V2025

විචාර

අනතුරු ඇඟවීම් මදි නැවැත්වීමේ නියෝගයි ඕනෑ !

උණුසුම් කාලගුණ තත්වය සම්බන්ධයෙන් අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය පාසල්වලට යළි අනතුරු ඇඟවීමේ නිවේදනයක් නිකුත් කර ඇත.සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශය අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයට ලබාදී ඇති අවවාදාත්මක උපදෙස් අනුව එම නිවේදනය නිකුත් කර ඇත.

එහි ඇති බොහෝ උපදෙස් අතර එකක් වන්නේ අධික උෂ්ණත්වය ඇති දිනවල නිවාසන්තර ක්‍රීඩා තරග හා පුහුණුවීම් පැවැත්වීමෙන් වැළකී සිටින ලෙසයි. එමෙන්ම අධික උෂ්ණත්වය සහිත දින වල සිසුන් එළිමහනේ හා ක්‍රීඩා පිටියේ ක්‍රියාකාරකම්වල යෙදීමෙන් වැළැක්විය යුතුය යන්නයි. තවදුරටත් කියන්නේ සිසුන් විවේක කාලයේදී දැඩි හිරු එළිය සහිත එළිමහනේ ගත කිරීම හා ක්‍රීඩා කිරීමෙන් වළක්වා ගත යුතු බවයි.

එහෙත් මහ මගට බැස්ස විට අපට දකින්නට ලැබෙන දර්ශනය වන්නේ පාසල් නිවාසන්තර ක්‍රීඩා තරග වෙනුවෙන් කරන පුහුණුවීම් හා පාසල් නිවාසන්තර ක්‍රීඩා තරග මෙම උණුසුම් කාලගුණය අවස්ථාවේදීත් එළිමහනේ සිදු කෙරෙමින් පවතින බවය. පාසල් නිවාසන්තර ක්‍රීඩා තරගයක් වෙනුවෙන් අක්කරෙයි පත්තු ප්‍රදේශයේ පැවැත් වූ ගම හරහා දිවීමේ
තර්ගයකදී පාසල් සිසුවකු අවාසනාවන්ත ලෙස මිය ගියේ දින කිහිපයකට පෙරය.

ඒද අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය මෙම උණුසුම් කාලගුණ තත්වය පිළිබඳ අනතුරු අඟවා තිබූ තත්වයක් යටතේය. ගම හරහා දිවීම වැනි දිගු දුර ධාවන ඉසව් ගැන මීට පෙර සිදුවූ මෙවැනිම අවාසනාවන්ත මරණ සම්බන්ධයෙන් කළ අනතුරු ඇග වීම් දැන් මතක නැති ගානය.

නිවාසන්තර ක්‍රීඩා තරග පැවැත්වීම සම්බන්ධයෙන් එක් අතකින් විදුහල්පතිවරුන් ඇතුළු ගුරුවරුන්ට දොස් කියාද ඵලක් නැත. මන්ද ඒ සම්බන්ධයෙන් තීරණ ගත යුත්තේ අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය වන නිසාය. පාසල් වලට ලැබෙන කාල සටහන අනුව පාසල් පළමු වාරය ආරම්භයේදී නිවාසන්තර ක්‍රීඩා තරග පවත්වා ඒ මගින් කොට්ඨාස ක්‍රීඩා තරගවලට සුදුස්සන් තෝරාගත යුතුය. ඉන්පසු දිස්ත්‍රික්, පළාත් හා ජාතික මට්ටමේ තරග සඳහා නිශ්චය කළ දින වකවානු එළඹේ.

ඒ නිසා අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය කළ යුත්තේ අනතුරු ඇඟවීමේ නිවේදන නිකුත් කිරීම වෙනුවට නිවාසාන්තර ක්‍රීඩා තරග මෙම උණුසුම් කාලයේ නවත්වන්නට උපදෙස් ලබාදී ඒවා පසුපසට ගෙන ක්‍රීඩා තරග කැලැන්ඩරය පසුපසට ගැනීමය.

ක්‍රීඩා තරග නැවැත්වීමේ උපදෙස් ලබානොදී අනතුරු ඇඟවීමේ නිවේදන නිකුත් කිරීමෙන් ක්‍රීඩා තරගවත්, ඒ සඳහා වන පුහුණු වීම් වත් නවතින්නේ නැති බව අධ්‍යාපන බලධාරීන් තේරුම් ගත යුතුය.

 (anidda.lk - ලසන්ත රුහුණගේ)

චම්පික Vs චම්පික - මාධව රුවන්පතිරණ

(ලීඩර් ටීවී ඉදිරිපත් කළ ඩිරෙක්ට් පොලිටික්ස් වැඩසටහනේ 43 සේනාංකයේ නායක පාටලී චම්පික රණවක හා කළ සම්මුඛ සාකච්ඡාව ඇසුරිනි.)

'ද ලීඩර් ටීවි' සමග චම්පික රණවක සංවාදය අවසානය දක්වා ඇසීමේදී පෙනී යන්නේ චම්පික රණවක ඇත්ත වශයෙන්ම පිළිගන්න, ඔහුට අවබෝධ වී ඇති සමස්තයට පිටුපාමින් ආණ්ඩු බලය සඳහා තම ස්ථාවරයන්ගෙන් විතැන්වීමට සිදුව ඇති බවය.

