සරළ ආකාරයෙන් විග්‍රහ කරනු ලැබීය.

පහත දැක්වෙන වීඩියෝව අවසන් වෙන තුරු නරඹා වෛද්‍යවරයා ඉදිරිපත් කරන විද්‍යාත්මක කරුණු හොඳින් අධ්‍යයනය කිරීම කාලීන අවශ්‍යතාවයක් වී පවතී.

(lankatruth)

ඇත්තටම බිමල් රත්නායකට මොකද වුණේ? සමහරු කියන්නේ බහාලුම් 323 නිදහස් කිරීම පිළිබඳ අල්ලස් හෝ දූෂණ විමර්ශන කොමිෂන් සභාවට උදය ගම්මන්පිල කරපු පැමිණිල්ල මත පරීක්ෂණයක් ආරම්භ කරපු එක අමාත්‍යාංශ සංශෝධනයට හේතුව කියලයි.

තවත් පිරිසක් පැලවත්ත කාර්යාලයේ දැඩි මතධාරී කණ්ඩායම සහ අනුරහිතවාදී කණ්ඩායම අතර ඇති මත ගැටුම මේ මගින් පිළිබිඹු වන බවත් කියනවා.

විශේෂයෙන්ම පසුගියදා නිකුත් වුණු ඇමරිකානු රාජ්‍ය දෙපාර්තමේන්තුවේ වාර්තාවට අනුව විදේශ ආයෝජන සඳහා හිතකර පරිසරයක් ලංකාව තුළ නොමැති වීමට දැඩි මතධාරී මාක්ස්වාදී කණ්ඩායම් ආණ්ඩුව තුළ සිටීම ප්‍රබල හේතුවක්.

පෞද්ගලීකරණය කළ යුතු ශ්‍රී ලංකන් එයාර්ලයින්ස් බිමල් රත්නායක ඇමතිකමේ තියාගෙන පුද්ගලීකරණය කරන්නත් අමාරුයි. ඒ වගේම දැඩි චීන හිතවාදීන් වන ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ ලේකම් ටිල්වින් සිල්වා ප්‍රමුඛ චීන හිතවාදී කණ්ඩායමට මෙම අමාත්‍ය ධූර මාරු කිරීම මගින් ටොක්කක් ඇනලා තියෙනවා.

ඒ වගේම සේවා දිගුවක් බලාපොරොත්තුවෙන් සිටින ඇමෙරිකානු තනාපතිනිය ජූලි චන් ට මේ වගේ ක්‍රියාකාරකම් ලකුණු වැටෙන්න හේතු වෙනවා.

කැබිනට් සංශෝධනය ගැන සියුම්ව බැලුවොත් සියලු දෙනාම ඉල්ලුවේ අග්‍රාමාත්‍ය හරිනිගෙන් අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය වෙනස් කරන්න. විශේෂයෙන්ම මාධ්‍යවේදී උවිඳු කුරුකුලසූරිය ඒ මතය සඳහා දිගින් දිගට පෙනී සිටියා. නමුත් අන්තිමට සිද්ධ වුණේ නොහිතපු දෙයක්...

උපුටා ගැනීම - අප්පුහාමි ෆේස්බුක් පිටුවෙන්...

සිරිමලී

Sirimali Liyanagama
This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.


ආසියානු ක්‍රිකට් කුසලානයේදී ඉන්දියාව ලැබූ ජයග්‍රහණය යනු හුදු ක්‍රීඩා ජයග්‍රහණයක් නොවේ. එය ඉන්දීය අග්‍රාමාත්‍ය නරේන්ද්‍ර මෝදිගේ නායකත්වය යටතේ එරට විදේශ ප්‍රතිපත්තිය තුළට දැඩි ජාතිකවාදය සහ හින්දුත්ව මතවාදය කාවැදීමේ සංකේතයක් බවට පත් විය.

මෙම ප්‍රවණතාවය, ක්‍රිකට් පිටියේ ආතතියේ සිට BRICS සමූහය පුළුල් කිරීම දක්වාත්, කලාපීය බල තුලනය තුළ ශ්‍රී ලංකාව වැනි අසල්වැසි රටවල ස්ථාවරයන් කෙරෙහිත් සෘජුව බලපා ඇති භූ-දේශපාලනික තත්ත්වයකි.


ක්‍රීඩාව සහ දේශපාලනික ගැටුම: මෝදිගේ ජාතිකවාදී දර්ශනය

ඓතිහාසිකව, ඉන්දු-පාකිස්තාන ක්‍රිකට් තරග යොදා ගත්තේ රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික සබඳතා වැඩිදියුණු කරන 'මෘදු බලයේ' (Soft Power) මෙවලමක් ලෙසයි. කෙසේ වෙතත්, මෝදි රජය යටතේ මෙය 180-අංශක වෙනසකට ලක් විය.

• ක්‍රිකට් ජයග්‍රහණයේ දේශපාලනීකරණය:

ආසියානු කුසලානයේ ජයග්‍රහණයෙන් පසු අග්‍රාමාත්‍ය මෝදි විසින් එය හමුදාමය ගැටුමක් හා සමාන කරමින්, "Operation Sindoor" වැනි යෙදුම් භාවිතයෙන් සමාජ මාධ්‍ය සටහන් තැබීමෙන් පෙන්වා දුන්නේ මෙම ක්‍රීඩා පිටිය සතුරු පාකිස්තාන-ඉන්දියා ආරවුල යළි එළිදැක්වීමේ වේදිකාවක් බවයි. මෙමගින්, ජයග්‍රහණයේ ගෞරවය කණ්ඩායමෙන් ඔබ්බට ගොස්, ජාතිකවාදී දේශපාලන න්‍යාය පත්‍රය (මෝදිට) තහවුරු කරන සංකේතයක් බවට පත් විය.

• ආසියානු ක්‍රිකට් කවුන්සිලයේ (ACC) අර්බුදය:

ඉන්දීය කණ්ඩායමේ නායකයා විසින් කුසලානය ලබාගැනීම ප්‍රතික්ෂේප කිරීම සහ ඒ සම්බන්ධයෙන් ACC සභාපති (පාකිස්තාන පුරවැසියෙකු වන) මොහ්සින් නාක්වි විසින් දැඩි ස්ථාවරයක් ගැනීම, ක්‍රීඩාවේ පාලනය තුළ පවා පවතින ගැටුම්කාරී භූ-දේශපාලනය මතුපිටට ගෙන ආවේය.

භූ-දේශපාලනික 'බහු-ගැළපීම්' (Multi-Alignment) සහ එහි ප්‍රතිවිරෝධතා


ජාතිකවාදයේ නැගීමත් සමඟ, ඉන්දියාවේ විදේශ ප්‍රතිපත්තිය 'උපාය මාර්ගික ස්වාධීනත්වය' මත පදනම් වූ 'බහු-ගැළපීම්' (Multi-Alignment) ප්‍රතිපත්තියක් අනුගමනය කරයි. මෙහි අරමුණ වන්නේ ප්‍රධාන බල කඳවුරු සියල්ල සමඟ සබඳතා පවත්වා ගැනීමයි.

• BRICS පුළුල් කිරීම:

ඉන්දියාව චීනය සහ රුසියාව ප්‍රමුඛ BRICS සමූහය පුළුල් කිරීමට සහාය දෙයි. මෙය බටහිර ආධිපත්‍යයට ප්‍රතිවිරුද්ධ බහුධ්‍රැව ලෝකයක් සඳහා ඉන්දියාව දරන උත්සාහයයි. විශේෂයෙන්ම මැද පෙරදිග රටවල් ඇතුළත් කර ගැනීම හරහා ඉන්දියාව සිය ආර්ථික සහ භූ-දේශපාලනික අවශ්‍යතා සමබරව පවත්වා ගැනීමට අපේක්ෂා කරයි.

• බටහිර සමග සබඳතා:

එහෙත්, ඉන්දියාව ඒ සමඟම Quad (ඇමෙරිකාව, ජපානය, ඕස්ට්‍රේලියාව) වැනි බටහිරට නැඹුරු ආරක්ෂක කණ්ඩායම් සමඟද සක්‍රීයව කටයුතු කරයි.

• ඇමරිකාව සමග සබඳතා වෙනස් වීම:

හින්දු ජාතිකවාදයේ නැගීමත් සමග, ඉන්දියාවේ ප්‍රමුඛතා වෙනස් වී ඇත. විචාරකයින්ට අනුව, ඇමරිකාව සමඟ මෙතෙක් පැවති "විරසකය අහෝසි වීමේ ප්‍රවණතාවක්" මතුව ඇත. මෙම නව ජාතිකවාදී රාමුව යටතේ, ඊශ්‍රායලය-පලස්තීන ගැටුම සම්බන්ධයෙන් ඉන්දියාවේ පැරණි මධ්‍යස්ථ ස්ථාවරය ඉදිරියේදී "මදක් පසුබානු ඇතැයි" අපේක්ෂා කළ හැකිය. මෙහිදී, ට්‍රම්ප් සහ නෙතන්යාහුගේ සාම වැඩපිළිවෙලට ඉහළ පිළිගැනීමක් ලැබීමේ ප්‍රවණතාවක් ඇති බවට මතයක් පවතී. හිටපු ඇමරිකානු ජනාධිපති ඩොනල්ඩ් ට්‍රම්ප් සිය සමාජ මාධ්‍ය ගිණුමේ මෝදිගේ ස්ථාවරයන් යළි යළිත් පළ කිරීම මෙම නව සමීප සබඳතාවේ පිළිබිඹුවකි.



ශ්‍රී ලංකාවට ඇති භූ-දේශපාලනික අභියෝගය


ඉන්දියාවේ මෙම භූ-දේශපාලනික "අංශක තුන්සිය හැටක් කරකැවීමේ" පසුබිම තුළ, ශ්‍රී ලංකාව වැනි ආර්ථිකමය වශයෙන් බිඳ වැටුණු කුඩා රාජ්‍යයක විදේශ ප්‍රතිපත්තිය අතිශය තීරණාත්මක වේ.

• අනුර කුමාර දිසානායකගේ ස්ථාවරය:

එක්සත් ජාතීන්ගේ සමුළුවේදී ජනාධිපති අනුර කුමාර දිසානායක විසින් පලස්තීනය ස්වාධීන රාජ්‍යයක් ලෙස පිළිගන්නා බව ප්‍රකාශ කරමින්, ගාසා තීරයේ සිදුවන අකටයුතුකම් සම්බන්ධයෙන් ලංකාවේ කණස්සල්ල ප්‍රසිද්ධියේම පළ කිරීම, ඓතිහාසිකව අපගේ නොබැඳි ප්‍රතිපත්තියට අනුකූල වේ.

• ඇමරිකානු 'කුඩම්මාගේ සැලකිල්ල':

කෙසේ වෙතත්, ඉන්දියාවේ නව නැඹුරුව සහ ගෝලීය වශයෙන් ඇමරිකාව ඊශ්‍රායලයට දක්වන සහයෝගය හමුවේ, ශ්‍රී ලංකාවේ මෙම ස්ථාවරය "ඇමරිකානු කුඩම්මාගේ සැලකිල්ලට" ලක්වීමේ අවදානමක් පවතී.

• ආර්ථික බලපෑම:

ණය ප්‍රතිව්‍යුහගතකරණය සහ ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය ආයතන (IMF) හරහා ශ්‍රී ලංකාවට ඇමරිකාවේ ආර්ථික බලපෑම දැඩිව දැනිය හැකිය. භූ-දේශපාලනික තීරණ මූල්‍ය ආධාර හෝ වෙළඳ සබඳතා කෙරෙහි බලපෑම් ඇති කළ හැකි බැවින්, රටේ ආර්ථික අවශ්‍යතා තවදුරටත් අවදානමට ලක්විය හැකිය.

• කලාපීය අසමතුලිතතාව:

ඉන්දියාව බටහිර සමග සමීප වීමත්, චීනය දිගටම ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රධාන පාර්ශවකරුවෙකු වීමත් සමඟ, ශ්‍රී ලංකාව ඉන්දු-චීන භූ-දේශපාලනික අරගලයේ තවත් කේන්ද්‍රස්ථානයක් බවට පත් විය හැකිය. ශ්‍රී ලංකාව තම ස්වාධීනත්වය ආරක්ෂා කර ගනිමින් සමතුලිත විදේශ ප්‍රතිපත්තියක් පවත්වා ගැනීම තවත් අභියෝගාත්මක වනු ඇත.


ක්‍රිකට් ජයග්‍රහණයක් පවා ජාතිකවාදී දේශපාලන මෙවලමක් බවට පත් කරන යුගයක, ඉන්දියාවේ විදේශ ප්‍රතිපත්තිය උපාය මාර්ගික ස්වාධීනත්වය සහ ජාතිකවාදී ආවේගයන් යන දෙකෙහිම සංකලනයකි. ඉන්දියාව 'විශ්ව ගුරු' (ලෝකයේ නායකයා) වීමේ අභිලාෂය හඹා යද්දී, බහු-ගැළපීම් ප්‍රතිපත්තිය කලාපයේ බල තුලනයට තවදුරටත් බලපෑම් කරනු ඇත. ශ්‍රී ලංකාව වැනි රාජ්‍යයකට, තම ඓතිහාසික ප්‍රතිපත්ති (පලස්තීනයට සහාය දීම වැනි) පවත්වා ගෙන යෑම, ආර්ථිකමය වශයෙන් ස්ථාවර වන තෙක්, ප්‍රධාන ගෝලීය බලවතුන්ගේ භූ-දේශපාලනික පීඩනයට ලක්වීමේ අවදානම ඉහළ නංවනු ඇත.


මීළඟ කොටසින් -
(ශ්‍රී ලංකාව වැනි කුඩා ආර්ථිකයකට, චීන ණය සහ ඉන්දීය-ඇමරිකානු කලාපීය බලපෑම් අතරතුර උපාය මාර්ගික ස්වාධීනත්වය ආරක්ෂා කරගත හැකි හොඳම ක්‍රමය කුමක් විය හැකිද?)

ශ්‍රී ලංකා නීතිඥ සංගමයේ (BASL) නායකත්වය මේ වන විට සැලකිය යුතු අභ්‍යන්තර අභියෝගයකට මුහුණ දී සිටී. රට තුළ උද්ගතව ඇති තීරණාත්මක නීතිමය සහ ව්‍යවස්ථාමය ගැටළු සම්බන්ධයෙන් එහි සභාපති, රජීව් අමරසූරිය අනුගමනය කරන නිහඬ පිළිවෙත හේතුවෙන් නීති ක්ෂේත්‍රයේ ජ්‍යෙෂ්ඨ සාමාජිකයන්ගෙන් ඔහු වෙත දැඩි විවේචනයක් එල්ල වෙමින් පවතී.

2025 පෙබරවාරි මාසයේදී පත් වූ අමරසූරියගේ සභාපතිත්වය, නීතියේ ආධිපත්‍යය ආරක්ෂා කිරීම සඳහා වූ නීතිඥ සංගමයේ ඓතිහාසික භූමිකාව ඉටු කිරීමට අපොහොසත් වී ඇති බවට චෝදනා එල්ල වෙමින් තිබේ.

සංගමයේ අභ්‍යන්තර ආරංචි මාර්ග අනාවරණය කරන්නේ, මෙම නායකත්ව විලාසය පිළිබඳව සාමාජිකයන් අතර දැඩි කලකිරීමක් වර්ධනය වෙමින් පවතින බවයි. වත්මන් නායකත්වයේ මෙම අක්‍රිය පිළිවෙතට විරෝධය පෑමක් ලෙස, විධායක කමිටුවේ නිලධාරීන්  දෙදෙනෙකු සිය තනතුරුවලින් ඉල්ලා අස්වීමට සලකා බලමින් සිටින බවද වාර්තා වේ.

මෙම විවේචනයේ හරය වී ඇත්තේ, දශක දෙකකට අධික කාලයක් පුරා නීතිඥ සංගමය තුළ පැවති ක්‍රියාකාරී සහ හඬක් නගන නායකත්වයෙන් වත්මන් නායකත්වය බැහැර වීමයි.

අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වයට එල්ල වූ අභියෝගවල සිට සැකකටයුතු නීතිය ක්‍රියාත්මක කිරීමේ ක්‍රියාවන් දක්වා වූ මෑතකාලීන ජාතික සිදුවීම් ගණනාවකදී, නීතිඥ සංගමයෙන් කඩිනම් සහ ප්‍රබල ප්‍රතිචාරයක් අපේක්ෂා කළද, ඒ වෙනුවට ලැබුණේ නිහඬ හෝ ප්‍රමාද වූ ප්‍රතිචාරයක් බව නීතිඥයෝ පෙන්වා දෙති.