ඒ කෙසේ වෙතත් අධිවේගී මාර්ග තැනීම අත්හිටවීම (අදහස් ප්‍රකාශ කිරීම තුල පෙනී යන්නේ ඔහු අධිවේගී මාර්ග වලට එරෙහි වුවද ජනතා ප්‍රසාදය නැති වෙන බැවින් වෙනත් කතාවක් ගොතාගෙන ඇති බවකි), කැලෑ එලි කිරීම නවතා දැමීම, වාහන ගෙන්වීම අතිශය සීමා කොට පොදු ප්‍රවාහනය ශක්තිමත් කිරීම වැනි දේශාපලන තීරණ වල සිටිනා බවකි.

එවැනි ස්ථාවරයක මෙරට ආණ්ඩු බලය ලබා ගත හැකි වෙනත් කිසිවෙකුත් නොමැති බැවින් ඊළඟ ආණ්ඩු බලය 43 වන සේනාංකය ට ලබා ගත හැකි නම් වර්තාමන සංවර්ධන පිස්සු විකාරය පිළිබඳව සාවදාන වීම සඳහා විවේකයක් හෝ ලැබෙනු ඇත. නමුත් ප්‍රශ්නය වන්නේ UNP ය සමග එකතුව චම්පික ඇතුළු පිරිසට මෙය කල හැකිද යන්නයි.

පාරිසරික අර්බුදයක් ඇති බව චම්පික පිළිගනී. ඒ අතරම ඔහු කියනා කාරණය වන්නේ මිනිසුන් අති දැවැන්ත සංවර්ධනමය පිම්මක් සාක්ශාත් කොට ගෙන ඇති බවය.

ඉන් පසුව ඔහු පවසන්නේ බර වැඩ නොකරන අයෙකුට දිනකට කිලෝ කැලරි 2100ක් අවශ්‍ය බවත්, එසේ නමුත් ආසන්න වශයෙන් ඒ වගේ 120 ගුනයක් එක් අයෙකු දැනට බල ශක්තිය පාවිච්චි කරන බවය.

ඒ අනුව ලෝක ජනගහනය බිලියන හතක් වුවද එවැනි 120 ගුණයක් සිටිනවා වැන්නක් "මහී කාන්තාව" ට (ඔහුගේ දෘෂ්ටිවාදී ආස්ථානය) පෙනෙන බවය.

ඒ අනුව ඔහු පවසා සිටිනුයේ, පවතිනුයේ ජනගහනයේ ප්‍රශ්නයක් නොවන බවත්, එය පාරිභෝජනයේ ප්‍රශ්නයක් බවත්ය.

ඔහු එහිදී වැදගත් කරුණු කිහිපයක් ඉස්මතු කරමින් සම්පත් හිඟය සහ පාරිසරික අර්බුධය හෙතුවෙන් "අපට මේ සෙල්ලම" කරගෙන යා හැකිද යන්න ප්‍රශ්නය කරයි.

 ''ලංකාව යනු ඉතාම අවම මට්ටමකින් කාබන් විමෝචනය කරනා රටකි.''

ඔහු කරුණු දක්වනුයේ විද්‍යාත්මක ගණනය කිරීම් තුලය. එම ගණනය කිරීම් වලට අනුව ලංකාව යනු ඉතාම අවම මට්ටමකින් කාබන් විමෝචනය කරනා රටකි.

චම්පිකට අනුව එබැවින් ලංකාව පරිසර දූෂණය ට අදාළ රාජ්‍යයක් නොවේ. ඒ අනුව එසේ එවැනි රාජ්‍යයක් බවට පත් වීමට නම් ලංකාව ලෝකයේ දියුණු රටවල් මට්ටමේ පරිසර දූෂිත රාජ්‍යයක් බව ට පත්විය යුතු ව ඇත.

ඒ අනුව ඔහු පවසන්නේ ගල් අඟුරු බලාගාර සෑදීම හේතුවෙන් ලංකාව පරිසර දූෂණ මට්ටම ට ලඟා වීමක් නොමැති බව ය. ඔහු එසේ පවසන්නේ විද්‍යාත්මක ගණනය කිරීම තුලය. ඔහු කියන දේ වෙනත් ආකාරයකින් පවසන්නේ නම් අඩුවෙන් පරිසරය දූෂණය කලාට කමක් නැත යන්න ඔහුගේ අදහසයි.

විදුලි බලශක්තියට ගැටගැහෙන අනෙකුත් නිෂ්පාදන, ප්‍රවාහනය, ඒවාට අදාළ යටිතල පහසුකම් වැනි තවත් බොහෝ දේවල් විසින් ඇති කරන පාරිසරික බලපෑම් ඇත. පරිසර විද්‍යාවේ කාබන් මානය යනු තවත් හොඳම තකතීරු විශේෂඥ නිර්නායකයක් පමණි. ඒ ගැන කතා කිරීම වුවද වැඩකට නැති දෙයකි.

පාරිසරික අර්බුදය විද්‍යාව තුලින් විසඳිය හැකිද, හැකි නම් ඒ ගෙනෙන විසඳුම් තුල තවත් අලුත් ප්‍රශ්න ඇති කරමින් එන්න එන්නම අර්බුදය උග්‍ර වන්නේ ඇයිද යන ප්‍රශ්නයට පිළිතුරු දීමේදී තමන් මුලින් අදහස් දැක් වූ ස්තාවරයෙන්ද විතැන් වෙමින් සහ ප්‍රශ්නයද මගහරිමින් මුලින් දැක්වූ අදහසට සම්පූර්ණ ප්‍රතිවිරුද්ධ අදහසක් චම්පික විසින් ප්‍රකාශ කරයි.