මෙම පුළුල් නිහඬතාවයේ එක් රෝග ලක්ෂණයක් ලෙස, ජ්‍යෙෂ්ඨ නීතිඥ ගුණරත්න වන්නිනායක  සම්බන්ධ මතභේදාත්මක සිදුවීම හැසිරවූ ආකාරය බොහෝ විචාරකයෝ පෙන්වා දෙති. එක් ජ්‍යෙෂ්ඨ නීතිඥයෙකු පැහැදිලි කළ පරිදි, "මෙය එක් සිදුවීමක් ගැන නොව, දිගින් දිගටම පවතින රටාවක් පිළිබඳ ප්‍රශ්නයකි. ගැටලුව මතභේදාත්මක නීති සම්පාදනයක් හෝ නීතිඥයෙකුගේ අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝනය කිරීමක් වුවද, අපේක්ෂාව වන්නේ නීතිඥ සංගමයේ සභාපතිවරයා ඉදිරියෙන්ම සිට නායකත්වය දීමයි. අප පුරුදු වී සිටින උරුමය එය වන අතර, අපට දැනට නැති වී ඇතැයි හැඟෙන්නේද එම නායකත්වයයි."

නීතිඥ සංගමයේ 29 වන සභාපතිවරයා වන රජීව් අමරසූරිය, ශක්තිමත් මැතිවරණ වරමක් සහ ඉහළ වෘත්තීය සුදුසුකම් රැසක් සහිතව බලයට පත් විය. ඔහු අභියාචනාධිකරණයේ ප්‍රමුඛ නීතිඥයෙකු වන අතර, මහ බැංකුවේ පාලක මණ්ඩලය වැනි රාජ්‍ය සහ පෞද්ගලික අංශයේ වැදගත් මණ්ඩල රැසක සාමාජිකත්වය දරයි.

අභියාචනාධිකරණය

කෙසේ වෙතත්, ඔහුගේ විවේචකයන් තර්ක කරන්නේ, මෙම ඉහළ පසුබිම, රටේ සංකීර්ණ නීතිමය වාතාවරණය තුළ අවශ්‍ය වන නිර්භීත සහ තීරණාත්මක නායකත්වයක් බවට පරිවර්තනය වී නොමැති බවයි. අභ්‍යන්තර පීඩනය තීව්‍ර වෙමින් සහ ඉල්ලා අස්වීමේ තර්ජනය මතුවෙමින් තිබියදී, සභාපති අමරසූරිය තම සභාපතිත්වය පමණක් නොව, ශ්‍රී ලංකා නීතිඥ සංගමයේ ජාතික භූමිකාව සහ අදාළත්වය තීරණය කරන තීරණාත්මක සන්ධිස්ථානයකට පැමිණ සිටී.

මම මේ කල්පනා කලේ ඇමෙරිකන් සංවර්ධන ඒජන්සි (USAID) එකෙන් සල්ලි ගත්ත කියල කියන සෙට් එක ගැන. දැන් ලිස්ට් දෙකක් තියනවා කියල කියනවා.

ඇත්තටම මේ ලිස්ට් ඇත්තද නැද්ද කියල මම දන්නේ නැහැ වගේම ඒකෙ නම් ගොඩක් වෙලාවට තම තමන්ගේ දේශපාලන ලැදියාව එක්ක එඩිට් වෙමින් පවතිනවා කියල පේනවා. ඒ නිසා ලිස්ට් එක ගැන ලොකු දෙයක් කියන්න බැරි උනත් පොදුවේ කියන්න පුළුවන් දෙයක් තියනවා.

පොදුවේ ගත්තම මේ ලිස්ට්වල ඉන්නවා කියන චරිත ගත්තම එයාලගේ දිශාභිමුඛය (orientation) සහ ලයිෆ් ස්ටයිල් (life style) එක පදනම් කරගෙන කියන්න පුළුවන් එයාලට ඇමෙරිකන් ලැදියාවක් තිබ්බද නැද්ද කියන එක. ඒකත් නෙවෙයි මෙතන ප්‍රශ්නේ.

මම බැලුවේ ඇමෙරිකාව වේවා එංගලන්තෙ වේවා ජපානේ වේවා චීනේ වේවා ඉන්දියාව වේවා මොනම රටක් හරි වෙනත් රටකට මොනවා හරි මුදලක් දෙනවා නම් ඒ තමන්ගේ රටේ ශ්‍රේෂ්ටත්වය, පරිණාමය, වටිනාකම්, දර්ශනය, සංස්කෘතිය වගේ මොන මොනවා හරි ඔසවා තබන්න නේද? ගංවතුර ආධාරයක් දුන්න උනත් තමන්ගේ රටේ ත්‍යාගශීලි බව කාරුණික බව පෙන්නන්න නේද ඒ මුදල් දෙන්නේ? නැතුව නිකම් සල්ලි දෙන්න කාටවත් කොහේවත් අමාරුවක් නැහැනේ...

මම කියන්නේ රෙජීම් චේන්ජ් එකකට සල්ලි දුන්න උනත් ඒකෙනුත් තමන්ගේ රටේ නමට යම් ගෞරවයක් එන්න ඕනි.

ඔය වගේම සංවර්ධන ආධාර ලබාදෙන ආයතන සහ රටවල් ගත්තම දෙන අය වගේම ගන්න අයත් මේ මුදල් ගැන සවිඥාණිකයි. විශේෂයෙන් ලෝක බැංකුව වගේ තැනකින් ආධාරයක් හම්බ වුනොත් අපි ඒ ආධාර වලින් ගත්ත බඩුවල නැත්නම් ගොඩනැගිල්ලේ අදාල පරිත්‍යාගය කරපු කෙනාගේ හෝ ඒජන්සියේ නම පවා ගහනවා. ස්තුති කරනවා.

දැන් මේ සල්ලි ගත්ත ලිස්ට් එකේ අයගේ එහෙම ඇමෙරිකාව සෘජුව ප්‍රොමෝට් කරන ගතියකට වඩා තියෙන්නේ යම්කිසි 'ගල්ටික්' ගතියක් (meticuluous nature). සූක්ෂම ගතියක්.

දැන් එහෙම ගත්තොත් ඔය කියන ඇමෙරිකන් සංස්කෘතිය, දර්ශනය, ලයිෆ් ස්ටයිල් එක, රොක්, පොප්, බ්ලුස්, එල්විස් ප්‍රෙස්ලි, ස්ප්‍රින්ස්ටීන්, ජැක්සන්, කොකාකෝලා, සෙක්ස්, ඇමෙරිකාවට ගිය සෙන් - ජපන් හිස්බව, ඇමෙරිකන් සිහිනය, ගැට්ස්බි, ෆිල්ම්, ටැරන්ටිනෝ වගේ හැම මගුලක්ම පහුගිය අවුරුදු දහය පහළොවේ (හෝ ඊටත් වැඩියෙන්) කතාකරපු මට එක ඩොලර් පිච්චියක් හම්බවෙලා නැහැ. ඒ වගේම මටත් වඩා කතාකරපු අයටත් නැහැ. වෙන හිඟන්නෝ සෙට් එකකට තමයි මුං සල්ලි පොම්ප කරලා තියෙන්නේ. පොඩ්ඩක් නෙවෙයි මිලයන ගණන්.

පොදුවේ ගත්තම මුං සෙට් එක කරලා තියෙන්නේ ගල් කපන එකයි ආප්ප බාන එකයි විතරයි. ට්‍රම්ප්ගේම දේශපාලන නිරවද්‍ය නොවන විදියට කිව්වොත්. යකෝ ඇමෙරිකාව කියන්නේ මම අදටත් හිතන විදියට ශ්‍රේෂ්ට රටක්. ලොකු නූතන උරුමයක්. හැම පැත්තෙන්ම දැවැන්තයෙක්. ගල් කපන එකයි ආප්ප බාන එකයි විතරක් කරපු රටක් නෙවෙයි. ඒක විතරක් කරලා ඔය තැනට එන්න බැහැ.

කෙසේ හෝ වේවා මේ සල්ලි දුන්න එවුනුත් තේරුමක් ඇති එවුන් නෙවෙයි. ගත්ත එවුනුත් වැඩක් ඇති එවුන් නෙවෙයි. මම කියන්නේ රෙජීම් චේන්ජ් වගේ කතාවක් ගැන නෙවෙයි.

මංගල සමරවීර විතරයි මේකේ ව්‍යතිරේකයක් වෙන්නේ. ඇමෙරිකානු වේවා හෝ නොවේවා පොර යම් මතයක් හදන්න උත්සාහ කරපු කෙනෙක්. ඒ වෙනුවෙන් රුපියලක් හරි දුන්න කෙනෙක්.

ඒ නිසා ට්‍රම්ප් කරපු දේ ඉතාම නිවැරදියි. සත පහකට වැඩක් නැති කඩයක් තමයි වහලදාල තියෙන්නේ.

ඒ විතරක් නෙවෙයි තමන්ගේ රට වචනයකින්වත් ප්‍රමෝට් නොකරපු කිසිම වැඩක් නැති සෙට් එකකට සල්ලි යන එක නතර කිරීම මම හිතන්නේ ඇත්ත ඇමෙරිකන් බවක්. ට්‍රම්ප් ඒ අනුව ඇත්තම ඇමෙරිකානුවෙක්.

ඇමෙරිකන් ලයිෆ් ස්ටයිල් එක සංස්කෘතිය ප්‍රමෝට් කරපු අපි ඉණට අත්දෙක තියාන.

(මේ සටහන එක පාරක් පෝස්ට් කරලා පස්සේ අයින් කරලා ඔන්න ආයිත් දැම්ම).

Mahesh Hapugoda
(සටහන | ආචාර්ය මහේෂ් හපුගොඩ)
සමාජ හා දේශපාලන විශ්ලේෂක

This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.

(Mahesh Hapugoda ගේ ෆේස්බුක් පිටුවෙන්...)

සටහන |
රාධිකා රත්නායක


ජනාධිපති අනුර කුමාර දිසානායක සිය පාලනයේ පළමු කැබිනට් සංශෝධනය සිදුකරමින් ශ්‍රී ලංකාවේ දේශපාලන කරළිය උණුසුම් කළේය.

එහෙත්, මෙම සංශෝධනය හුදු පරිපාලනමය වෙනසකට වඩා, සූක්ෂමව ගණනය කරන ලද දේශපාලන උපායක් බවට ඉඟි සපයන්නේ එහි වඩාත්ම නාටකීය සිදුවීමයි: බිමල් රත්නායක වරාය සහ ගුවන් සේවා අමාත්‍ය ධූරයෙන් ඉවත් කිරීම. මෙම තීරණයේ ඇති විපරීතය නම්, එය ප්‍රකාශයට පත් වූයේ රත්නායකගේ නායකත්වය යටතේ ශ්‍රී ලංකා වරාය අධිකාරිය රුපියල් බිලියන 32ක වාර්තාගත ලාභයක් ලැබූ බවට නිවේදනය කළ දිනයේ වීමය.

මෙම තීරණය තවත් ගැඹුරින් විමසිය යුත්තේ එය ක්‍රියාත්මක වූ කාල රාමුව තුළය. අග්‍රාමාත්‍ය හරිනි අමරසූරිය ඔක්තෝබර් 17 වන දින ඉන්දියාවේ පැවැත්වෙන NDTV ලෝක සමුළුව වැනි ඉහළ පෙළේ රාජ්‍යතාන්ත්‍රික වේදිකාවකට සහභාගී වීමට නියමිතව තිබියදීත්, ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ (IMF) මීළඟ ණය වාරිකය පිළිබඳ අවසන් සාකච්ඡා අත ළඟ තිබියදීත් මෙම සංශෝධනය සිදු විය.

දේශපාලනයේදී අහම්බයන් දුර්ලභය. එසේ නම්, මෙම පියවර අහම්බයක්ද, උපායමාර්ගික අවශ්‍යතාවයක්ද, නැතහොත් බහුවිධ පාර්ශ්ව වෙත යවන ලද සංකීර්ණ පණිවිඩයක්ද?


මෙම ප්‍රශ්නයට පිළිතුරු සෙවීමේදී, ජනාධිපති දිසානායක මේ මොහොතේ මුහුණ දෙන බහුවිධ පීඩනයන්ගේ සංකීර්ණ ජාලය විමසා බැලිය යුතුය. ඔහු පාලනය කරන්නේ සුවපහසු බල මණ්ඩපයක සිට නොවේ; එය සෑම පියවරක්ම දේශීය හා විදේශීය වශයෙන් දරුණු ප්‍රතිවිපාක ගෙන දිය හැකි බිම් බෝම්බ සහිත බිමක ගමනක් බඳුය.

රටේ ආර්ථික පැවැත්මේ ජීවනාලිය වන මීළඟ IMF ණය වාරිකය තීරණාත්මකව පවතින අතර, ඔවුන් අපේක්ෂා කරන්නේ දේශපාලන ස්ථාවරත්වය සහ දක්ෂ ආර්ථික කළමනාකරණයකි. ඒ අතරම, ශ්‍රී ලංකාවේ වරායවල චීන බලපෑම පිළිබඳව ඓතිහාසිකව සංවේදී වූ ඉන්දියාවේ අවධානයද රජය වෙත යොමු වී තිබේ.

අගමැතිනියගේ සංචාරයට දින කිහිපයකට පෙර, චීන හිතවාදී යැයි සැලකෙන අමාත්‍යවරයා එම උපායමාර්ගික අමාත්‍යාංශයෙන් ඉවත් කිරීම ඉන්දියාව සැනසීමට ගත් පියවරක් ලෙස අර්ථ දැක්විය හැකිය. එහෙත්, හම්බන්තොට වරාය සහ කොළඹ වරාය නගරය වැනි චීන ආයෝජන මගින් ශ්‍රී ලංකාව මත සැලකිය යුතු බලපෑමක් පවතින බැවින්, මෙම තීරණය බීජිනය විසින් අර්ථකථනය කරනු ලබන්නේ කෙසේද යන්න තවත් ප්‍රශ්නයකි. මේ සියල්ලට අමතරව, ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ සහ ජාතික ජන බලවේගය සන්ධානය තුළ පවතින දෘෂ්ටිවාදී සහ ප්‍රායෝගික මත ගැටුම්ද මෙම තීරණයට හේතු වන්නට ඇත.

ඡායා : Shehan Gunasekara

මෙම සියලු පීඩනයන්ගේ කේන්ද්‍රීය චරිතය බවට බිමල් රත්නායක පත්වන්නේ ඔහුගේ දේශපාලන අනන්‍යතාවය හේතුවෙනි. ඔහු හුදෙක් අමාත්‍යවරයකු නොව, ජවිපෙ දෘෂ්ටිවාදී හෘදය සාක්ෂිය නියෝජනය කරන, '89 අරගලයේ උරුමය තුළින් පක්ෂයේ මූලික සාමාජිකත්වය අතර නොසැලෙන පිළිගැනීමක් ඇති නායකයෙකි. ඔහුගේ පැහැදිලි චීන හිතවාදී ස්ථාවරය සහ රටේ සංවේදීම ආර්ථික මර්මස්ථාන පාලනය කිරීම, ජනාධිපතිවරයාගේ උපායමාර්ගික නම්‍යශීලීත්වයට බාධාවක් ලෙස පෙනී ගියා විය හැකිය.

එසේ නම්, සාර්ථක, දෘෂ්ටිවාදීව ශක්තිමත්, සහ උපායමාර්ගිකව වැදගත් අමාත්‍යවරයකු ඉවත් කරන්නේ ඇයි? සමහරවිට, එම හේතු නිසාමය. බහුවිධ පාර්ශ්වයන් සමග එකවර ගනුදෙනු කිරීමේදී, පැහැදිලි නැඹුරුවක් ඇති ප්‍රබල චරිතයක් ඉවත් කිරීමෙන් "උපායමාර්ගික අවිනිශ්චිතභාවයක්" නිර්මාණය කළ හැකිය. එමගින්, ඉන්දියාවට, චීනයට, IMF සංවිධානයට සහ දේශීය පාර්ශ්වයන්ට පවා තමන්ට රිසි අර්ථකථනයක් ලබා ගැනීමට ඉඩ සැලසේ.

ජනාධිපති දිසානායකගේ මෙම පියවර, තනි පිළිතුරක් නොමැති ප්‍රශ්න මාලාවක් ඉතිරි කරයි. මෙය ඉන්දියාවට යැවූ පූර්ව-සංඥාවක්ද? IMF සංවිධානයට තමන් සතු පරම බලය පෙන්වීමක්ද? නැතහොත්, කලකට පෙර කැබිනට් සංශෝධනයක් ඉල්ලා සිටි රත්නායක මහතාටම එරෙහිව දියත් කළ අභ්‍යන්තර බල අරගලයක අවසානයද? මෙම සෑම අර්ථකථනයක්ම යම්තාක් දුරට සත්‍ය විය හැකිය. බාහිර ලෝකයට නොපෙනෙන පීඩනයන්ට ප්‍රතිචාර වශයෙන් ජනාධිපතිවරයා මෙම තීරණය ගත්තා විය හැකිය. නැතහොත්, තමන්ගේ නායකත්වය සහ පාලනය පිළිබඳව සියලු පාර්ශ්වයන්ට පැහැදිලි පණිවිඩයක් ලබා දීමට ඔහුට අවශ්‍ය වන්නට ඇත.

 අවසානයේ ඉතිරිව ඇත්තේ එක් ස්ථිර දෙයක් පමණි: එනම් ශ්‍රී ලංකාවේ දේශපාලන අනාගතය වෙන කවරදාටත් වඩා අවිනිශ්චිත බවයි. මෙම අවිනිශ්චිතභාවය, ජනාධිපතිවරයාගේ සැලැස්මේ අසාර්ථකත්වයක් නොව, සමහරවිට එහි අපේක්ෂිත සාර්ථකත්වයම විය හැකිය. සියල්ලන්ම අනුමාන කරමින් සිටින විට, සැබෑ බලය ඇත්තේ තීරණ ගන්නා තැනැත්තා අතේය. ඊළඟට කුමක් සිදුවේදැයි බලා සිටීම හැර අන් විකල්පයක් නොමැත.

පසුගිය ජනාධිපතිවරණයේදි රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා මැතිවරණයට තරඟ කළ අපේක්ෂකයන් අතර තුන්වන තැනට පත්වුණා.

මෙය ඔහු හා ඔහුට සහයෝගය දැක් වු පිරිස අපේක්ෂා කළ දෙයක් නොවේ. ඔහුට සහය පල කළ අයගේ අදහස වුයේ ජනාධිපති වික්‍රමසිංහ වසර දෙකක් වැනි කෙටි කාලයක් ඇතුළත රටතුළ ඇති වු ආර්ථික අර්බුදය නිසා ඇති වු දේශපාලන අර්බුදය ස්ථාවර කිරිම නිසා ඔහුට මැතිවරණය ජයග්‍රහණය කිරිමට වැඩි ඉඩක් ඇති බවයි.

එය කිසිසේත් වසර දෙකකින් සාමාන්‍ය තත්ත්වයට පත් කළ හැකි බව කිසි කෙනෙක් විශ්වාස කළේ නැහැ. විපක්ෂයේ කිසිදු බලවේගයක් එම අභියෝගය භාර නොගත්තේ පැවති අවධානම නිසාය. ජාත්‍යන්තර ආයතන වන ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල, ලෝක බැංකුව වැනි ආයතන ලංකාව තිබු තත්ත්වයේ සිට කෙටි කාලීනව ප්‍රශංසනිය තත්ත්වයට ගෙන ඒම අගය කර තිබුණා. ලංකාව වගේම අර්බුදයට ගිය පාකිස්ථානය, කෙන්යාව, ගානාව, ආජින්ටිනාව වැනි රටවලටද ලංකාව ආදර්ශයට ගන්නා ලෙස ජාත්‍යන්තර ආයතන උපදෙස් දී තිබුණා.

ආර්ථික අර්බුදයෙන් ඇති වු දේශපාලන අර්බුදය කළමනාකරණය කිරිම යන කරුණ මත ජනාධිපති වික්‍රමසිංහ ගේ නම ජාත්‍යන්තර ආයතනවල ප්‍රශංසාවට ලක්වුණා. මෙය පසුගිය දශක තුන තුළම ලංකාවේ පාලකයෙකු ජාත්‍යන්තරයේ ඇගයිමට ලක් වු පලමු අවස්ථාවයි.

ඒහෙත් ගැටළුව වනුයේ ලෝකයම පිළිගත් පුද්ගලයෙකු ලංකාවේ බහුතර ජනතාවක් පිලිගන්නේ නැත්තේ මන්ද යන්නයි. මෙයට හොඳම උදාහරණ ලෙස අපිට පෙන්වා දිය හැක්කේ ලක්සම්බර්හි හිටපු අගමැති Jean-Claude Junckerගේ (ජෝන් ක්ලෝඩ් යුන්ක) ප්‍රකාශයයි. "We all know what to do but we don't know how to get reelected once we have done it."

හිටපු ජනාධිපතිවරයාට සිදු වුයේ Jean-Claude Juncker (ජෝන් ක්ලෝඩ් යුන්ක) කළ දෙයයි. ජනතාව අකමැති ඉතා අමිහිරි ඒහෙත් රට ස්ථාවර කිරීමට කළ යුතු බොහෝ වෙනස්කම් කළා. එම වෙනස්කම් ක්‍රියාත්මක කලේ මැතිවරණය අමතක කරමින්.

උපයන විට අය කරන බදු වැඩි කලා. අගය ඒකතු කිරීම මත බදු වැඩි කළා. අපනයන සීමා කළා. මේ සියල්ල කළේ රට ස්ථාවර කිරිම වෙනුවෙන්. මේ සියල්ලම කරේ රජයේ සේවකයින්ගේ වැටුප් ගෙවමින්, විශ්‍රාම වැටුප් ගෙවමින් හා සහනාදාර ගෙවිම් තිබුණු ප්‍රමාණයට වඩා පස් ගුණයකින් වැඩි කරමින්.

රට ස්ථාවර කිරිම වෙනුවෙන් විපක්ෂයේ සියළුම පාර්ශ්වල සහය ඉල්ලා සිටියත් සමස්ථ විපක්ෂයම ඔහුට සහය නොදි රට ස්ථාවර කරන වැඩපිළිවෙල විවේඡනය කලා. ජාතික ජන බලවේගය මෙන්ම සමගි ජන බලවේගයද ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ අර්බුදය විසදන වසර දෙක තුළම පූර්ණ කාලීනව තම දේශපාලන කටයුතු ප්‍රවර්ධනය කලේ තම පක්ෂවලට අයත් වෘත්තිය සමිති යොදාගෙන පුළුවන් තරම් රාජ්‍ය ප්‍රතිපත්ති ක්‍රියාත්මක කිරීමට නොදි ඒවා කඩාකප්පල් කිරීමටයි. සමාජ මාධ්‍ය ජාලා ක්‍රියාකාරින් යොදා ගනිමින් පැවති රජයේ සමස්ත ක්‍රියාවලියම හාස්‍යට ලක් කලා. වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිතුමාගේ පරාජය සමාන වනුයේ බ්‍රිතාන්‍ය යුරෝපා සංගමයේ වෙන්විමට පැවති මැතිවරණයටයි.

ඒහිදි ඒවකට කම්කරු පක්ෂය හා කොන්සර්වටිව් පක්ෂ යන ප්‍රධාන පක්ෂ 2ම යුරෝපා සංගමයේ රැදි සිටිය යුතු යන ස්ථාවරයක සිටියා. UKIP පක්ෂය, බ්‍රිතාන්‍ය යුරෝපා සංගමයෙන් වෙන්විය යුතුය යන ස්ථාවරයේ සිටියා. ඉතා කුඩා පක්ෂයක් වු UKIP පක්ෂයේ ස්ථාවරයට බහුතර කැමැත්ත ප්‍රකාශ කර තිබුණා. දැන් බ්‍රිතාන්‍ය ජනතාව තමන් ගත් තීරණය වැරදි බවට අදහස් පල කරමින් ඉන්නවා.

පසුගිය අවුරුදු 03 තුළ බ්‍රිතාන්‍යයේ ඇතිවු ආර්ථික අර්බුදයට හේතුවක් ලෙස යුරෝපා සංගමයෙන් වෙන්විමද ප්‍රබල ලෙස බලපැ බවද බොහෝ දෙනාගේ අදහසයි.

ප්‍රංශය තුළදි සිදුවුයේ මේ හා සමාන තත්ත්වයකි. ප්‍රංශ ජනාධිපති ඉමැනුවෙල් මැක්රොන් රට ස්ථාවර කිරිම වෙනුවෙන් කළ යුතු ජනප්‍රිය නොවන බොහෝ වෙනස්කම් රාශියක් කලා. 2017 සිට අළුතින් රැකියා මිලියන 2ක් ඇති කලා. මිලියන 06ක් ව්‍යාපාර අවස්ථා ඇති කලා. ව්‍යාපාර බද්ද අඩු කර තිබුණා. ධන බද්ද අඩු කර තිබුණා. උසස් අධ්‍යාපනය සඳහා විශාල පිරිසකට ඇතුලත් විමට අවස්ථා සලසා තිබුණා. 2032 බිඳ වැටිමට පැවති රජයේ විශ්‍රාම වැටුප් ක්‍රමය ස්ථාවර කළා. නමුත් පසුගිය මැතිවරණයෙදි ඔහුගේ පාර්ලිමේන්තු කණ්ඩායම පරාජය වුණා.

ප්‍රංශයේ නව අගමැති ලෙස පත්වු මිෂෙල් බානියේටද අද සිදු වි ඇත්තේ මැක්රොන් ගෙන ගිය වැඩපිලිවෙල ඉදිරියට ගෙන යෑමයි. අද ලංකාවටත් සිදු වි ඇත්තේ පත් වු ජනාධිපතිවරයාට රනිල් වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරයා විසින් ක්‍රියාත්මක කළ වැඩපිලිවෙල දිගටම ක්‍රියාත්මක කිරිමට පමණයි. අවසානයේ රනිල් වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරයා පරාජය වුවත් ඔහු ඉදිරිපත් කළ වැඩසටහන ජයග්‍රහණය කර ඇත.

සටහන -
රධිකා රත්නායක



ශ්‍රී ලංකාවේ පාර්ලිමේන්තුව තුළ අද ආණ්ඩුවට අතිවිශාල බලයක් තිබේ. ආසනවලින් වැඩිම ප්‍රමාණයක් ඔවුන් සතුය. ජනාධිපතිවරයාට ප්‍රබල විධායක බලයක් ඇත. මේ අතර, සම්ප්‍රදායික විපක්ෂ දේශපාලන පක්ෂ, සංඛ්‍යාත්මකව පමණක් නොව ජනතා විශ්වාසය අතින් ද ඉතාම දුර්වල තැනකට වැටී ඇත.

දශක ගණනාවක් පුරා, මෙම පැරණි පක්ෂ ඉටු නොකළ පොරොන්දු ලබා දුන්නේය. දූෂණ වංචා චෝදනා නිරන්තරයෙන් ඔවුන් පසුපස පැමිණියේය. සැබෑ ජනතා ප්‍රශ්න විසඳීම වෙනුවට ඔවුන් දේශපාලන ක්‍රීඩාවල නිරත වන අයුරු ජනතාව බලා සිටියහ. ටිකෙන් ටික, ජනතාව ඔවුන්ව විශ්වාස කිරීම නැවැත්වීය. අද ඔවුන් කතා කරන විට සවන් දෙන්නේ ස්වල්ප දෙනෙකි.

ඔවුන් උද්ඝෝෂණ සංවිධානය කරන විට සහභාගී වන්නේ කිහිප දෙනෙකි.

බැලූ බැල්මට මෙය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට නරක තත්ත්වයක් ලෙස පෙනී යයි. සැබෑ විපක්ෂයක් ඉතිරි වී නැති බවක් හැඟේ. ආණ්ඩුවෙන් ප්‍රශ්න කිරීමට කිසිවෙකු නැත. බලය වගකීමට ලක් කිරීමට කිසිවෙකු නැත. විපක්ෂයක් තිබිය යුතු තැන විශාල හිස් අවකාශයක් නිර්මාණය වී ඇති සෙයකි.

නමුත් සැබෑ කතාව එය නොවේ.

ශ්‍රී ලංකාව තුළ නව දෙයක් හැඩගැසෙමින් පවතී. එය මෙරට මින් පෙර කිසිදා දැක නොතිබූ ආකාරයේ විපක්ෂයකි. එයට දේශපාලන පක්ෂයක් නැත. නිල නායකයෙකු නැත. කාර්යාල ගොඩනැගිල්ලක් හෝ පක්ෂ මූලස්ථානයක් නැත. ඒ වෙනුවට, එය නිර්මාණය වී ඇත්තේ මයික්‍රෆෝන, යතුරුපුවරු සහ කැමරා අතට ගත් සාමාන්‍ය මිනිසුන්ගෙනි. නිවසේ සිට වැඩ කරන පොඩ්කාස්ට් ශිල්පීන්ගෙනි. අන්තර්ජාලය හරහා තම අදහස් බෙදාගන්නා ලේඛකයින්ගෙනි. තම පරිගණක තිරය මත ප්‍රබල රූප නිර්මාණය කරන කලාකරුවන්ගෙනි. තම අනන්‍යතාවය හෙළි නොකර සත්‍යය කතා කරන නිර්භීත හඬවල්ගෙනි.

මෙය, මහජන විපක්ෂයයි. එය මේ වන විට සියල්ල වෙනස් කරමින් සිටී.

 
මෙම ව්‍යාපාරයේ කේන්ද්‍රයේ සිටින්නේ තම වේදිකාවන් භාවිතා කරමින් වගවීම ඉල්ලා සිටින නිර්මාණකරුවන්ය. ඇතැම් අය රජයේ ප්‍රතිපත්ති හැමෝටම තේරෙන ලෙස සරලව විග්‍රහ කරන අතර, තවත් සමහරුන් ලියන ලිපි සමාජ මාධ්‍ය තුළ දහස් ගණන් වාරයක් බෙදා ගැනේ. තවත් අය සංකීර්ණ ආර්ථික දත්ත සාමාන්‍ය මිනිසුන්ට තේරෙන ලෙස පැහැදිලි කරන අතර, තවත් පිරිසක් කරුණු සහ හාස්‍යය මුසු කරමින් සැබෑ තත්ත්වය හෙළිදරව් කරති.

මේ අය මීළඟ මැතිවරණය එනතුරු බලා සිටින දේශපාලනඥයන් නොවේ. ඔවුන් සමාජ කතිකාවතට මාතෘකා සපයයි. ඔවුන් ඉතා වේගයෙන් ක්‍රියාත්මක වන අතර, බොහෝ විට උදෑසන පුවත්පත් මුද්‍රණය වීමටත් පෙර තොරතුරු ජනතාව වෙත ගෙන යයි. ඔවුන්ගේ චිත්‍රාගාර කුඩා විය හැකි වුවත්, ඔවුන්ට සවන් දෙන මිලියන ගණනක ජනතාවක් සිටිති. එක් පොඩ්කාස්ට් වැඩසටහනකට, පාර්ලිමේන්තුවේ සතියක විවාදයකට වඩා සැබෑ කතිකාවක් නිර්මාණය කළ හැකිය.

පැරණි මාධ්‍ය ආයතන තම අයිතිකරුවන්, වෙළඳ දැන්වීම්කරුවන් සහ දේශපාලන සම්බන්ධතා ගැන කනස්සලු වන විට, නව ඩිජිටල් ප්‍රවෘත්ති නාලිකා බිහි වී තිබේ. මෙම නාලිකා කුඩා සහ වේගවත්ය. සම්ප්‍රදායික මාධ්‍ය පසුබට කරවන පීඩනයන් ඔවුන්ට නැත. ඔවුන් අන් අය වාර්තා නොකරන පුවත් වාර්තා කරයි. බලවතුන් අපහසුතාවයට පත් කරන දැඩි ප්‍රශ්න අසයි. ඔවුන්ගේ පක්ෂපාතීත්වය ධනවත් අයිතිකරුවන්ට හෝ දේශපාලන මිතුරන්ට නොව, සත්‍යයට පමණි.

මෙම ව්‍යාපාරයේ තවත් සිත්ගන්නා සුළු කොටසක් නම් එහි නිර්මාණශීලී බලකායයි. සංකීර්ණ දේශපාලන ගැටලු ගෙන, ඒවා කවුරුත් තේරුම් ගන්නා අන්තර්ගතයන් බවට පත් කරන කලාකරුවන් සහ සන්නිවේදකයන් මෙහි සිටී. තරුණ ග්‍රැෆික් නිර්මාණ ශිල්පීන් දූෂණ වංචා සරල රූප සටහන් මගින් පැහැදිලි කරන නිර්මාණ බිහි කරයි. පැය කිහිපයක් ඇතුළත, මෙම රූප සමාජ මාධ්‍ය පුරා පැතිර යමින්, දීර්ඝ විමර්ශන වාර්තාවක් කිසිදා නොකියවන දහස් ගණනකට කාරණය පහදා දෙයි.

සෑම ජනප්‍රිය සටහනක් සහ වැදගත් පණිවිඩයක් පිටුපසම නිහඬව වැඩ කරන චින්තකයෝ සිටිති. මෙම පර්යේෂකයන් සහ විශ්ලේෂකයෝ ව්‍යාපාරය ශක්තිමත් කරන කරුණු සහ තර්ක සපයති. ඔවුන්ට කීර්තියක් අවශ්‍ය නැත. ඔවුන් කරුණු තහවුරු කරන්නේ යමක් ප්‍රසිද්ධියට පත් වීමට පෙරය. ඔවුන් කෝපය, තර්කයක් බවටත්; හැඟීම්, සාක්ෂි බවටත් පත් කරයි.

මෙම ව්‍යාපාරයේ ඇති විශේෂත්වය වන්නේ එය ක්‍රියාත්මක වන ආකාරයයි - එනම්, සාමාන්‍ය සංවිධානයකින් තොරව ක්‍රියාත්මක වීමයි. වසා දැමීමට ප්‍රධාන කාර්යාලයක් නැත. බිය ගැන්වීමට තනි නායකයෙක් නැත. අත්හිටුවීමට බැංකු ගිණුමක් නැත. මෙම ව්‍යාපාරය පවතින්නේ බොහෝ ස්වාධීන පුද්ගලයන් සහ කුඩා කණ්ඩායම් ලෙසය. ඔවුන් සියල්ලෝම එකම දිශාවකට ගමන් කරති. මෙම විකේන්ද්‍රගත ව්‍යුහය එහි දුර්වලකමක් නොව ශක්තියකි. එක් හඬක් නිහඬ කිරීමට උත්සාහ කරන විට, තවත් හඬවල් දහයක් නැගී සිටියි.