ඇත්තටම ඔහු තුලින් ඒ ප්‍රකාශ වන්නේ "පරිසරවාදයේ" විරුද්ධභාශයයි.

කාබන් විමෝචනය නැවැත්වීම සඳහා ගෙනෙන විකල්ප ඊට වඩා හානිදායක බව නොපෙනීම කෙතරම් විශේෂඥභාවයක් ද ? චම්පිකට අනුව හරිත යනු එයයි (ඔහු එසේ පවසයි)...

ඔහු ඊළඟට කතා කරනුයේ කැලෑ කැපීම වෙනුවට කල යුත්තේ දැනට තිබෙන භූමි වල ඵලදාව වැඩි කර ගැනීම කරා අප යා යුතු බවය. ඇත්තටම ලෝකයට හොඳටම කෙල වී ඇත්තේ මේ කෙලිය කිරීමට ගොස් ය.

උදාහරණයකට චම්පික පොල් පලදාව වැඩිකර ගත යුතු බව පවසයි. නමුත් පොල් පලදාව වැඩි කොට ගැනීමට ගොස් දැන් සිදුව ඇත්තේ කිසිඳු රෝගයක් නොමැතිව වැවුන පොල් ගස අතුරුදහන් වෙමින් ලෙඩ රෝග සහිත, නිශ්චිත රසායනික පොහොර පටිපාටියක් අනීවාර්ය වූ, දුර්වල පොල් ගසක් ඉතිරි වීමය.

එබැවින් දැන් ඇත්තටම සිදුව ඇත්තේ පොල් පලදාව අඩු වීමය. දැනුමකින් ශාඛ අභ්‍යන්තරිකව වෙනස් කිරීමට යාමෙන් නැවත සංස්කරණය කල නොහැකි අර්බුද හටගෙන ඇත. ඒ අනුව දඹදෙණිය යුගයේ සිට පැවතුන පොල් වගාවට විවිධාකාර ලෙඩ රෝග ඇති වීමට පටන්ගෙන ඇත.

 වී ගොවි තැන :

waga kuburu 1000px

ඉන් පසුව චම්පික වී ගොවි තැන පිළිබඳව කතා කරයි. 1960 දශකයේ කෘෂි රසායන සහ රසායනික පොහොර ලංකාව තුල හඳුන්වා දෙනුයේ අස්වැන්න වැඩි කර ගැනීම සහ වී වගාව සඳහා වන කාලය අඩු කරගැනීම යන ආකර්ශනීය ඉදිරිපත් දීම් හරහාය.

ඉන් වී අස්වැන්න දෙගුණයකට වඩා වැඩි විය. තවත් අස්වැන්න වැඩිකර ගැනීම සඳහා වී වර්ග හඳුන්වා දෙන ලදී. අස්වැන්න සඳහා වන කාලය අඩු, මිටි ගොයම් ගස් සහිත වී වර්ග නිසා අලුත් ප්‍රශ්න ඇති විය.

එසේම ඒවා වගා කිරීමට නම් ඊට අදාළ අනීවාර්ය පොහොර පටිපාටියක් සහ කෘෂි රසායන පටිපාටියක් නියම කොට ඇත. ඉන් බැහැරව කිසි සේත්ම නූතන විද්‍යාව විසින් නිපදවන ලද එම වී වර්ග වගා කල නොහැක.

නමුත් වී වගා කරුවන් එවැනි වී වර්ග වගා කිරීමට පෙළඹුන ප්‍රධාන කරුණ වන්නේ කලින්ට වඩා අඩු කාලයකින්, අඩු ශ්‍රමයකින්, අඩු භූමි ප්‍රමාණයකින් ලබා ගත හැකි වැඩි අස්වැන්න නිසාය. ඔවුන්ට එසේ ලැබෙන අදායම සඳහා කල හැකි, මිල දී ගත හැකි දේවල් වෙළඳ පොළ හරහා ක්‍රමයෙන් පැමිණෙන්නට විය.

විශාල පිරිසක් යැපුම් කෘෂිකර්මාන්තයෙන් ඈත් වෙමින් වෙනත් රැකියා සහ නිෂ්පාදන වෙත යොමුවෙමින් සිටීම තුල වී වගාව සඳහා පැමිණි විකල්ප විසින් අලුත් ගැටළු ඇති කරන ලදී. ඒ තත්වය මේ වෙන විට තවත් උග්‍ර වී ඇත්තේ විශාල පිරිසකගේ ආහාර අවශ්‍යතාවය සඳහා සුළු පිරිසක් වගා කිරීමට වීම තුලය.

එම තත්වය තුල නූතන විද්‍යාව විසින් ගෙනෙන ලද විකල්ප සහ විසඳුම් වල ඍජු සහ වක්‍රාකාර ප්‍රතිපල මේ වනවිට ලැබී ඇත.

ජලජ ජීවීන් සහ කුඹුරු ආශ්‍රිතව සිටි ජීවීන් නොමැති කුඹුරු, ජල මූලාශ්‍ර සහ භූ ගත ජලය විස වීම, සහල් විස වීම, විවිධ ලෙඩ රෝග, එසේ තිබියදීත් දිගින් දිගටම කෘෂි රසායන සහ රසායනික පොහොර නැතුවම බැරි තත්වයක් උදා වීම වැනි දේවල් ඍජු ප්‍රතිපල කිහිපයක් ලෙස දැක්විය හැකිය.