මෙම ව්‍යාපාරයේ සුන්දරත්වය නම්, කිසිදු විධිමත් එකඟතාවයකින් තොරව, මිනිසුන් ස්වභාවිකවම එකට වැඩ කිරීමයි. පොඩ්කාස්ට් ශිල්පියෙක් සැකකටයුතු රාජ්‍ය වියදමක් ගැන හෙළිදරව්වක් ප්‍රකාශයට පත් කරයි. පැය කිහිපයක් ඇතුළත, ග්‍රැෆික් නිර්මාණ ශිල්පීන් එම සංඛ්‍යා ලේඛන පෙන්වන රූප නිර්මාණය කර අවසන්ය. එදින සවස් වන විට, අනෙකුත් නිර්මාණකරුවන් තම නාලිකාවල ඒ ගැන සාකච්ඡා කරමින්, තමන්ගේම අදහස් එකතු කරති. ඔවුන් ඊර්ෂ්‍යාවකින් තොරව එකිනෙකාගේ නිර්මාණ බෙදා හදා ගනී. එහි ප්‍රතිඵලය වන්නේ, කුඩා ගරිල්ලා බලකායක් මෙන් වේගයෙන් ගමන් කරන නමුත්, මහා ව්‍යාපාරයක් මෙන් ජනතාව වෙත ළඟා වන එක්සත් විපක්ෂයකි.

මෙම ව්‍යාපාරය හුදෙක් දේවල් විනාශ කිරීමට හෝ අවුල් ඇති කිරීමට උත්සාහ කරන බවට ඇතැමුන් චෝදනා කරයි. නමුත් එය සම්පූර්ණයෙන්ම වැරදි අදහසකි. ඔවුන්ගේ අරමුණ ආණ්ඩුව අසාර්ථක කිරීම නොව, ආණ්ඩුව අවංක තැනකට ගෙන ඒමයි. මෙම වෙනස ඉතා වැදගත්ය. ඇමතිවරුන් ජනතාවට කැපකිරීම් කරන්නැයි කියමින්, තමන් මිල අධික රාජ්‍ය සුඛෝපභෝගී සැප සම්පත් භුක්ති විඳින විට, මොවුන් එම කුහකකම හෙළිදරව් කරයි. රාජ්‍ය නිලධාරීන් පැහැදිලි බොරු කියන විට, ඔවුන් සත්‍ය කරුණු ඉදිරිපත් කරයි. මහජන මුදල් පැහැදිලි කිරීමකින් තොරව අතුරුදහන් වූ විට, එයට සිදු වූයේ කුමක්දැයි ඔවුන් ප්‍රශ්න කරයි.

මෙම මිනිසුන් මෙතරම් නිර්භීත ඇයි? බලවත් දේශපාලනඥයන්ට ඔවුන් බිය නොවන්නේ ඇයි? පිළිතුර සරලය: ඔවුන් දන්නවා ජනතාව ඔවුන් සමඟ සිටින බව. ඔවුන් කතා කරන්නේ තමන්ගේ පෞද්ගලික මතය නොව, මිලියන සංඛ්‍යාත සාමාන්‍ය පුරවැසියන් සිතන නමුත් ප්‍රසිද්ධියේ කිව නොහැකි දේය. ඔවුන් හඬක් නගන්නේ, බොරුවලින් හෙම්බත් වී සිටින සාමාන්‍ය මිනිසුන්ගේ හිතේ තියෙන කලකිරීමට, කෝපයට සහ බලාපොරොත්තුවලටයි. මෙම මහජන සහයෝගය ඔවුන්ගේ පලිහයි.

ඔබ බහුතරය වෙනුවෙන් කතා කරන විට, බහුතරය ඔබව ආරක්ෂා කරයි.

ශ්‍රී ලංකාව අද ඓතිහාසික දෙයක් අත්විඳිමින් සිටී. රට පැරණි, පක්ෂ මත පදනම් වූ විපක්ෂයක සිට, ජනතාව කේන්ද්‍ර කරගත්, ඩිජිටල් යුගයෙන් උපන් නව විපක්ෂයකට මාරු වී ඇත. මෙම මාරුව, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ක්‍රියාත්මක වන ආකාරයේ වැදගත් පරිණාමයක් සනිටුහන් කරයි. සම්ප්‍රදායික දේශපාලන පක්ෂ ජනතා අවශ්‍යතා නියෝජනය කිරීම නැවැත්වූ විට, ජනතාව තම හඬ ඇසීමට සැලැස්වීමට නව ක්‍රම සොයා ගන්නා බවට මෙය කදිම උදාහරණයකි. මෙය තාවකාලික දෙයක් නොවේ. මෙය පුරවැසියන් දේශපාලනය සමඟ ගනුදෙනු කරන නව ආකෘතියයි.

එය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පිළිබඳ මූලික සත්‍යයක් ඔප්පු කරයි: අවසානයේදී, සැබෑ විපක්ෂය යනු දේශපාලන පක්ෂයක් නොව, ජනතාවගේ හෘද සාක්ෂියයි.

අද ශ්‍රී ලංකාවේ, ඒ හෘද සාක්ෂිය අවදියෙන්, එකිනෙකා හා සම්බන්ධ වෙමින්, කිසිසේත් නොසලකා හැරිය නොහැකි බලවේගයක් බවට පත්ව තිබේ.

සටහන -
රධිකා රත්නායක 

ජනපති අනුර කුමාර දිසානායක මහතා විසින් ආචාර්ය හරිනි අමරසූරිය මහත්මිය අගමැති හැටියට නම් කළොත් ඇය ලංකාවේ තෙවැනි අගමැතිවරිය වෙනවා. පළමු අගමැතිණිය සිරිමාවෝ. දෙවැන්නා චන්ද්‍රිකා (කෙටි කාලයකට). තෙවැන්නා හරිනි.

ලංකවේ පළමු අගමැතිණිය බිහිවුණේ වමට බර ආණ්ඩුවකින්. චන්ද්‍රිකා බිහිවෙන්නෙත් තරමක් වමට බර ආණ්ඩුවක් හරහා. හරිනි බිහිවෙන්නෙත් වමට බර ආණ්ඩුවක් හරහා.
ලංකාවේ දකුණට බර සහ ජාතිකත්ව සහ ලිබරල් කියන ආණ්ඩු කොච්චර තිබ්බත් ලංකාවේ ජනගහනයෙන් බාගෙකට මදක් වැඩි කාන්තාවන් වෙනුවෙන් කාන්තාවකට අගමැතිකම දෙන්න මැලිවුණා. හෝ වෙනත් බල අරමුණු වෙනුවෙන් කොච්චර උගත් කාන්තාවන් පාර්ලිමේන්තුවේ හිටියත් ඔවුන්ට ඒ අවස්ථාව දුන්නේ නැහැ. ඒ අතින් ජාතික ජන බලවේග ආණ්ඩුව ඉස්සරහින් ඉන්නවා. ප්‍රගතිශීලී වෙනවා.

ආරම්භයක් හැටියට ගත්තොත් මාව ටැග් කරලා සමහරු ලියල තිබ්බ අනුර ජනපතිගේ දිවුරුම්දීමේ උත්සවයේ කිසි ප්‍රභූ ගතියක් නැහැ සමනලීල ඇවිත් ඉන්නේ කොටහළු ගෙදරක යනවා වගේ කියල (මම ටැග් එක ඉවත් කළා).

ඔව්..සමනලීල රොඩ්නිල මේ ආණ්ඩුව බලයට ගේන්න මහන්සි උනා. ඒ අයට තමයි ඒ උත්සවයට එන්න කියන්න ඕනි. එයාල තුල ප්‍රභූ ලුක් එකක් නැතුව ඇති. නමුත් ඒ උත්සවය ප්‍රභූ හාත්පසක් (ambience) නොගත්ත නිසාම තමයි ඒක රාජපක්ෂලාගේ රනිල්ලාගේ උත්සවයකින් වෙනස් වෙන්නේ.

ඒක සාමාන්‍ය මනුස්සයෙක්ගේ දිවුරුම්දීමක්. සාමාන්‍ය මිනිස්සු එක්ක කරපු දේශපාලන ගමනක සංධිස්ථානයක්. ඒක ජනතා දේශපාලනයක් ඇතුලේ වෙනස් දෙයක්. සහ බ්‍රෙෂ්ට් කියන විදියට දියුණු අවස්ථාවක්. නිදහසේ ඇඳුමක් ඇඳල නිදහසේ තමන්ට කැමති විදියට ඉන්න එක දියුණු සමාජ අවකාශයක් නිර්මාණය වීමක්.

හුණුවටයේ අසඩක් කළේ වැරහැලි ඇඳගත් අම්ම නඩුකාර පුටුවේ වාඩිකරපු එක.

මෙතෙක් බිහිවුණ කිසිම ආණ්ඩුවකින් ආරාධනා පත්‍රයක් නොගිය මිනිස්සු ටිකක් එදා දිවුරුම්දීමේ උත්සවයට ඇවිල්ල හිටිය. ඒක අලුත්. ඉතිහාසය එයාලටත් ඒ අවස්ථාව දෙන්න ඕනි.

දැනට ප්‍රචණ්ඩ ක්‍රියා නැහැ. හැඳුනුම්පත් එකතු කළෙත් නැහැ. ලාම්පු නිවන්න කිව්වෙත් නැහැ. ඒ ඉතිහාසය ඉවරයි.

තවමත් අනුර සහ ඒ කණ්ඩායම උත්සාහ කරමින් ඉන්නේ යම් යම් දේශපාලන වෙනස්කම් අරන් එන්න. හැබැයි තියුණු දේශපාලන නිමේශයක් නිර්මාණය වෙමින් තියෙන්නේ අනාගතය වෙනුවෙන්.

එකම දෙයයි. වඩ වඩා ජනතාව ඉල්ලා සිටි ප්‍රතිසංස්කරන ඉක්මනින් ගෙනාවොත් ඊළඟ ජනවරම ගැන කුකුසක් තියාගන්න ඕනි නැහැ. හෝදලා එනවා. ඒ වගේම වඩා ජනතාවාදී සහ ප්‍රගතිශීලී සමාජ දේශපාලන වෙනස්කම් වෙනුවෙන් අපි මේ ආණ්ඩුව ආරක්ෂා කරනවා.

මිනිසුන් විශ්වාස කරන්න!

(ආචාර්ය මහේෂ් හපුගොඩ)
සමාජ හා දේශපාලන විශ්ලේෂක
This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.

(Mahesh Hapugoda ගේ ෆේස්බුක් පිටුවෙන්...)

(සටහන - සිරිමලී ලියනගම)
Sirimali Liyanagama
This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.


ශ්‍රී ලංකාව අද වන විට කලාපීය සහ ගෝලීය බලවතුන්ගේ උපායමාර්ගික මර්මස්ථානයක් බවට පත්ව ඇත. බංකොලොත් වූ ආර්ථිකය හේතුවෙන් ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල (IMF) වෙත යොමුවීමත්, චීන ණය සහන ලබා ගැනීමට ඇති අවශ්‍යතාවත්, ඉන්දු-පැසිෆික් කලාපයේ බලතුලනය පවත්වා ගැනීමේදී ඉන්දියාව සහ ඇමෙරිකාව ප්‍රමුඛ සන්ධානය ඉටු කරන භූමිකාවත් නිසා අපගේ ජාතික ස්වාධීනත්වය දැඩි පරීක්ෂාවකට ලක්ව ඇත.

භූ-දේශපාලන කඹ ඇදිල්ල:

චීන ණය, ඉන්දු-ජපන් ආරක්ෂක ව්‍යාපෘති සහ
උපායමාර්ගික ස්වාධීනත්වයේ දැවෙන ප්‍රශ්නය


කොළඹ වරායේ නැගෙනහිර ජැටිය (ECT) සම්බන්ධයෙන් 2019-2020 කාලයේ ඉන්දියාව සහ ජපානය කළ ආයෝජන උත්සාහය, ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ (JVP) මූලික කරගත් සේවක විරෝධතා හේතුවෙන් අසාර්ථක විය. නමුත් ඉන් පසු ඉන්දියාව, අදානි සමූහය හරහා කොළඹ බටහිර ජැටිය (WCT) ලබා ගැනීමෙන් සහ ජපානයේ ප්‍රධාන කොටස්කරුවා වූ කොළඹ ඩොක්යාඩ් සමාගමේ පාලන අයිතිය පවා ඇමෙරිකානු ඩොලර් මිලියන 52.96කට හිමිකර ගැනීමෙන්, කලාපීය බලවතුන් ශ්‍රී ලංකාවේ ස්ථිර ලෙස ස්ථානගත වී ඇති බව සනාථ කරයි.

චීනය හම්බන්තොට දෙසටත්, ඉන්දියාව ත්‍රිකුණාමලය දෙසටත් තම මර්මස්ථාන කේන්ද්‍ර කරන පසුබිමක, ශ්‍රී ලංකාවට සිය උපාය මාර්ගික ස්වාධීනත්වය ආරක්ෂා කරගත හැකි හොඳම ක්‍රමය වන්නේ සමබර සහ තීක්ෂණ විදේශ ප්‍රතිපත්තියක් අනුගමනය කිරීමයි.


ජපානයේ OSA වැඩසටහනේ භූ-දේශපාලන අර්ථය


2025 සැප්තැම්බර් 29 වන දින ටෝකියෝ නුවරදී ශ්‍රී ලංකාව සහ ජපානය අතර අත්සන් කරන ලද 'නිල ආරක්ෂක සහය' [Official Security Assistance (OSA)] ගිවිසුම මෙම භූ-දේශපාලන අරගලයේ නවතම සහ වැදගත්ම සන්ධිස්ථානයයි. රුපියල් බිලියනයක (යෙන් මිලියන 500) මෙම ව්‍යාපෘතිය යටතේ ශ්‍රී ලංකා නාවික හමුදාවට ලැබීමට නියමිත නවීන නියමුවන් රහිත ගුවන් යානා (UAVs), හුදෙක් ආධාරයක් නොව, ජපානයේ නව ජාතික ආරක්ෂක උපාය මාර්ගය මත පදනම් වූ දේශපාලන ක්‍රියාවලියකි.

ශ්‍රී ලංකාව සහ ජපානය අතර අත්සන් කරන ලද 'නිල ආරක්ෂක සහය' [Official Security Assistance (OSA)] ගිවිසුම

විදෙස් මාධ්‍ය වාර්තා කරන්නේ,

*ඉන්දු-පැසිෆික් උපාය මාර්ගය (FOIP): ජපාන විදේශ අමාත්‍යාංශය නිකුත් කළ නිල නිවේදනවලට අනුව, මෙම OSA ව්‍යාපෘතිය අරමුණු කරන්නේ ඉන්දු-පැසිෆික් කලාපයේ සාමය සහ ස්ථාවරත්වය පවත්වා ගැනීම සහ ශ්‍රී ලංකාවේ ආරක්ෂක සහ විකර්ෂණ හැකියාවන් වැඩි දියුණු කිරීමයි. මෙය, "නිදහස් හා විවෘත ඉන්දු-පැසිෆික්" (Free and Open Indo-Pacific - FOIP) සංකල්පය යටතේ ජපානය, ඇමෙරිකාව සහ QUAD සන්ධානය චීනයේ වර්ධනය වන බලපෑමට එරෙහිව කලාපීය ආරක්ෂක විධිවිධාන ශක්තිමත් කිරීමේ පැහැදිලි උත්සාහයකි.


*ODA සිට OSA දක්වා වෙනස: ජපානය මීට පෙර ශ්‍රී ලංකාවට ලබා දුන්නේ නිල සංවර්ධන ආධාර (ODA) වුවද, OSA වැඩසටහන ආරම්භ කිරීමෙන් පෙන්වා දෙන්නේ ජපාන විදේශ ආධාර ප්‍රතිපත්තියේ ආරක්ෂාව සහ ආර්ථික ආරක්ෂාව පිළිබඳ අවධාරණය ඉහළ ගොස් ඇති බවයි. මෙය ශ්‍රී ලංකාව ඇමෙරිකානු යුද යාන්ත්‍රණයේ ක්‍රියාකාරී සාමාජිකයකු වන ජපානය සමඟ නව ආරක්ෂක සහයෝගීතා අවධියකට පිවිසීමක් ලෙස සැලකිය හැකිය.


*⁠නව රජයේ දිශානතිය: අනුර කුමාර දිසානායක ජනාධිපතිවරයාගේ නායකත්වයෙන් යුත් නව රජය, 2025 අප්‍රේල් මාසයේදී ඉන්දියාව සමඟ අවබෝධතා ගිවිසුම් හතකට අත්සන් කිරීමෙන් (එහි ආරක්ෂක ගිවිසුමක් ද ඇතුළත් විය) සහ ඉන්පසු ජපානය සමඟ මෙම OSA ගිවිසුමට අත්සන් කිරීමෙන්, ප්‍රතිපත්තිමය වශයෙන් බටහිර කණ්ඩායම සමඟ සමීප සබඳතාවක් ගොඩනඟා ගැනීමට පියවර ගනිමින් සිටින බව පැහැදිලිය.


ඉන්දීය විදේශ ප්‍රතිපත්තියේ 'ගාසා හි තත්වය' සහ ශ්‍රී ලංකාවට ඇති බලපෑම


කලාපීය බලවේග අතර විරසකයන් ශ්‍රී ලංකාවේ ස්වාධීනත්වයට අවස්ථාවක් සපයයි. විශේෂයෙන්ම, ඉන්දියාව සහ ඇමෙරිකාව අතර රුසියාව, චීනය සහ පාකිස්තානය සම්බන්ධයෙන් යම් මතභේද පවතින බව රහසක් නොවේ.


*මෝදිගේ 'යුදෙව්-පලස්තීන' සමතුලිතය: මෑතකදී ඉන්දීය අගමැති නරේන්ද්‍ර මෝදි ඇමෙරිකානු ජනාධිපති ඩොනල්ඩ් ට්‍රම්ප්ගේ ගාසා සාම වැඩපිළිවෙල වහාම පිළිගැනීම, ඉන්දියාවේ සාම්ප්‍රදායික පලස්තීන හිතකාමී ප්‍රතිපත්තියෙන් වෙනස්වීමක් ලෙස විදේශීය විශ්ලේෂකයෝ සලකති. මෝදි සිය සහාය ඉංග්‍රීසි, අරාබි, හීබෲ ඇතුළු භාෂා හතකින් ප්‍රකාශ කිරීම, නවදිල්ලිය දැන් ඇමෙරිකාව සහ ඊශ්‍රායලය සමඟ ඇති ආරක්ෂක සහ තාක්ෂණික බැඳීම් ශක්තිමත් කරමින්, ගෝලීය රාමුව තුළ මැදිහත් වීමට ඇති කැමැත්ත පෙන්වයි.

*ශ්‍රී ලංකාවේ අවකාශය: මෙම තත්ත්වය ශ්‍රී ලංකාවට වැදගත් වන්නේ, ඉන්දියාව සහ ඇමෙරිකාව QUAD කණ්ඩායම තුළ සිටියත්, ඔවුන්ගේ උපායමාර්ගික අවශ්‍යතා සියල්ලේදී සම්පූර්ණයෙන්ම එකඟ නොවන බැවිනි. ඉන්දියාවේ මෙම 'බහු-පාර්ශ්වික සමතුලිතය' (Israel-Palestine-USA-Russia) හරහා ශ්‍රී ලංකාවට, ඉන්දීය සාගරයේ තමන්ගේ අවශ්‍යතා ඉස්මතු කරමින්, දෙපාර්ශ්වයම සමතුලිතව කළමනාකරණය කර ගැනීමට ඇති රාජ්‍යතාන්ත්‍රික අවකාශය පුළුල් වේ.


උපායමාර්ගික ස්වාධීනත්වයේ මාර්ගය


ශ්‍රී ලංකාව වැනි කුඩා රටකට මෙම ගෝලීය බල අරගලයෙන් මිදීමට ඇති එකම සාර්ථක මාර්ගය වන්නේ පූර්ණ ස්වාධීනත්වයක් නොව, උපායමාර්ගික ස්වාධීනත්වය (Strategic Autonomy) ය.


1.⁠ ⁠සමබරතාව සහ විනිවිදභාවය: චීන සහ ඉන්දීය-බටහිර කඳවුරු දෙකම අත්‍යවශ්‍ය හවුල්කරුවන් ලෙස සලකමින්, කිසිවෙකුට වරාය හෝ ආරක්ෂක කටයුතුවල ඒකාධිකාරයක් ලබා නොදී, සියලු ගිවිසුම් පාර්ලිමේන්තුවේ අධීක්ෂණයට යටත් කිරීම. (ඉන්දියාව සමඟ අත්සන් කළ ගිවිසුම් පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් නොකිරීම වැනි කාරණා වහා නිවැරදි කිරීම අත්‍යවශ්‍ය වේ).

2.⁠ ⁠ආර්ථික ස්වයංපෝෂිතභාවය: ණය සහ විදේශ ආධාර මත යැපීම අවම කරමින්, කඩිනම් ආර්ථික ප්‍රතිසංස්කරණ තුළින් මූල්‍යමය ස්වාධීනත්වය තහවුරු කර ගැනීම. (මෙය නොමැතිව කිසිදු උපායමාර්ගික ස්වාධීනත්වයක් පවත්වා ගත නොහැක.)

3.⁠ ⁠ජාතික අවශ්‍යතාවට මුල් තැන: ඕනෑම බලවතෙකුගේ මිත්‍රත්වයකට ප්‍රතිචාර දැක්විය යුත්තේ, එමගින් ශ්‍රී ලංකාවේ දිගුකාලීන ජාතික ආරක්ෂාව, ස්වෛරීත්වය සහ ආර්ථික දියුණුව තහවුරු කරන්නේ නම් පමණි.


මෙම අතිශය තීරණාත්මක භූ-දේශපාලන මොහොතේ, ශ්‍රී ලංකාව ජපානයෙන් OSA ලබා ගනිමින් සහ ඉන්දියාවට වරාය ව්‍යාපෘති ලබා දෙමින්, බටහිර සන්ධානය සමඟ සමීප වෙමින් සිටින බව පෙනේ. මෙම ගමන් මඟේදී චීනයේ ප්‍රතිචාරය සහ දේශීය වශයෙන් ඇතිවන බලපෑම් කළමනාකරණය කර ගැනීම නව රජයට ඇති දැවැන්ත අභියෝගය වනු ඇත.


මීළඟ කොටසින් -

(මංගල සමරවීර ගේ තෙවෙනි අනුස්මරණය අගෝස්තු 24 දිනට යෙදී ඇත)

මම මංගල ගැන දන්නේ බොහොම ටිකයි. ඒකත් පාර්ලිමේන්තු දේශපාලනයෙන් සමුගත්ත මංගල ගැන.

අදට හරියටම අවුරුදු තුනකට කලින් මංගල කෙරෝනා ආසාදිතව තමන්ගේ ජීවිතේට සමුදෙනවා.

දේශපාලනඥයෝ මියයන්නත් කලින්ම නිවන්සුව ප්‍රාර්ථනා කරද්දි තමන් ගෙවපු අවලස්සන දේශපාලන ජීවිතේ, මරණය විසින් පවා අහෝසි නොකරද්දි මංගලගේ සමුගැනීම ම මංගලව ජීවමාන කරනවා. කිසිම දේශපාලකයෙක්ගේ මරණය වෙනුවෙන් නොඅඩපු මිනිස්සු මංගලගේ වියෝව වෙනුවෙන් ඇඬුවා.

ඒක උත්කර්ෂවත් පැවැත්මක්... රසඥතාවක්... දේශපාලන ඉවක්... තිබ්බ මිනිහෙක්ගේ නික්මයාමක්... ඒ නිසාම මේ සියලු දේශපාලන අවුල් වියවුල් මැද මංගල හිටියා නම්... කියල අද බොහෝ දෙනෙක් කියනවා. ජීවත්ව හිටිය මංගලටත් වඩා මියගිය මංගල ගැන අද වැඩි වැඩියෙන් කතා කරනවා.

මංගල වෙනුවෙන් සමබිමට මම 'මංගල කලාපය' කරද්දි ඒකට මංගල ගැන වචනයක් හරි එකතු කරන්න හැමෝටම ඕන වුනා. නොදන්න මංගල ගැන ඒ ලිපි දිගේ ගිහින් දැන ගන්න හුඟක් දේ තිබුනා. ඒ හැමෝම තමන් දන්න මංගල ගැන ලියලා තිබුනා.

පාර්ලිමේන්තු දේශපාලනයෙන් සමුගත්තට පස්සේ තමයි මංගල තමන්ගේ දේශපාලන ජීවිතෙත් පුද්ගලික ජීවිතෙත් ස්වර්ණමය කාලයක් ගෙව්වේ කියලයි මට හිතෙන්නෙ. පාර්ලිමේන්තු දේශපාලනය ඇතුළේ එයාට තිබ්බ සියලු සීමාවන්ගෙන් එයා එළියට ඇවිත් හිටියා. මංගල තමන්ගේ ජීවිතේ දිහාම ආපසු හැරී බැලීමක් ඇතුලේ හිටියේ. ඒ නිසාම එයාට පුලුවන් වුනා තමන් ඇත්තටම විශ්වාස කරපු දේ වෙනුවෙන් පෙනී ඉන්නත් ඒක සද්දෙට කියන්නත්... එයාගේ දේශපාලන ජීවිතය ඇතුළේ එයා අතින් වුන ඇතැම් අතපසු වීම් ගැන පවා පිළිගන්නත්.

ඒකයි මේ දේශපාලන අවුලට තමනුත් වගකියන්න ඕන කියල මංගල ප්‍රසිද්ධියේ කිව්වේ. මංගලගේ දේශපාලන භාවිතය ගැන මොන විවේචන තිබුනත් වැදගත් වෙන්නේ ඒ ගැන අවංකව කතා කරන්න මංගලට තිබුන ධෛර්ය... ඒක ලංකේය දේශපාලන භූමියේ කවදාවත් බලාපොරොත්තු වෙන්න පුලුවන් තත්ත්වයක් නෙවෙයි. ඡන්ද වෙනුවෙන් ජාතික ප්‍රශ්නය ගැන කට ඇරගන්න බැරි... තමන්ගේ අතින් වුන අතීත වැරදි ගැන අවංකව සමාව ගන්න බැරි... ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී දේශපාලනය ගැන කතා කරලා බලයට ආවාම පැසිස්ට්වාදීන් වෙන දේශපාලන හැසිරීම් අතරේ මංගල සුවිශේෂි වෙන්නේ ඒ නිසා.

තමන් පවා හවුල් වුන ඒ අවුල හදන්න 'මංගල ගමනක්' එයා යමින් හිටියා. එයා ඒ ගමනෙදි එහෙම් පිටින්ම විශ්වාස කරේ තරුණ පරම්පරාව. රාජපක්ෂ පාලනය ඇතුළේ විමල් වීරවංශල හදපු ව්‍යාජ දේශප්‍රේමයට ආගම්වාදයට ජාතිවාදයට එරෙහිව මංගල සැබෑ දේශප්‍රේමයට නව අර්ථකතනයක් ගෙන එමින් හිටියා. ඒ වටේට තරුණ රැල්ලක් ගොඩනැගෙමින් තිබුනා. ආරම්භයේදීම මංගල ඒ ගමනට සමුදුන්නත් මංගලගේ බලාපොරොත්තුව තමයි තවමත් දැල්වෙන්නේ.

මංගල මිනිස්සුන්ගේ ශක්තිය විශ්වාස කරා. දේශපාලනිකව මිනිස්සු ගත්ත තීරණ එයා විවේචනය කරේ නෑ. තමන්ගේ අයිතිවාසිකම් ගැන දන්න සැබෑ දේශප්‍රේමී මිනිස්සු වැඩි වැඩියෙන් බිහිවීම ගැන එයා හීන දැක්කා. ඒ වෙනුවෙන් එයා වැඩ කරා...

මානව හිමිකම්, ජාතික ප්‍රශ්නය, සංහිඳියාව වගේ කාරණා පොළොවට ගේන්න දේශපාලන නායකත්වය දුන්නේ මංගල කියලයි මම හිතන්නේ. 'සුදු නෙළුම' සහ 'මව් පෙරමුණ' කියන්නේ ඒකට උදාහරණ. මංගල දේශපාලනිකව කොතන හිටගත්තත් ජාතික ප්‍රශ්නයත් මානව හිමිකම් පිළිබඳ කාරණයත් අත්නොහැර අල්ලන් හිටියා.

පාර්ලිමේන්තුවෙන් එළියට ඇවිත් තරුණයෝ එක්ක හිටගත්ත මංගලත්, ඒ වෙනුවෙන් කරපු පෙනී සිටීම මොහොතකටවත් අත්ඇරුයේ නෑ. තරුණයෝ එක්ක හිටියට පරණ තැටිනේ ගහන්නේ කියද්දිත් මංගල කිව්වේ අවුරුදු හැත්තෑහතරක් තිස්සේ පරණ තැටිවලට උත්තර හොයා ගන්න බැරි වුන නිසා තමයි අපි තවම මෙතන ඉන්නේ කියල.

පාර්ලිමේන්තු දේශපාලනෙන් එළියට ඇවිත් තමන්ගේ ජීවිතේ ඒ තරම් නිදහස්වත් දේශපාලනිකව පුදුම තරම් සක්‍රීයවත් ගත කරපු වෙන දේශපාලකයෙක් ගැන කියන්න මගේ කෙටි ජීවිතය තුළ අත්දැකීම් නෑ. කට ඇරියොත් නිකන්ම ජෝකර්ලා වෙන දේශපාලකයෝ අතරේ මංගල, Tik tok කරලත් වස්තිලාගේ මහරජ මංගලට රඟපාලත් තමන් කවුද කියල හරියටම සලකුණු කරල පෙන්නුවා.

මංගල හැමදේම පටන්ගත්තේ තමන්ගෙන්. සමානයන් හැටියට හැමෝටම සලකන්න පටන්ගත්තේ මංගල අවකාශයෙන්. මංගල අපි හැමෝටම මංගලම වුනා.

එක වට මේසෙක අපි කතා කරද්දි කවුරු හරි නිශ්ශබ්දයි නම් මංගල එයාව කොහොම හරි කතා කෙරෙව්වා. මහා දේශපාලන සාකච්ඡා අස්සේ විහිළු කරල මහා හයියෙන් මුළු ශරීරෙම ගස්සමින් එයාට හිනාවෙන්න පුලුවන්කම තිබුනා. එහෙම සාකච්ඡාවක් තිබුනේ එයාගේ ගෙදර නම් හවායින් සුරුට්ටුවක් පත්තු කරගෙන නිස්කාන්සුවේ එයා අපිව අහන් හිටියා. ලංකාවේ කිසිම දේශපාලකයෙක්ට තව කෙනෙක් අහන් ඉන්න සංයම තියෙනව කියල මම විශ්වාස කරන්නේ නෑ. ඒත් මංගලට තව කෙනෙක් වෙනුවෙන් ඕන තරම් වෙලාව තිබුනා.

මංගලගේ රැඩිකල්කම තිබුනේ වචනවල නෙවෙයි. මංගල විවේචනය කළේ සිවුරවත් බෞද්ධකමවත් නෙවෙයි.. ඒ යටින් තිබුන කුහක බිම්ගත අශ්ලීල පදනම. ඒක ඒ මොහොතේ ජනප්‍රිය අදහස වුනේ නෑ. ඒ නිසාම මංගල බෞද්ධ වීරෝධීයෙක් වුනා. මංගල තමන්ගේ ලිංගික පැවැත්ම හැංගුවේ නෑ. ඒ නිසාම මංගල සමනළයා වුනා. හැබැයි මංගල එයාගේ ගමන හිනාවේවි ගියා. ඒක බොහොම සවිඥානික දේශපාලන ගමනක්.

ඒ ගමන යන්න එකඟ වුන මිනිස්සු අතරේ කොල්ලෝ කෙල්ලෝ අතරේ පුංචි තැනක ඉඳන් මට එයාව පෙනුනා.

ඒ මංගල, හිනාවෙන් සමරන්න ඕන උත්කර්ෂවත් පැවැත්මක් තිබුන විචිත්‍රවත් මිනිහෙක්.

ඒ තමයි මම දන්න මංගල... එතැන තමයි තවම හිස්තැන.

(ජයනි අබේසේකර)
මාධ්‍යවේදිනී - සිවිල් සමාජ ක්‍රියාකාරිනි
This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.

දීර්ඝ කාලයක සිට අඛණ්ඩව ලේඛණයේ යෙදීම අසීරු කටයුත්තකි. එමෙන්ම පාඨකයා සමග අඛණ්ඩව බැඳීමක් පවත්වා ගැනීම එයටත් වඩා අසීරුය. සුජිත් මේ මාර්ග දෙකම ජයගත් පුබුද්ධ නිර්මාණ කරුවෙකි.

ඔහු මාව පාඨකයෙක් ලෙස අඛණ්ඩව තබා ගත් අත්දැකීම එය මටම සනාථ කළේ ය.

මෙවැනි විසිරුණු විෂය තේමා සමුහයක් එකට පාහා පුරුද්දන සුජිත්ගේ කෞශල්‍යය අනගි ය.

හැම විට ඔහුගේ පර්යේෂණ නිර්මාණ නවීන ය; විවිධ ය. වැදගත්ම කරුණ වන්නේ බොහෝ නිර්මාණකරුවන්ට නැති ශාස්ත්‍ර ශික්ෂාව සුජිත් අක්කරවත්ත තුළ සපුරා විහිදී පැවතීම ය.