එසේම ඍජු නොවූ අවශේෂ ප්‍රතිපල ගොවීන්ට ලැබෙන අතිරික්තය පාරිබෝජනය සඳහා යෙදවීම තුල ලැබී ඇත. එනම් මේ ඇති වී තිබෙන තත්වය නවීන කෘෂිකර්මාන්තය පැමිණීමට පෙර අතීතයේ නොවූ විරූ තත්වයකි. එම තත්වය ඇති කලේ විද්‍යාත්මක විසඳුම් විසිනි.

නමුත් එම විද්‍යාවට ඇති වී තිබෙන තත්වය නැවත සංස්කරණය කල නොහැක (චම්පික ද එය සංවාදය ආරම්භයේදී පිළිගනී. එනම් ඔහු උදාහරණයකින් පවසන්නේ මේ දිනවල යුරෝපය සිසාරා හමා යන සුළි සුළඟ කිසිඳු විද්‍යාවකට නැවැත්විය නොහැකි බවය. විද්‍යාව විසින් ඇතිකොට ඇති තත්වයන් සියල්ල එසේය).

සංවාදය ආරම්භයේදී චම්පික ප්‍රකාශ කොට සිටිනුයේ පවතින්නේ ජනගහනයේ ප්‍රශ්නයක් නොවන බවය. නමුත් ඔහු වී ගොවි තැන ගැන කතා කරමින් ඊට ප්‍රතිවිරුද්ධ අදහසක් ප්‍රකාශ කරයි.

එනම් රට 1950 වන විට රට සහලින් ස්වයංපෝෂිත නොවූ බවත්, ජනගහනය වැඩි වීම තුල නවීන කෘෂිකර්මාන්තයට යාමට සිදුවීම අනීවාර්යක් වූ බවත්ය.

ප්‍රශ්නය වන්නේ සහල් නිෂ්පාදනය මදි නම් පවතින්නේ සහ පැවතිය හැක්කේ එක් අනීවාර්ය විසඳුමක් ද යන්නයි. එසේම ජනගහනය එක වර වැඩි උනිද යන්න තවත් ප්‍රශ්නයකි. නමුත් ප්‍රශ්න අසන සිරිමලී එය නොවිමසයි.

 තේ වගාව :

ඔහු තේ වගාව ගැනද කතා කරයි. ඒවායේ අස්වැන්න වැඩි කල යුතු බව කියයි. තේ වගාව ආරම්භ කරන ලද්දේ ඉංග්‍රීසීන් විසිනි. එය මෙරටට අවශ්‍ය වූ වගාවක්ද නොවේ.

තේ වගාව නිසා සිදු වූයේ ලංකාවේ මිනිසුන් දේශීය පානයන් වෙතින් විතැන් වී තේ පානයට ඇබ්බැහි වීම සහ කඳුකර කැලා විනාශ වීම, ජනාවාස වීම (එතුලින් සිදුවන නොයෙකුත් විනාශයන් ඇත), වැනි තත්වයන් නිසා ඇති වී තිබෙන බලපෑම් වලට මුහුණ දීමට සිදු වීමයි.

ඒ කෙසේ වෙතත් ඉංග්‍රීසීන් විසින් වගා කල තේ හැඳින්වූයේ රිකිලි තේ ලෙසය. නමුත් පසු කාලීනව රිකිලි තේ වෙතින් විද්‍යාත්මක තේ වෙත මාරු වූයේ ඵලදාව වැඩි කොට ගැනීම සඳහාය.

නමුත් නව තේ වර්ග සඳහා ද ඉහත සඳහන් කල වී වලට මෙන්ම රසායනික සත්කාරය අවශ්‍ය විය. එනම් තේ පැල සිටුවීමේ සිටම රසායනික සත්කාර පටිපාටියක් අනීවාර්ය කොට ඇත. එසේ නොමැති නම් එම තේ වගා කල නොහැකිය.

තේ වගා කරනුයේ රටේ කඳුකර පෙදෙස් වලය. ඒ අනුව එම වගාවන් සඳහා යොදන රසායනයන්හි ප්‍රතිපල රටටම ලැබෙන ආකාරය ගැන අමුතුවෙන් කිව යුතු නොවේ. ග්ලයිපොසේට් නැවැත්වීම වැනි විද්‍යාව තුලම විකල්ප යනු කෙතරම් තකතීරු කම් ද යන්න වැටහෙනු ඇත්තේ ඒ වෙනුවට යොදන රසායනයන්ගේ ප්‍රථිපල ලැබෙන කාලය වන විටය.

කෘෂිකර්මාන්තය සම්බන්ධයෙන් තවත් අවශ්‍ය තරම් උදාහරණ ගත හැකිය. ඒ සියල්ල ඉහත විස්තර කරන තත්වයට සමානය. නමුත් මෙහිදී අවධාරණය කල යුත්තේ කෘෂිකර්මාන්තය සම්බන්ධයෙන් චම්පිකගේ ඇති ස්ථාවරය කුමක්ද යන්නයි. එය නම් "දැනුවත් විද්‍යාත්මක ගොවියා" ය. ඒ අනුව චම්පික රණවක කෘෂිකර්මාන්තය සම්බන්ධයෙන් යෝජනා කරන වැඩපිළිවෙල රනිල් වික්‍රමසිංහ වෙතින් වෙනස් වන්නේ මහා පරිමාන කෘෂි සමාගම් පිටු දැක "දැනුවත් විද්‍යාත්මක ගොවියා" ඇති කිරීම තුලය.

නමුත් චම්පිකගේ බලාපොරොත්තුව සඵල කොට ගත හැක්කේ මහා පරිමාන කෘෂි සමාගම් තුලින් මිස තම දරුවන් හට කෘෂිකර්මාන්තය උරුම නොකිරීමේ බලාපොරොත්තුවෙන්, අකමැත්තෙන් කෘෂිකර්මාන්තයේ නිරත වන ගැමි ගොවියා තුලින් නොවේ (එම ගොවියා ලවා ඔය වැඩේ හරියාකාරව කරගත නොහැකිය).
චම්පික පතන කෘෂි නිෂ්පාදනය ලබා ගැනීමට හැක්කේ එවිටය.

ඒ අනුව ගොවියා එවැනි සමාගම්වල හෝ වෙනත් නිෂ්පාදන ආයතනවල රැකියා කරන්නෙකු බවට පත්කළ යුතුව ඇත. නමුත් එවැනි සමාගම් වලට මහා පරිමාන වගා බිම් අවශ්‍යය. එසේ නොමැතිව පාරම්පරිකව, සමාජීයව, ප්‍රජා මූලිකව ගොඩනැගුන අසන්තතික ගොවි බිම් එවැනි සමාගම් සඳහා නොගැලපේ.

ඒ අනුව දැනට බැසිල් රාජපක්ෂගේ සැලසුම වන මහා පරිමාන වගා බිම් ඇති කිරීමෙන් තොරව චම්පික බලාපොරොත්තු වන නිෂ්පාදනය උගහටය. ඒ සඳහා කැලැ එලි කිරීම අත්‍යවශ්‍ය වේ.

ඇට නැති පේර, කොහු නැති අඹ, ලෙල්ල ඝන ගස් ලබු වැනි උදාහරණ ඔහු ගනී. අපිටද ගස් ලබු උදාහරණයට ගෙන පැහැදිලි කිරීමක් කල හැකිය. කොටින්ම කියන්නේ නම් අප කුඩා කල තිබූ වසර ගණනක ආයුෂ ඇති, රෝග නැති, එක දිගටම ඵලදාව ලබා දුන් උස යන ගස් ලබු වර්ග අද නොමැත.

කැපූ පසු කොමඩු ගෙඩියේ ඇතුලත රතු පැහැයටද වඩා රතු පැහැ පැණි රස පැපොල් වර්ගයක් ද එකල තිබුණි. සෑම ගෙවත්තකම එවැනි ගස් කිහිපයක් තිබූ අතර වෙළඳ පොලෙන් පැපොල් මිල දී ගැනීමක් එකල සිදු නොවීය (නාගරික ප්‍රදේශ වල හැර).

කොවුලන්, කපුටන් ඇතුළු අනෙකුත් කුරුල්ලන්ටද ඇති තරම් පැපොල් තිබුණි. වඩ වඩාත් නාගරීකරණය වන විට, ගෙවතු නොමැති ගෙවල් සෑදෙන විට, පැපොල් ගසක් හෝ සිටුවීමට කාල වෙලාවක් නොමැති පිරිස වැඩි වන විට, ඊට අනුලෝම වශයෙන් වෙනම පැපොල් වගාකරුවන් බිහි වන විට, චම්පික පවසන ආකාරයේ ප්‍රවාහනයට අවශ්‍ය ලෙල්ල ගනකම්, නොතැලෙන, අඩු භූමි ප්‍රමාණයක වැඩි ඵලදාවක් ලබා දෙන, උස නොයන සහ එබැවින් බිම සිට අතින් පලදාව නෙලිය හැකි අභිජනනය කරන ලද සහ ජාන වෙනස් කොට සාදන ලද පැපොල් බීජ වර්ග ලංකාවට ආනයනය කරන ලදී.

එසේම එවැනි පැපොල් වල පැපොල් ඇට ද නොමැති අතර ඇට තිබුනද එම ඇට වලින් පැල වන ගස් වල එක්කෝ ඵලදාව දුර්වලය නැති නම් මුල් අකාරයේ ගෙඩි නොමැති අතර එක්කෝ කොහෙත්ම ගෙඩි නොසෑදේ (F1 F2 F3 F4....).

එනම් සෑම අලුතෙන් වගා කිරීමකදීම පැපොල් බීජ මිල දී ගත යුතුව ඇත. දැන් මේ වන විට සිදුව ඇත්තේ විද්‍යාව විසින් අභ්‍යන්තරිකව වෙනස් කරන ලද පැපොල් වර්ග මිශ්‍ර වී ඊට පෙර තිබූ ස්වභාවික පැපොල් වර්ග වඳ වී යාමයි.

ඒ අනුව දැන් අපට අවශ්‍ය වුවද ගෙමුදුලේ පැපොල් ගසක් වවා ගත නොහැකිය. එක්කෝ ඒවාට කුඩා කාලයේදීම ලෙඩවල් සෑදේ නැති නම් ගෙඩි නොමැත. ඉදිරියේදී අනෙකුත් වගා වලට ද ඔය ආනිසංසය අත්වීමට නියමිතව ඇත.

 "සමානාත්මතාවය" සහ "නිදහස"

ඉන් පසු චම්පික ප්‍රවේශ වනුයේ "සමානාත්මතාවය" සහ "නිදහස" පිළිබඳව ප්‍රශ්නයටයි. එහිදීද ඔහු එකක් පසු පස එකක් වන සේ එකිනෙකට පරස්පර අදහස් ඉදිරිපත් කරමින් ප්‍රශ්න වලට පිළිතුරු ලබා දේ.