(සටහන |ප්‍රසව සහ නාරිවේද විශේෂඥ වෛද්‍ය හේමන්ත පෙරේරා)

ඊයේ පෙරේදා දිනෙක කවුදෝ ගැටයෙක් කියනවා ඇහුණා පාර්ලිමේන්තුවේ හැට පැනපු මන්ත්‍රීවරුන් 60 ක් විතර ඉන්නවා කියලා. හැට පැන්නම රාජ්‍ය සේවයේ පැන්ෂන් යවන්නේ, ඊට පස්සේ වැඩ බැරි නිසා කියලත් මිනිහා කියනවා ඇහුණා. කැමරාවක් ඇල්ලුව ගමන් මෙවැනි නොදන්නා දේවල් සද්දෙ දාලා කියන ගැටයින් පසු ගිය අවුරුද්ද දෙකේ දේශපාලන පක්ෂත් හදාගෙන, විශේෂයෙන් සමාජ මාධ්‍ය පුරා ලොකු කතා කියමින් යනවා.

මේ අඳබාල තරුණයින්ගේ ජනප්‍රිය කතා දෙකක් තියෙනවා. එකක් තමයි “ඔය මහල්ලෝ දේශපාලනයෙන් ඉවත් කරන්න ඕනෙ” කියන කතාව. අනෙක තමයි “අවුරුදු 75 ක් රට කෑව එවුන් එළවන්න ඔනෙ” කියන කතාව. ඉස්සෙල්ලා මේ හැට පැනපු කතාවට උත්තර දීලා ඉන්නම්.

රැකියාව කර ගෙන යාමේ ශාරීරික අපහසුතාව නිසා පුද්ගලයින් රැකියාව අත හැර යාම 19 වන සියවස වන විට එංගලන්තයේත් යුරෝපය පුරාමත් නිතර හමුවුන ගැටළුවක් වුනා. ඒ වනවිට ඔවුන්ගේ ශ්‍රම පලදායිතාවත් බොහෝ සේ අඩුව තිබුණා. ඒ පසුබිමෙහි, වයස 70 දී අනිවාර්යෙන් විශ්‍රාම යා යුතුයි කියා 1881 දී ජර්මනියේ රාජ්‍ය නායක ඔටෝ ෆන් බිස්මාක් තීන්දු කෙරුවා. එය පසුව 1916 දී අවුරුදු 65 දක්වා අඩු කෙරුනා. යුරෝපයේ අනෙක් රටවල්ද ඒ වගේ විශ්‍රාම යෑමේ උපරිම වයස් තීන්දු කෙරුවා. එංගලන්තයද 1908 දී “මහළු විය විශ්‍රාම පනත” සම්මත කරමින් විශ්‍රාම යෑමේ වයස 70 කියා තීන්දු කෙරුවා. පසුව 1946 දී “ජාතික රක්ෂණ පනත” සම්මත කරමින් පිරිමින්ගේ විශ්‍රාම යෑමේ වයස අවුරුදු 65 සහ කාන්තාවන්ගේ අවුරුදු 60 කියා තීන්දු කෙරුවා. ඇමෙරිකාවේද 1935 සමම්ත කෙරුණු “සමාජ රක්ෂණ පනත” මගින් විශ්‍රාම යෑමේ වයස 65 කියා තීන්දු කෙරුවා. ඒ කාලයේ ලොව පුරා හැම රටකම වගේ මේ ප්‍රවනතාව දකින්න ලැබුණා.

මේ වයස් සීමා තීන්දු වුනේ කාරණා දෙකක් මත. එකක් ඒ සමාජයේ සාමාන්‍යයෙන් පිළිගැණුනු ශ්‍රමිකයාගේ ශාරීරික ශක්තිය හා පලදායිතාව අනුව. දෙවැන්න පුරප්පාඩු පුරවා ගැනීමට ඇති විරැකියාවේ සංඛ්‍යා මත. මතක තියා ගත යුතු වැදගත්ම කාරණාව නම් මේ කතා කරන යුගය, කාර්මීකරණය වෙමින් තිබූ නමුත් එය දෑතේ ශ්‍රමය මත නිෂ්පාදනය තීන්දු වූ යුගයක් වූ නිසා, විශ්‍රාමය හැම තිස්සෙම ගණන් හැදුනේ ශ්‍රමිකයාගේ ශාරීරික තත්ත්වය මත මිස, පාලකයාගේ වයස අනුව නොවන බව.

දැන් අප නව සියවස සමග පැමිණ ඇත්තේ ශාරීරික ශ්‍රමය එළෙසින් වැය නොකෙරෙන තාක්ෂණික ලෝකයකටයි. මේ නිෂ්පාදනය යාන්ත්‍රීකරණය වූ යුගයක්. ඒ නිසා ශාරීරික ශක්තිය ගැන ප්‍රශ්න කිරීමක් දැන් නැහැ. දැන් ගණන් හැදෙන්නේ කුසලතා සහ දැනුම අනුවයි. ඒ වගේම මේ අප ඉන්නේ දෙවන ලෝක යුද්ධයෙන් පසු අපේක්ෂිත ආයු කාලය ඉහළ ගිය නවීන ලෝකයකයි. 1950 දී ශ්‍රී ලංකාවේ සාමාන්‍ය ආයු කාලය අවුරුදු 52.2 යි. එය 1960 දී අවුරුදු 59.1 යි. දැන් 2023 වන විට අපේක්ෂිත ආයු කාලය අවුරුදු 77.6 ක්. නාගරික මැද පංතියේ වෛද්‍ය පහසුකම් සමග වයස අවුරුදු 90 ඉක්මවන සංඛ්‍යාවත් ටික ටික ඉහළ යනවා.

ඒවගේම තව වැදගත් සාධකයක් තමයි තාක්ෂණිකව දියුණුවන ලෝකයේ අත්දැකීම් හා බුද්ධි වර්ධනය සමග පරිනත වෘත්තිකයින් හමුවන්නේ ගැටවර වයසේ නෙවෙයි. හැට පැන්නට පස්සෙයි. නවීන ලෝකයේ මේ ප්‍රවනාව සමග බොහෝ රටවල විශ්‍රාම යෑමේ අනිවාර්ය වයස් සීමාව එක්කෝ ඉහළ දානවා, නැතිනම් එය අනිවාර්ය නොකරන නිර්දේශිත වයස් සීමාවක් තීන්දු කරනවා. කැනඩාවේ අනිවාර්ය විශ්‍රාම යෑමක් නැහැ. ජාතික විශ්‍රාමික පහසුකම් ලැබීමට සුදුසු කම් ලබන්නේ අවුරුදු 60 දීයි. උපරිම පහසුකම් ලැබෙන්නේ අවුරුදු 65 න් පසු විශ්‍රාම ගිය විටයි. 2023 සිට ඕස්ත්‍රේලියාවේ විශ්‍රාම යෑමේ වයස 67 ක් කෙරුවා. පින්ලන්තයේ වයස අවුරුදු 64 ත් 69 ත් අතර විශ්‍රාම යා හැකියි. 2030 න් පසු විශ්‍රාම යෑමේ වයස් සීමාව ඔවුන්ගේ අපේක්ෂිත ආයු කාලය අනුව තීන්දු කරන්න සැළසුම්කර තියෙනවා. නෙදර්ලන්තයේ විශ්‍රාම යෑමේ වයස දැන් අවුරුදු 67 ක් වෙනවා. එය අපේක්ෂිත ආයු කාලය අනුව 2028 දී අවුරුදු 67 යි මාස 03 ක් කෙරෙනවා.

අපි විවෘතවන ලෝකය ගැන නොදන්නා ගැටවරයින්ට විශ්‍රාම යෑම ගැන කෙටියෙන් කියනවා නම්, මේ අප ඉන්නේ ඇඟේ හයියෙන් දර පලා මිටි බැඳ විකුණන යුගයේ නෙවෙයි. මේ මොලේ හයියෙන් ප්‍රශ්න විසඳන යුගයක්. ඒ නිසා විශ්‍රාම යන වයසත් ඉහළ යනවා මිස පහළ යන්නේ නැහැ.

ඊළගට රටක ප්‍රශ්න විසඳන්න පුළුවන් වෙන්නේ තරුණකමට නොවන බව වයස අවුරුදු 44 ක් වුන එංගලන්ත අගමැති රිෂි සුනාක් 2022 ඔක්තෝම්බරයේ සිට මාස 18 කදී කදිමට ඔප්පු කෙරුවා. එයා නායකත්වය ගත්ත බි්‍රතාන්‍ය කොන්සවටිව් පක්ෂය අවුරුදු 180 ට පසු ලැබුව අන්ත පරාජය, පසුගිය ජූලි 04 වන දා ලැබුවා. චීන අසහාය නායක, ජනාධිපති සී ජිංපිං වයස අවුරුදු 71 ක් වෙලා තාම යෝධ රටක යෝධ කොමියුනිස්ට් පක්ෂය මෙහෙයනවා. දකුණු අප්‍රිකාවේ දෙවන වරටත් ජනාධිපති ලෙස පත් කර ගත් සිරිල් රැමෆෝසා ගේ වසය අවුරුදු 72 ක්. බංගලාදේශ අගමැතිනි ශෙයික් හසිනාට දැන් වයස අවුරුදු 76 ක්.

යන්නේ කොහේදැයි නොදන්නා මේ අලුත් ගැටවරයෝ අවුරුදු 75 ක් රට කෑව එවුන් එළවමු කියන එකටත් කෙටියෙන් උත්තර දීලම නවතින්නම්. අවුරුදු 75 ට පෙර නිදහස් ලංකාව පාලනය කරන්න පාර්ලිමේන්තුවට සර්වජන ඡන්දයෙන් පත්වූ මන්ත්‍රීවරුන් කිසිවෙක් අද නැහැ. වෙනකක් තියා 1970 පාර්ලිමේන්තුවට පත් වූ මන්ත්‍රීවරුන් ඉන්නේ දෙන්නයි. මහින්ද රාජපක්ෂ සහ වාසුදේව විතරයි. දැන් ඉන්නේ පසුගිය අවුරුදු 45 ක් රට කෑව අය විතරයි.

නිදහසින් පස්සේ 1947 සිට එ.ජා.ප සහ ශ්‍රී.ල.නි.ප ප්‍රධානවූ ම.එ.පෙ ආණ්ඩුව පත් කරන විට, ලංකාවේ විධිමත් අධ්‍යාපනයේ ඉගැන්වීම් කෙරුණු ප්‍රධාන මාධ්‍ය වුනේ ඉංග්‍රීසි භාෂාවයි. කොළඹ සහ පේරාදෙනිය විශ්ව විද්‍යාල වලට ඇතුළු වුනේ කොළඹ, මහනුවර, ගාල්ල, යාපනය වගේ ප්‍රධාන නගර කිහිපයේ තිබුණු ලොකු ඉස්කෝලවල ඉංග්‍රීසියෙන් ඉගෙන ගත්තු ළමුන් විතරයි. විශ්ව විද්‍යාල අධ්‍යාපනය ඒ නිසා සමාජයේ ප්‍රභූන්ට අයිති අධ්‍යාපනයක් වුනා. බහුතර සිංහල-දෙමළ ජනතාවගේ ළමුන්ට උසස් අධ්‍යාපනයට ගොඩ වෙන්න ඉඩක් තිබුණේ නැහැ. ඒ විෂමතාව ඉවත් කරන්න තමන්ගේ මව් බසින් ඉගෙන ගන්න නෛතිකව අවසර දීලා ගමේ සිංහල-දෙමළ ළමුන්ට උසස් අධ්‍යාපන වරම් දුන්නේ 56 න් පස්සේ පත් වුනු ආණ්ඩු. ඒ දේශපාලකයින්ට පින්සිද්ධ වෙන්නයි තමන් ඉගෙන ගත්තෙ කියලාවත් නොදන්න මේ අලුත් ගැටවරයෝ ඒ දේශපාලකයින් රට කෑවා කියන්නේ මොනවා දැන ගෙනද?

අනෙක මේ අය දැන් අහලවත් නැති වසංගත රෝග, මැලේරියාව, වසූරිය, පෝලියෝව, බරවා රෝගය මේ රටෙන් තුරන් කෙරුණේ 50-60 දසකවල ආණ්ඩු ක්‍රියාත්මක කළ රෝග නිවාරණ ප්‍රජා සෞඛ්‍ය සේවාවන් නිසයි. තවමත් ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානය ඒ යුගයේ ලාංකීය රෝග නිවාරණ ප්‍රජා සෞඛ්‍ය සේවාව ගැන වෙනත් රටවලට කියනවා. රට කෑවා කියන්නේ ඒ දේශපාලකයින්ටද?

අලුත් ගැටවරයින්ට කියන්නම අවශ්‍ය තවත් වැදගත් කතා කීපයක් තියෙනවා. දැන් ඉන්න මන්ත්‍රීවරුන් දන්නෙත් නැතිව ඇති ඔවුන්ට නිදහස් වාර්ෂික දුම්රිය බලපත්‍ර තියෙන බව. නමුත් 50, 60, 70 දසක වල විශේෂයෙන් උතුරු-නැගනෙහිර මන්ත්‍රීවරුන් පාර්ලිමේන්තුවට ආවේ රාත්‍රී දුම්රියෙන්. ගාල්ලේ මන්ත්‍රී දහනායකත් නිතර රුහුණු කුමාරියේ කොළඹ ආව ඇමතිවරයෙක්. නිකවැරටියේ මුදියන්සේ තෙන්නකෝන් ලංගම බස් එකේ කොළඹ ආව මන්ත්‍රීවරයෙක්. කැස්බෑවේ මන්ත්‍රී සෝමවීර චන්ද්‍රසිරි පිළියන්දල ටවුමේ කයිවාරු ගහගෙන හිටිය, සාමාන්‍ය මිනිසුන්ගේ ගෙවල් පොල් අතු වහනකොට වහලට නගින මන්ත්‍රීවරයෙක්. එහෙම මන්ත්‍රීවරුන්ද අවුරුදු 75 ක් රට කෑවා කියන්නේ?

මේ අන්තිම රස කතා කීපය. අවුරුදු 05 ක් 1965 සිට එක දිගට ආණ්ඩුවේ වාර්ෂික අයවැය ඉදිරිපත් කළ මුදල් ඇමති යූ. බී. වන්නිනායක 1970 මැතිවරණයෙන් තමන්ගේ ආසනයද පරාජයවී, ගෙදර යන්න සූට් කේසයත් අරගෙන පිටකොටු යන බසයක් එනතුරු මේට්ලන්ඩ් පෙදෙසේ ශ්‍රාවස්ථිය ඉදිරිපිට බස් නැවතුම්පළේ සිටගෙන සිටිය වග දන්නවාද? හැම අවුරුද්දකම ලාංකීය නියෝජිතයා වශයෙන් කෘෂිකර්ම ඇමති එම්. ඩී. බණ්ඩා රෝමයේ පැවති ලෝක ආහාර සංවිධානයේ රාජ්‍ය නායක සම්මේලනයට යන්නට පෙර, ඒ කාලය තුල තමන්ගේ නිවසට ලබාදී ඇති නිල දුර කතනය විසන්ධිකර තබන ලෙස දිස්ත්‍රික් විදුලි සංදේශ ඉංජිනේරුවරයාට ලිඛිතව දන්වන බව දන්නවාද? විවේකයක් අවශ්‍යයැයි සිතුණු විට හවසක, 70 පළමු වසරවල මුදල් ඇමති වූ ආචාර්ය ඇන්.ඇම්. පෙරේරා කොල්ලුපිටියේ ලිබටි සිනමා ශාලාවේ චිත්‍රපටයක් බැලීමට ප්‍රවේශය පත්‍රය ගැනීම සඳහා පෝලීමේ ඉන්නා බැව් දන්නවාද? ඔහු මුදල් ඇමති වශයෙන්ද ආව ගියේ පෞද්ගලික වියදමින් ඉන්ධන ගසා ගෙන ඔහුගේ පෞද්ගලික වාහනයෙන් බැව් දන්නවාද? ඒ යුගයේ කිසිදු ඇමතිවරයෙක්, කිසිදු මන්ත්‍රීවරයෙක් හමුදා හෝ පොලිස් ආරක්ෂාවක් ලබා නොගත් බව දන්නවාද?

නිදහසින් පසු පළමු අවුරුදු 30 ක පමණ කාලයේ ආණ්ඩු, රට සංවර්ධනය කරන්න ඉදිරිපත් කළ ඔවුන්ගේ සැළසුම්වල තිබූ වැරදි දේශපාලන ගණන් හැදීම් ගැන අපි කතා කළ යුතුයි. නමුත් “රට කෑම” පටන් ගන්නේ 1977 න් පසු ජයවර්ධන ජනාධිපති තහවුරු කළ නිදහස් වෙළඳපල ආර්ථිකය සමග බව තරුණ පරම්පරාව දැන සිටිය යුතුයි. එනිසා, අවුරුදු 45 ක් රට කෑව පරම්පරා වලට දැන් ඉන්න අලුත් පරම්පරාවේ හැමෝමත් අයත් වෙනවා. මේ විනාශයට වගකිව යුතු වෙනවා. දේශපාලකයින් අවුරුදු 75 ක් රට කෑවා කියා නිකම් බොරුවට කෑ ගසමින් තමන්ගේ වගකීමෙන් නිදහස් වෙන්න හදන්නේ නැතුව, ඒ ඇත්ත ඉතිහාසය පිළිගෙන මේ වංචාකාරී, දූෂිත සමස්ථය වෙනස් කරන්න කතා කරමු.