සියලු දෙනා හට වාහන නොමැති තත්වයක් යටතේ සමානාත්මතාවය ඇති වන්නේ කෙසේදැයි අසන ප්‍රශ්නයේදී සියලු දෙනා හට වාහන ලබා ගැනීමට ඉඩ දිය නොහැකි බව පැහැදිලිව පවසයි. නමුත් සමානාත්මතාවය පිළිගන්නා බවද පවසයි (නිදහස සහ සමානාත්මතාවය යනු ලිබරල් ස්ථාවරයන් වේ).

නමුත් ඔහු පසුව පවසන්නේ අම්බානිලා මෙන් නොව ගාන්ධි අනුදත් ව්‍යාපාරිකයා අල්පේච්ඡ ජීවිතයක් ගත කරන බවත්, නමුත් ධන උත්පාදනය ඔහුගේ කාර්ය බවත්ය. එවැනි කතා නම් විකාර බැවින් ඒවා ගැන කතා කිරීම ද වැඩකට නැති වැඩකි.

එසේම ඔහු පවසන්නේ ධනවාදී නිදහස් තරඟ පොලට සමානව පිවිසීමට ඉඩ කඩ සකස් කල යුතු බවය. ඔහුට අනුව සමානාත්මතාවය යනු එයයි. ඔහු විසින් දුරටත් අවධාරණය කරනුයේ ධනවාදී නිෂ්පාදනය සහ වෙළඳපොල "සම බිමක්" කල යුතු බවය.

ධනවාදය ක්‍රියාත්මක වන්නේ පාරිභෝජනය මත නොවේ නම්, අතිරික්ත වටිනාකම නැවත නිෂ්පාදන ලෙස පැමිණ වෙළඳ පොළ ප්‍රසාරණය වන්නේ පාරිභෝජනය තුල නොවේ නම්, එය සිදු වන්නේ වෙන කෙසේද?

උදාහරණයකට වාහන නිෂ්පාදනය කරනුයේ ඒ සඳහා වෙළඳ පොලක් තිබෙන නිසාය. අහසේ හෝ මාර්ග ඉදි කල යුත්තේ එම නිෂ්පාදන (වාහන) පාරිභෝජනය සඳහාය. වාහන තවදුරටත් ප්‍රයෝගික නොවේ නම් ඩ්‍රෝන වැනි අහසේ ගමන් කල හැකි පුද්ගල ප්‍රවාහන නිෂ්පාදන සහ ක්‍රම සම්පාදනයන් වෙත ධනවාදය මාරු විය යුතුව ඇත.

එසේ නොමැතිව චම්පික සිතන ආකාරයේ ගාන්ධිවාදී ආගමික සදාචාර පැවතුම් තුල ආචාරධාර්මික සීමාවන් සලකුණු කිරීමෙන් මෙය ඔහු බලාපොරොත්තු වෙන ආකාරයට විසඳිය හැකිද ? ඔහුට ඔහුගේ ඒ අර්ථයන් තුල සිරිමලී අසන ප්‍රශ්න වලට නම් පිළිතුරු දිය හැකිව ඇත.

සාකචඡාව තුල චම්පික විසින් බලශක්තිය සම්බන්ධයෙන් ද දිගින් දිගටම පරිසරවාදී විසඳුම් යෝජනා කරයි. ඒවා එකින් එක සාකච්චා කිරීමට වඩා පොදුවේ ඒ පිළිබඳව අදහස් දක්වා ඇති ලිපියක සබැඳියාව පහතින් දක්වා ඇත.

ලිපිය

මෙසේ ආණ්ඩු බලය ලබාගෙන මේ ධනවාදී ප්‍රවාහය වෙනස් කල හැකි කිසිවෙකුත් මෙදියත වසනවා යයි අප සිතන්නේ නැත. අපගේ දේශපාලන ස්ථාවරයන් පිළිගන්නේ ද ඉතාම සුළු පිරිසකි. අපගේ ලේඛන කියවන, අපගේ අදහස් අහන බොහෝ දෙනෙකුට අනුව අප විහිළු කරුවන් හෝ මෝඩයින්ය. එය ලෝකයටම පොදු තත්වයකි.

මුළු විද්‍යාත්මක ලෝකයම එක් දිශාවකට නිනව්වක් නොමැතිව දිනපතා හැල්මේ දුවමින් සිටින විට, එය පිළිනොගන්නා සහ අප වැනි මෝඩයින් වීමට අකමැති ඔවුන්ගේ වෙහෙස මහන්සිය සහ ආතතිය මදකට හෝ නිවා දැමීම සඳහා අවශ්‍ය අබිං වර්ග කිහිපයකින් ප්‍රධානතම අබිං වර්ගය වන්නේ පරිසරවාදය (හරිත) යන්නයි.

@ස්පාටකස් ලිපි (Spartacus.lk)

 (උපුටාගැනීම - මාධව රුවන්පතිරණගේ ෆේස්බුක් පිටුවෙන්.)

අළුතෙන්ම පටන්ගමු....

ඊයේ අති දැවැන්ත පරාජයෙන් පස්සේ ටීම් එකේ වගේම අනික් හැමෝගෙම මූණු ඇඹුල් වෙලා තියනවා දැක්ක. සමහරු අඬන්න වගේ. සමහරු හතර අතේ බනිනවා.

කේන්තිය, ආවේගය, බලාපොරොත්තු රහිත බව වගේම රටේ සමස්තයක් හැටියට තියන කඩාවැටීම වගේ හැම දෙයක්ම මේ බැනීම සඳහා පාදක වෙලා තියනවා. ඒ ඔක්කොම හරි.

දැන් ආයේ මේ තරඟාවලියේ රැඳී සිටීමක් ගැන හිතන්න ඕනි නැහැ. මම කියන්නේ තව කවුරුහරි දිනනකම් හරි පරදිනකම් හරි ඉඳල අනුන්ගේ පානෙන් පිනට ලෝක කුසලානේ ඕනි නැහැ. මීට කලිනුත් මම දැක්ක ඒ වගේ පෝස්ට්. අරය පැරදුණොත් අපි ගොඩ වගේ. මම කියන්නේ එහෙම නැතුව ඇත්ත රණශුරයෝ වගේ ඇත්තටම දිනන්න මෙතන ඉඳන් වැඩ කරමු.

පළමුවෙන් අපි මෙතැන ඉඳන් ආවේගයට ඉඩ නොදී තාර්කික සහ සබුද්ධික වෙමු. එකෙන් පටන් ගම්මු.

396724304 727802946051491 6773877314484205002 nප්‍රථමයෙන් මේ පරාජය අමතක කරලා ඊළඟ සියලු තරඟ සඳහා අපේ කණ්ඩායමේ මනස හදමු. ඉන්දියාව ලොකුයි මාරයි කියල හිතන එක නවත්වල අපේ උන් ඉන්දියාව ක්‍රිකට් නොගහන තැනට ගහපු විදියවල් ගැන සොයමු. සනා මම හිතන්නේ ඉන්දියාවේ ගොඩක් පන්දු යවන්නෝ විශ්‍රාම ගන්වල තියනවා.

ඒ වගේ මොන 'ලොකු' රටක් ආවත් උන්ට මුහුණ දෙන්න තාක්ෂණය සහ ඔරොත්තු දීම හදන්න ඕනි. ලෝකයේ සියලු නවීන තාක්ෂණය එක්ක අපි වැඩකරන්න ඕනි. අපි ලෝක කුසලානේ ගත්තේ ඔස්ට්‍රේලියාවට ගහල. ඒකයි ඉතිහාසය.

රට ඇතුලේ ගහන ක්‍රිකට් වැඩි කරන්න ඕනි. විශේෂයෙන් ක්ලබ් ක්‍රිකට්, පාසල් ක්‍රිකට්. තරඟකාරී LPL ක්‍රිකට් උනත් කමක් නැහැ සුවිශේෂ දක්ෂතා හඳුනාගන්න පුළුවන් වෙන විදියට. අපේ මිෂන් එක ඊළඟ ලෝක කුසලානය කරගම්මු.

ලෝකයත් එක්ක තියන තරඟ සහ කවුන්ටි ක්‍රිකට් වලටත් යන්න පුලුවන් නම් හොඳයි ගෝලීය අත්දැකීම් ගන්න.

ලෝකයේ ක්‍රිකට්වල සියලු අලුත් වර්ධනයන් ගැන පර්යේෂණයන් කරන්න ඕනි. අලුත් ක්‍රිකටර්ස්ල ගැන සැලකිල්ලෙන් ඉන්න ඕනි. ඒ සඳහා ටීම් එකක් ඉන්න ඕනි. ක්‍රිකට් රිසර්ච් ගැන වෙනම අවධානයක් තියෙන්න ඕනි (research institute). විශේෂයෙන් AI එක්ක (කෘතීම බුද්ධිය සහ ක්‍රිකට්) අපි ඉස්සරහට යන්න ඕනි.

හැම පාසැලකම සහ හැම පළාතකම අලුත් ක්‍රිකටස්ල ගැන තොරතුරු රැස්කරගන්න ඕනි. අලුත් දක්ෂතා හොයාගන්න ඕනි. ඔවුන්ට අවස්ථාව දෙන්න ඕනි. සියලු පැරණි ක්‍රීඩකයින්ගේ සහය මේ සඳහා එකතු කරගන්න ඕනි.
විශේෂයෙන් මේ මට්ටමට ක්‍රිකට් පජාත කරපු ලංකාවේ ක්‍රිකට් බෝඩ් එක ගැන ඉතාම ඉක්මනින් තීරණයක් ගන්න ඕනි.

වැටුණට කමක් නැහැ. නැගිටිමු! අපේ ආදරණිය ෆෑන්ස්ල වෙනුවෙන් ඒ දේ කරමු.

මම ක්‍රිකට් ගැන දන්න ලොකු මඟුලක් නැහැ. ඒ නිසා දන්නා අය මීට වඩා කතාකරන්න. ඒක උදව් වෙයි.

(ආචාර්ය මහේෂ් හපුගොඩ)
සමාජ හා දේශපාලන විශ්ලේෂක
This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.

(Mahesh Hapugoda ගේ ෆේස්බුක් පිටුවෙන්...)

ලංකාවේ අර්බුදය: චම්පික හා අනුර !