කුසල් පෙරේරා
2024 ජූලි 17 වන දින

ප්‍රවීන දේශපාලන විචාරක හා ජ්‍යෙෂ්ඨ මාධ්‍යවේදී
This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.

නිදහස් ඉන්දියාවේ හත්වැනි යුද හමුදාපතිවරයාවු සෑම් මනෙක්⁣ෂෝ ඉන්දියාවේ යුද වීරයෙක් ලෙස අදටත් සම්භාවනාවට පාත්‍රවන එරට ප්‍රථම ෆීල්ඩ් මාර්ෂල්වරයා විය.

හෙතෙම ඉන්දියාවේ බහුතර ජනතාවගේ ගෞරව බහුමානයට පාත්‍ර වූයේ ඉන්දිරා ගාන්ධි අගමැතිනියගේ නියමය පරිදි පාකිස්ථානයෙන් ඉන්දියාවට එල්ල වූ තර්ජන සමනය කරමින් 1971 දී එරට දෙකඩ කොට බංගලිදේශය නමින් අලුත් රටක් නිර්මාණය කිරීමෙන් දකුණු ආසියාවේ දේශපාලන බල තුළනය ඉන්දියාවේ වාසියට නතුකර ගැනීම නිසාය.

අනතුරුව ඔහුට ඉන්දියාවේ ඉහළම හමුදා නිලය වන ෆීල්ඩි මාෂල් තනතුර සමග පද්මභූෂන් ගෞරව සම්මානයද පුද කොට ගරු කිරීමට තරම් ඉන්දීය රජය. කෘතවේදී විය. අනතුරුව ඉන්දිරා ගාන්ධි අගමැතිවරිය මනෙක්ෂෝ මහතාට මහා බ්‍රිතාන්‍යයේ ඉන්දීය මහ කොමසාරිස් තනතුර භාරගන්නා ලෙසද ආරාධනා කළේය.

ඒ අවස්ථාවේ ඔහු අගමැතිනිය දැඩිව කීවේ "මැතිනියනි ඉන්දියාවේ දස ලක්ෂයක් හමුදාවට අණ දුන් මට ඔබේ විදේශ ලේකම්වරයා යටතේ සේවය කරන්නැයි කිම මට කරන අගෞරවයක් " කියාය. තමන්ගේ විශ්‍රාම දිවිය දරුමුනුපුරන් සමඟ ගත කිරීම වඩාත් සුවදායක බවද ෆිල්ඩි මාෂල්වරයා අගමැතිනියට කීය.

අනතුරුව අගමැති කාර්යාලයෙන් පිටවු ඔහුට ඉන් පූර්ණ විශ්‍රාම වැටුප් සහිතව දකුණු ඉන්දියාවේ වෙලින්ටන් හමුදා කඳවුරු පරිශ්‍රයේ විශේෂ නිල නිවසක් ප්‍රමාණවත් ආරක්ෂක සෙබළුන් සියලුම ආරක්ෂක වාහන සමග ගිලන් රථයක්ද මිය යන තෙක්ම සපයා තිබිණි. ආණ්ඩු මාරුවුවාට ඔහුගේ ජාතික වීරත්වය කිසිදු ආණ්ඩුවක් හෑල්ලුවට ලක් කළේ නැත.

අබ්දුල් කලාම් ජනාධිපතිවරයාව සිටි කාලයේ මනෙක්ෂෝ මහතාට ගරු කරනුවස් ඉන්දීය රුපියල් එක්කෝටි තිස් ලක්ෂයක පරිත්‍යාගයක්ද රජය විසින් කරනු ලැබිය.
එපමණක් නොවේ ඉන්දියාවේ හිටපු අගමැතිවරුන්ද මේ ආකාරයෙන්ම ආණ්ඩුවේ ආරක්ෂාව සහ ගරු සැලකිලි මැද ජීවත් වන බව ප්‍රසිද්ධ රහසකි.

අප මෙම පූර්විකාව ලිව්වේ, මෙරට 30 වසරක යුද්ධය හමාර කොට ත්‍රස්තවාදීන්ගේ උපරිම තර්ජනයට ලක්ව සිටින හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාගේ වෙඩිනොවදින නිල රථය ඇතුළු වාහන සහ නිල නිවස අහිමි කළ අයට අපේ අසල්වැසි ඉන්දියාව රටේ ආරක්ෂක ප්‍රධානියෙකුට සැලකු ආකාරය දැනගැනීම පිණිසයි.

මහින්ද රාජපක්ෂ ශ්‍රී ලංකාවේ හිටපු සේනාධි නායකයාය. ඔහුට නැති ආරක්ෂාවක් ඔහු යටතේ සේවය කළ ෆිල්ඩි මාෂල්ට අනෙක් හමුදාපතිවරුන් දෙදෙනාට අදටත් හිමිව තිබේ. අපි එය වරදක් යයි කිසිසේත්ම නොකියමු.

ඒත් වැඩිම තර්ජනය ඇත්තේ ත්‍රිවිධ හමුදාවට එදා අණදුන් සේනාධිනායකයාට බව වත්මන් රජයට නොතේරේ නම් එය දේශපාලන කුහක කමයි

ඉන්දියාව තමන්ගේ රටේ දේශපාලන බල තුලනය තහවුරු කළ හමුදා ප්‍රධානියාට ලබාදුන් ගෞරවය වත් රටේ ජනතාවට නිදහසේ ජීවත්වීමේ හිමිකම ලබාදුන් මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයාට ලබා නොදීම අක් මුල් සිදු අකෘතඥ ජාතියක සහ ආණ්ඩුවක කෙරුවාව ලෝකය හමුවේ හෙළිදරව් කොට තිබේ.

(විශේෂ ලියුම්කරුවකු විසිනි)

වික්‍රමසිංහ ආණ්ඩුව විධායක ශ්‍රේණයට වැඩි කළ රුපියල් 25,000 ක දීමනාව සමස්ථ රාජ්‍ය සේවාවටම ඉල්ලා වෘත්තීය සමිති දුසිම් කිහිපයක් පසුගිය සතියේ දෙදිනක වර්ජනයක් දියත් කළහ. ඒ වනවිට ගුරු - විදුහල්පති වෘත්තීය සමිති සන්ධානය ඔවුන්ගේ වැටුප් විෂමතා වෙනුවෙන් “ඉතිරි තුනෙන් දෙක” ඉල්ලා උද්ඝෝෂණ සංවිධානය කර තිබූණි. රුපියල් 25,000 සටනින් ගුරු - විදුහල්පති තුනෙන් දෙකේ සටන මුළුමනින් සෝදා පාලුවට ගියේය. අවසානයේ කිසිවකුට කිසිදු වැටුප් වැඩිවීමක් නොලැබුණු සටන් ලෙස සියලු උද්ඝෝෂණ හැකිලින. ගුරු සංගම් නායකයින් කියන්නේ ඔවුන් ඉල්ලන්නේ වැටුප් වැඩිවීමක් නොවේ යැයි කියා ය. ඔවුන් විසඳුම් සඳහා ඉල්ලන “සුභෝධිනි වාර්තාවේ” වැටුප් නිර්දේශ වලින් තුනෙන් පංගුවක් 2022 ජනවාරියේ සිට ඔවුන්ට ලැබේ. දැන් ඉල්ලන්නේ තුනෙන් ඉතිරි දෙක ය.

මේ අවුල් ආරම්භ වන්නේ 1994 නොවැම්බර ජනාධිපතිවරණයේදී අපේක්ෂිකාවන් දෙදෙනා අතර තිබූ තරගයේදී වාසි ගැනීමට සිතා හදිසියේ පිහිටවු ගුරු සේවය හේතුවෙනි. ඒ හේතුවෙන් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ මූලික අයිතිවාසිකම් පෙත්සම් දෙකක් දෙවරකට ගොනු කෙරුණි. පළමුවැන්න විදුහල්පති සේවාවට සිදුවූ අසාධාරණය නිවැරදි කිරීමට විය. ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ නියෝගය මත විදුහල්පති සේවයේ වැටුප් වැඩි කරන්නට සිදු වූයෙන් එය තවත් අවුලකට හේතු විය. ශ්‍රී ලංකා අධ්‍යාපන සේවයට සිදුවූ අසාධාරණකම් හේතුවෙන් ඔවුහුද ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට ගියහ.

රාජ්‍ය සේවයේ වැටුප් විෂමතාවලට 1995 බී.සී. පෙරේරා වාර්තාවේ නිර්දේශද හේතු වූයෙන් 2006 දී සම්මත කෙරුණ රජයේ සේවාවේ සියලු ශ්‍රේණි සහ තනතුරු ආවරණය කෙරෙන “ජාතික වැටුප් ප්‍රතිපත්තිය” මගින් එය අවලංගු කෙරුණි. ඒ අනුව සමස්ථ රාජ්‍ය සේවය සඳහා වන වැටුප් සංශෝධනයක් 2006 අප්‍රේල් 25 වන දින රාජ්‍ය පරිපාලන චක්‍ර ලේඛ අංක 6/2006 මගින් ක්‍රියාත්මක කෙරුණි. විෂමතා ගැන කතා කරන්නට බී.සී. පෙරේරා නිර්දේශ පදනම් වූ සුභෝධිනි වාර්තාවද දැන් අදාල නැත. දැන් අවශ්‍ය වන්නේ වල් වැදුණු, විනාශ වන පාසල් අධ්‍යාපනය ගොඩ ගැනීමට විසඳුම් සාකච්ඡා කිරීම ය.

ඒ වෙනුවෙන් අවධානය යොමු කළ යුතු සාධක කිහිපයක් ඇත. පාසලේ සිසු සංඛ්‍යාව හා පහසුකම් සම්බන්ධ සාධකය ඉන් ප්‍රධාන වන්නකි. ගුරු මණ්ඩලයේ සංයුතිය සහ සුදුසුකම් දෙවැන්න ය. විදුහල්පති වගකීමට යටත් පාසල් පරිපාලනය තවකකි. දෙමාපිය සහයෝගයේ ස්වරූපයද එවගේම වැදගත් වන්නකි. එවැන්නක් ගැන සිතන්නවත් නොහැකි, ආදි ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන්ගේ ලොකු බලපෑම් සමග ප්‍රධාන නගරවල නඩත්තු වන අති ජනප්‍රිය යෝධ පාසල් සමූහයක් ඇත. ළමුන් හය හත්දායක් ඉන්න, ගුරු මණ්ඩලයේ දෙතුන් සීයක් ඉන්න ඒවායේ විදුහල්පති සහ ගුරු මණ්ඩල අතර හෝ අන්‍යෝන්‍ය සම්බන්ධයක් පවත්වා ගැනීම උගහටය. වෙනත් දිස්ත්‍රික්කවල පදිංචි දෙමාපියන් සමග යහපත් නිරන්තර සහසම්බන්ධයක් පවත්වා ගැනීමට ගුරු මණ්ඩලයට නොහැකිය. ඒවා පැවැත්මෙන් හා සංඛ්‍යාත්මකව බරවා රෝගී පාසල්ය.

ළමුන්ගේ දැනුම, සමාජ අවබෝධය හා කුසලතා වර්ධනය සමග පෞරුෂ වර්ධනය ගැන සැළකුවහොත් වඩාත් සාර්ථක අධ්‍යාපනයක් සඳහා පාසලක ළමුන් 1,000 ට වඩා නොසිටිය යුතුය. පළාත් පාලන ආයතන මගින් පාසල් පාලනය කෙරෙන්නේ නම් වඩාත් හොඳය. එවිට දෙමාපියන් පළාත් පාලන ආයතනයේ ඡන්දදායකයින් වීමත් වාසියකි. ඒ ප්‍රදේශයෙන්ම නැතිනම් ඒ දිස්ත්‍රික්කයෙන් ගුරුවරුන් පත්කර ගැනීමටද හැකිය. අපේ සමාජ සම්පත් හා වත්කම් තත්ත්වයන් අනුව, මා ගණන් බලන අයුරු, ගුරු දෙගුරු හවුලක් සමගින් වූ අධ්‍යාපනික ක්‍රියාවලියක් සඳහා පාසලක උපරිම වශයෙන් තබා ගත යුත්තේ ළමුන් 1,500 කි. ඒවායේ සංගීත, නැටුම්, චිත්‍ර, ශාරීරික අධ්‍යාපනය වැනි විශේෂ විෂයන් සඳහා වන ගුරු සංඛ්‍යාව අතහැර, පාසලේ ගුරු සංඛ්‍යාව විය යුත්තේ 60 ක් පමණය.

එවැනි පාසල් කොපමණ තිබේද? ළමුන් 1,000 ත් 1,500 ත් අතර වන පාසල් ඇත්තේ 393 කි. ගුරුවර ගුරුවරියන් 25 ත් 50 ත් අතර සේවය කරන පාසල් ඇත්තේ 1,677 කි. මේ පාසල් වල තබා මීට වඩා කුඩා පාසල්වල පවා ඉගැන්වීම් හා ගුරු දෙගුරු සහසම්බන්ධයත් විදුහල්පතිගේ පාසල් පරිපාලනයත් ප්‍රායෝගිකව හා නිවැරදිව ඇගයීමට ලක් වන්නේ නැත. එබැවින් පවතින පාසල් අතුරින් වැදගත් අධ්‍යාපනයක් ඇති ආකෘතියක් සොයා ගත නොහැක. අනාගතය වෙනුවෙන් පාසල් පරිපාලනය, ගුරු වෘත්තිය සහ පාසල් විෂය ලේඛන සමග පාඨමාලා අලුතින්ම සකස් කර සංවිධානය කිරීම එබැවින් සමාජ අත්දැකීම් මත සාකච්ඡාමය ක්‍රියාවලියකින් සිදු විය යුත්තකි. එහිදී ගුරු සේවාව දුර දිග යන පරිවර්තනයකට බඳුන් කළ යුතු වන්නේය. දෛනික අත්දැකීම් අනුව, රාජ්‍ය සේවාවේ සියලු වෘත්තීන් අතුරින් වඩාත්ම දූෂිත නොවුනත් වඩාත්ම පිරිහුණු පසුගාමී සේවාව, වත්මන් ගුරු සේවාව වන්නේය.

හැම ක්ෂේත්‍රයකම, හැම වෘත්තියකම වැදගත් දායකත්වයක් ලබා දෙන, තම වගකීම් ඉටු කරන පුද්ගලයින් තවමත් ඉතිරිව ඇත. එළෙසින්ම, ගුරු විදුහල්පතිවරුන් අතරත් සේවයට කැපවුනු එවැන්නෝ තවමත් ඉන්නාහ. දක්ෂ ගුරුවරුන් වූවත් තම පාසලේ සිදුවන අසාධාරණ අකටයුතුකම් ගැන ඔවුන් කතා කරනවා ඇසෙන්නේ නැත. අධ්‍යාපනයේ බිඳ වැටීම ගැන හඬක් නොනගන ඔවුන්ගේ පුද්ගලික සේවා දායකත්වයෙන් අධ්‍යාපනයේ පිරිහීම නැවතිය නොහැකි බව අවධාරණය කළ යුත්තකි.

මේ අප ඉන්නේ හැම ක්ෂේත්‍රයකම කාර්යශූර, සේවයට කැපවුනු බහුතර සේවක පිරිස් සිටි 1950 - 60 දසක වල පැවති පරාර්ථකාමී සමාජයේ නොවේ. මේ 80 දසකයෙන් ආරම්භ වූ සිල්ලර අවශ්‍යතා තොරම්බල් කෙරුණු අතිශය හිස්, ආත්මාර්ථකාමී සමාජ පැවැත්මක් තරගෙට වැළඳගන්නා, කුහක සමාජයක් හැදුනාවූ යුගයකි. මෙය මහ ජාතිය, ආගම, කුලයද අත නොහැර වාහනයේ වර්ගය, ප්‍රමාණය, මිල මත සමාජ තත්ත්වය ගණන් හදන යුගයකි. මෙය නිවසෙහි කාමර ගණන, උඩුමහල් සංඛ්‍යාව, අඳින ඇඳුමේ මිල අනුව සමාජ පිළිගැනුම තීන්දු කෙරෙන යුගයකි. මෙය අවට සමාජයේ සියල්ලන්ට දැකිය හැකි ලෙස ඉදිරියෙන් සිටීම සඳහා පාරිභෝගික තරගයක හති ලමින් දුවන සමාජයකි. අසීමිත ආදායම් සොයන පාරිභෝගික ණයකාරයින් හදන ක්‍රෙඩිට් කාඩ් පත්, වාරික හා කල් බදු, බැංකු ණය සමගින් සුසුම්ලන සමාජයකි.

මේ සමාජයේ කඩා වැටීම, ආර්ථික පිරිහීම සමග සදාචාරය, විනය, සමාජ වටිනාකම් සහ හර පද්ධතීන්ද සෝදා පාලු වූ සමාජ පිරිහීමකි. ඒ හේතුවෙන් මුදල්මය දූෂණ වංචා වලට අමතරව, ස්ත්‍රී දූෂණ, බාල වයස්කාර දැරිවියන් දූෂණය හා ලිංගික අතවර කිරීම්, ළමා අපචාර හා ලිංගික හිංසන, කප්පම් ගැනීම්, කොන්තරාත් මිනීමැරීම්, මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම් සාමාන්‍ය ජන ජීවිතයේ අංග බවට පත්ව ඇත.

පසුගිය 2023 වසරේ සැප්තැම්බර මාසය අවසන් වන විට ඒ මාස 09 තුල බාල වයස්කාර ස්ත්‍රී දූෂණ සම්බන්ධව පැමිණිලි 168 ක් පොලිසියට ලැබී තිබිණ. ඉන් 22 කු ගැබ් ගෙන තිබිණැයි වාර්තා විය. ඊට අමතරව ළමා ආරක්ෂක අධිකාරයට 2021 වසරේ ළමා හිංසන සම්බන්ධ පැමිණිලි 11,000 ක් ලැබී ඇත. ඉන් සියයට 41 ක් ලිංගික හිංසන සේ සළකනු ලැබිණ. කවුරුත් දන්නා පරිදි, ස්ත්‍රී දූෂණ, බාල වයස්කාර ස්ත්‍රී දූෂණ, විශේෂයෙන් පාසල්වල සිදුවන ළමා අපචාර හා ශාරීරික හිංසන සැළකිය යුතු සංඛ්‍යාවක් වාර්තා නොවන්නේය. දකුණු ආසියානු රටවල ස්ත්‍රී සහ බාල වයස්කාර දරුවන් සම්බන්ධ දූෂණ හා අපචාර සම්බන්ධයෙන් විමර්ශනයේ යෙදෙන “ඉක්වොලිටි නව්” සංවිධානය ගොනු කළ ලංකාවේ නිල දත්ත අනුව 2018 ස්ත්‍රී දූෂණ පැමිණිලි 1,792 ක්ද 2019 දී 1,779 ක්ද විය. එවගේම 2019 දී ළමා දූෂණ 1,490 ක්ද වාර්තාවී තිබිණ.

අප ගුරු වෘත්තිය ගැන කතා කරන්නේ අනෙකුත් අය මෙන්ම ගුරුවරුන්ද මේ දුෂ්ඨ, කුහක මහ ජාතිවාදී, ආගම්වාදී පිරිහුණු සමාජයෙහිම නිපැයුම් බැව් පිළිගනිමින්ය. ඒ අතර ගුරු වෘත්තිය රජයේ අනෙක් සේවාවන්ට වඩා පසුගාමී සමාජ ආකල්ප හා වැඩවසම්වාදී සිතුම් පැතුම් සමග පැවතීමටද හේතුවක් ඇත. ගුරු වෘත්තියට බහුතරයක් ඇතුළු වන්නේ ග්‍රාමීය සහ අර්ධ නාගරික සමාජයෙනි. අපගේ නගරය වෙළඳපලක් වන අතර ග්‍රාමීය සමාජය අසංවර්ධිත පැරණි සමාජයකි. එය නිදහස් වෙළඳපල ආර්ථිකයෙහිද අත හැරුණු සමාජයකි. අර්ධ නාගරික සමාජය, රෝස් නොකර තම්බාපු රෝස් පාන් ගෙඩියක් වැනිය. මේ පිරිස් සේවා ස්ථාන ලෙස තෝරා ගන්නේද ඔවුන්ට හුරු පුරුදු අව වර්ධිත ග්‍රාමීය හා අර්ධ නාගරික ප්‍රදේශ ය. එනිසා බහුතරයක් ගුරුවරුන් ඉන්නේ ළිං කටින් පෙනෙනවාට වඩා ලොකු ලෝකයක් දකින්නට, ගසක අත්තකටවත් ගොඩ නොවූ ළිංමැඩියන් මෙනි. තමන් දන්නා හඳුණන තමන්ගේ හුදකලා පුංචි ලෝකයක ය. ඒ හේතුවෙන් ඊළග පරම්පරාව වසර 10 ට වැඩි කාලයක් පාසලේදී එකතුකර ගන්නේ, එවන් ගුරුවර ගුරුවරියන් එකතුකර ගත් සියලු පුද්ගලවාදී, නිස්සාර ආකල්ප හා නොවටිනාකම් ය. ඔවුන්ගේ යොවුන් පෞරුෂ හැදෙන්නේ නිරන්තරව ගොදුරුවන මේ පසුගාමී බොල් ආකල්පමය හැඩ කිරීම් සමග සමාජ වගකීම් නොහඳුණන, ආත්මාර්ථකාමයක් වැළඳ ගනිමින් ය. එබැවින් මේ පාසල් වලින් මේ ගුරුවරුන්ගෙන් හැදෙන තෙවන පරම්පරාව, ගුරු පත්වීම් ගෙන පාසල් වලට එන්නේ බාල ෆොටෝ කොපි වලින් ගත් ඊටත් වඩා බාල ෆොටෝ කොපි වශයෙනි.

අධ්‍යාපනය ගොඩ දැමීමට නම්, මේ විනාසකාරී ගමන නතර කරගත යුතුව ඇත. එය යෝධ සමාජ වෙනසක් සමග සිදු විය යුත්තක් වන අතරම, ගුරු වෘත්තියෙහි වෙනසක් වෙනුවෙන්ද පියවර ගත යුත්තකි. කෙටියෙන් කිවහොත් ගුරු සේවය රැකියාදීමේ පහසුවට තබා ගත යුත්තක් නොවන බව සමාජයට කීමෙනි. ගුරු පත්වීම් දීමේ අවම සුදුසුකම් සමග නිශ්චිත පිළිවෙතක් තිබිය යුතුය. එය තෙවසරක දියුණු පාඨමාලා සමග අලුතින්ම සංවිධානය කළ යුතු නවීන ගුරු අභ්‍යාස විද්‍යා පීඨ වලින් සමත්වන වෘත්තිකයින්ට සීමා කළ යුත්තකි. විශ්ව විද්‍යාල උපාධිධාරීන්ට ගුරු සේවයට එන්නට අවශ්‍ය නම්, ඔවුන් ගුරු අභ්‍යාස විද්‍යා පීඨයක අවසන් වසර සම්පූර්ණ කර ගුරු වෘත්තීය සහතිකය ලබාගත යුතු යැයි නියමයක් තිබිය යුතුය. විශ්ව විද්‍යාල නීති පීඨයෙන් සමත්වන නීති උපාධිධාරීන්ට නීති වෘත්තියට ඇතුළු වන්නට නීති පාසලේ අවසන් විභාගය සමත් විය යුතු ලෙස ය.

එනිසා දැන් වහා අත ගැසිය යුත්තේ ගුරු සේවාව සැබෑ නූතන වෘත්තියක් ලෙස ස්ථාපිතකර ගැනීමේ එවැනි විසඳුමකට ය. ගුරු වෘත්තිය හැදීමට පටන් ගතහොත් අපට අධ්‍යාපනය ගොඩ දැමීම ගැන කතාවට අනතුරුව ගොඩ විය හැකිය. ලොකුම තුවාලය සනීපකර ගතහොත් අනෙක්වා සුවකර ගැනීම බරපතල ප්‍රශ්න නොවන්නාක් වැනිය.

කුසල් පෙරේරා
2024 ජූලි 16 වන දින

සටහන | අරවින්ද ජයකොඩි



ශ්‍රී ලංකාව අද සිටින්නේ ඉතා තීරණාත්මක සන්ධිස්ථානයකය. ඒ පිටස්තර සතුරන් නිසා හෝ සැඟවුණු කුමන්ත්‍රණ නිසා නොව, විප්ලවය ගැන පොරොන්දු වූවන්, තමන් එදා හෙළා දුටු ක්‍රමයම අද පරිපාලනය කරන නිසාය.

වසර හැටක් තිස්සේ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ තම සාමාජිකයන්ට කීවේ, "ඔබේ වැටුප පූජා කරන්න, ඔබේ කාලය දෙන්න, සමාජවාදී අරමුණ වෙනුවෙන් නිහතමානීව ජීවත් වන්න" කියාය.

ඒ දුප්පත් මිනිසුන් සහ ගැහැනුන් තම කාසිපනම් සහ ජීවිත පූජා කළේ, තම නායකයන් අන් අයට වඩා වෙනස් යැයි විශ්වාස කළ නිසාය.

නමුත් අද, වත්කම් ප්‍රකාශනවලින් කියවෙන්නේ වෙනත් කතාවකි. පරිත්‍යාග මත ජීවත් වූ බව කී ඇමතිවරු අද කෝටිපතියන් වී සිටිති.


මෙය සමාජවාදය නොවේ. මෙය පාවාදීමකි....


කාල් මාක්ස් ලිව්වේ රාජ්‍යය කිසිවිටෙක මධ්‍යස්ථ නොවන බවත්, එය බලවතුන්ගේ මෙවලමක් බවත්ය. ලෙනින් අපට ඉගැන්වූයේ ධනේශ්වර රාජ්‍යයක් කළමනාකරණය කිරීමෙන් සමාජවාදය ගොඩනැගිය නොහැකි බවත්, ගෝලීය බැංකුකරුවන්ගේ නියෝගවලට හිස නැමීමෙන් එය කිසිසේත්ම කළ නොහැකි බවත්ය.

නමුත් අද අප දකින්නේ කුමක්ද? ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලට (IMF) එරෙහිව කෑ ගැසූ නායකයෝම අද IMF කප්පාදු ක්‍රියාත්මක කරති. කම්කරු බලය ගැන කතා කළ හඬවල්ම අද වෘත්තීය සමිතිවලට සහ වැඩවර්ජනවලට තර්ජනය කරති.


මේක විප්ලවයක් නොවේ. මේ පරණ යන්ත්‍රයම රතු පාටින් පින්තාරු කිරීමකි...


ඉතිහාසය මීට පෙරද මෙය දැක තිබේ. ජර්මනියේ, මාක්ස්ගේ නාමයෙන් පෙනී සිටි සමාජ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීන් යුද්ධයට ඡන්දය දී ඔහුව පාවා දුන්හ. සෝවියට් සංගමයේ, ලෙනින්ගේ නම කී නායකයෝ රජවරුන් මෙන් ජීවත් වෙද්දී කම්කරුවෝ දුක් වින්දහ.

සෑම වාරයකදීම, පාවාදීමෙන් උපත ලැබුවේ සමාජවාදය නොව, ප්‍රතිගාමීත්වය, අවිශ්වාසය සහ බලාපොරොත්තු සුන්වීමයි.

අප ඉදිරියේ ඇති අනතුරද එයයි.

මාක්ස්වාදී පක්ෂයක් ණය කළමනාකරුවෙකු බවට පත් වූ විට, එහි නායකයන්, ඔවුන්ට ආහර සැපයූ ජනතාවට වඩා ධනවත් වූ විට, එය තම මතවාදය පමණක් පාවා දීමක් නොවේ. එය ජනතාව බලාපොරොත්තු සුන් කරවයි.

එය ප්‍රතිගාමී බලවේගයන්ට, ජාතිකවාදී කල්ලිවලට, රට බේරාගැනීමේ නාමයෙන් පරණ බලවතුන්ට නැවත මතුවීමට පාර කපයි.

ජවිපෙට තම ආත්මය පාවා දෙමින් ජාතියක් පාලනය කළ නොහැක. තම මතවාදය අමතක කළ පක්ෂයකට ජනතාවකට නායකත්වය දිය නොහැක. මාක්ස් අපට අනතුරු ඇඟවූයේ, සමාජවාදය සඳහා වූ අරගලය අත්හරින්නන්ට සාමය නොලැබෙන බවත්, ඔවුන්ට ලැබෙන්නේ නිමක් නැති අර්බුදයක් බවත්ය.

ශ්‍රී ලංකාව අවංකභාවය ලැබිය යුතුය. ශ්‍රී ලංකාවට අවශ්‍ය පරස්පර විරෝධයන්හි සිර නොවූ නායකයන්ය. මෙම පාවාදීම දිගටම පැවතුනහොත්, එහි අනතුර ජවිපෙට පමණක් නොවේ. එහි අනතුර මුළු ජාතියටමය. සෑම කම්කරුවෙකුටම, සෑම පවුලකටම, යුක්තිය පිළිබඳ අප දුටු සෑම සිහිනයකටමය.

උණුසුම් කාලගුණ තත්වය සම්බන්ධයෙන් අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය පාසල්වලට යළි අනතුරු ඇඟවීමේ නිවේදනයක් නිකුත් කර ඇත.සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශය අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයට ලබාදී ඇති අවවාදාත්මක උපදෙස් අනුව එම නිවේදනය නිකුත් කර ඇත.

එහි ඇති බොහෝ උපදෙස් අතර එකක් වන්නේ අධික උෂ්ණත්වය ඇති දිනවල නිවාසන්තර ක්‍රීඩා තරග හා පුහුණුවීම් පැවැත්වීමෙන් වැළකී සිටින ලෙසයි. එමෙන්ම අධික උෂ්ණත්වය සහිත දින වල සිසුන් එළිමහනේ හා ක්‍රීඩා පිටියේ ක්‍රියාකාරකම්වල යෙදීමෙන් වැළැක්විය යුතුය යන්නයි. තවදුරටත් කියන්නේ සිසුන් විවේක කාලයේදී දැඩි හිරු එළිය සහිත එළිමහනේ ගත කිරීම හා ක්‍රීඩා කිරීමෙන් වළක්වා ගත යුතු බවයි.

එහෙත් මහ මගට බැස්ස විට අපට දකින්නට ලැබෙන දර්ශනය වන්නේ පාසල් නිවාසන්තර ක්‍රීඩා තරග වෙනුවෙන් කරන පුහුණුවීම් හා පාසල් නිවාසන්තර ක්‍රීඩා තරග මෙම උණුසුම් කාලගුණය අවස්ථාවේදීත් එළිමහනේ සිදු කෙරෙමින් පවතින බවය. පාසල් නිවාසන්තර ක්‍රීඩා තරගයක් වෙනුවෙන් අක්කරෙයි පත්තු ප්‍රදේශයේ පැවැත් වූ ගම හරහා දිවීමේ
තර්ගයකදී පාසල් සිසුවකු අවාසනාවන්ත ලෙස මිය ගියේ දින කිහිපයකට පෙරය.

ඒද අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය මෙම උණුසුම් කාලගුණ තත්වය පිළිබඳ අනතුරු අඟවා තිබූ තත්වයක් යටතේය. ගම හරහා දිවීම වැනි දිගු දුර ධාවන ඉසව් ගැන මීට පෙර සිදුවූ මෙවැනිම අවාසනාවන්ත මරණ සම්බන්ධයෙන් කළ අනතුරු ඇග වීම් දැන් මතක නැති ගානය.

නිවාසන්තර ක්‍රීඩා තරග පැවැත්වීම සම්බන්ධයෙන් එක් අතකින් විදුහල්පතිවරුන් ඇතුළු ගුරුවරුන්ට දොස් කියාද ඵලක් නැත. මන්ද ඒ සම්බන්ධයෙන් තීරණ ගත යුත්තේ අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය වන නිසාය. පාසල් වලට ලැබෙන කාල සටහන අනුව පාසල් පළමු වාරය ආරම්භයේදී නිවාසන්තර ක්‍රීඩා තරග පවත්වා ඒ මගින් කොට්ඨාස ක්‍රීඩා තරගවලට සුදුස්සන් තෝරාගත යුතුය. ඉන්පසු දිස්ත්‍රික්, පළාත් හා ජාතික මට්ටමේ තරග සඳහා නිශ්චය කළ දින වකවානු එළඹේ.

ඒ නිසා අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය කළ යුත්තේ අනතුරු ඇඟවීමේ නිවේදන නිකුත් කිරීම වෙනුවට නිවාසාන්තර ක්‍රීඩා තරග මෙම උණුසුම් කාලයේ නවත්වන්නට උපදෙස් ලබාදී ඒවා පසුපසට ගෙන ක්‍රීඩා තරග කැලැන්ඩරය පසුපසට ගැනීමය.

ක්‍රීඩා තරග නැවැත්වීමේ උපදෙස් ලබානොදී අනතුරු ඇඟවීමේ නිවේදන නිකුත් කිරීමෙන් ක්‍රීඩා තරගවත්, ඒ සඳහා වන පුහුණු වීම් වත් නවතින්නේ නැති බව අධ්‍යාපන බලධාරීන් තේරුම් ගත යුතුය.

 (anidda.lk - ලසන්ත රුහුණගේ)