මා කලක් ජේවීපිය හා ජාතික හෙළ උරුමය යන ව්‍යාපාර දෙක හඳුනා ගෙන තිබුනේ සිංහල බෞද්ධ අයිතිය සදහා තරඟ කරන, ලංකාවේ සිංහල මතවාදී තලය පසුගාමී කිරීමට දායකවූ, සිංහල බෞද්ධ වර්ග වාදයට, විමුක්තිකාමී හා රණකාමී වේශයක් ලබාදුන්, ලංකාවේ යහපතට හේතුවන සැබෑ ප්‍රතිසංස්කරණ ඇතිවීම වලකා ලූ, සම්ප්‍රදායි දේශපාලන පක්ෂවලට වඩා වෙනස් සිංහල සමාජයේ පීඩිතයින්ට මුල් විහිදී ගිය සටන්කාමී එහෙත් පසුගාමී දේශපාලන ධාරා දෙකක් ලෙසය. සිංහ ධජය තමන් වෙත හිමි කරගැනීම ගැනීම සදහා මේ ව්‍යාපාර දෙක අතර එක කාලයකදී ලොකු පොරයක් තිබුණි. එම ධජයේ කිසියම් පංගුවක් අනුර කුමාර අත තිබුනු අතර ඉතිරි පංගුව තිබුනේ චම්පික රණවක අතය. අවසානයේ මහින්ද රාජපක්ෂ එම ධජයේ එකම හිමිකරුවා බවට පත්වූ අතර ඒ ක්‍රියාදාමය තුළ උදුරා ගැනීමක් සේම කැමැත්තෙන් භාරදීමක් යන ලක්ෂණ දෙකම අඩංගු වී තිබුනේ යැයි කිව හැකිය. මේ දෙපාර්ශවය මහින්ද රාජපක්ෂ බලයට ගැනීම සදහා තීරණාත්මක කාර්‍ය්භාරයක් ඉටු කළේය. ඒ දෙපිරිස නොවේ නම් ප්‍රභාකරන්ගේ වර්ජනය තිබියදීත් 2005 ජනාධිපතිවරණයෙන් මහින්ද පරාජය වන්නට ඉඩ තිබුණි.

සිංහ ධජය සඳහා පොරය

මහින්ද ජනාධිපති වී ඔහු සිය දේශපාලන බල අධිකාරිය ශක්තිමත් කරගැනීමෙන් පසු ජේවිපිය රාජපක්ෂ පාලනය සමග පවත්වාගෙන ආ සන්ධානයෙන් ඉක්මනින් ඉවත් විය. ඊට වෙනස්ව චම්පිකගේ හෙළ උරුමය එම ආණ්ඩුවෙන් ඉවත් වූයේ අවුරුදු 10 කට පසුවය. ඉන්පසු බොහෝ දේ සිදුවු අතර 2015 පරාජයවූ මහින්ද වෙනුවට 2019 අවසානය්දී ගෝඨාභය බලයට පත්වී මහින්ද අත තිබූ සිංහ ධජය ගෝඨාභය අතට මාරුවිය. එය දැන් තිබෙන්නේ ඔහු අතින් ද ගිලිහෙන තත්වයකය. ඒසේ ඔහු අතින් ගිලිහෙන සිංහ ධජය තමන් වෙත හිමි කර ගැනීමේ ආශාවක් අනුර කුමාර තුල ඇතිවී, ඔහු ඒ අරමුණ ඉටුකර ගැනීම සදහා ඊට ගැළපෙන ලෙස ඇඳුම් මාරු කර ගනිමින් සිටින බව පෙනේ. ඒ සමග ඔහුට හා ඔහුගේ ව්‍යාපාරයට අවංක ලෙස හෝ මූනිච්චාවට ඇති කර ගෙන තිබූ බහුත්වවාදි ගුණධර්මද ඉකමනින් අත් හරින්නට සිදු විය හැකිය. ඉතාමත් පුදුම සහගත දේ වනුයේ චම්පික ඊට වෙනස්ව 2015 තෝරාගත් මාර්ගයේම ඊට තරමක් වෙනස් ආකාරයකට ගමන් කිරීමට හිත හදාගෙන සිටීමය. ඔහු ගේ ගියර් මාරුව හා එතැන් සිට පවත්වා ගෙන යමින් තිබෙන වෙනස්කම් අවංකද නැද්ද යන්න තවමත් කිව නොහැකිය. රටේ සුළු ජාතින්ගේ විශ්වාසයට හේතු නොවීම රටේ අනාගත නායකත්වයට ඉව අල්ලමින් සිටින මෙම නායකයින් දෙදෙනාටම ආවේණික පොදු ලක්ෂණයක් ලෙස සැළකිය හැකිය.

චම්පික සිය සංදර්ශනය පැවැත්වීම සදහා තෝරාගෙන තිබුනේ ද අනුර කුමාර ඔහුගේ සංදර්ශනය පවත්වන ලද ශාලාව මය. අනුර කුමාර, ජාතික ජනබලවේගය සංදර්ශනය වර්ණවත් කරන හේවිසි කණ්ඩායම ලෙස යොදා ගන්නා විට චම්පික එම කාර්‍යය සදහා 43 වැනි සේනාංකය යොදා ගත්තේය. අනුර තමන්ගේ දේශනයට අතිරේකව "අර්බුදය ජය ගැනීමට කඩිනම් ප්‍රවේශයක්" නමින් පොත් පිංචක්ද පළ කර තිබුණි. චම්පිකද සිය දේශනයට අතිරේකව අර්බුදය හා එය ජය ගතයුතු මාර්ගය විග්‍රහ කිරීම සදහා "ගොඩ එමු ගොඩ නගමු" යන හිසින් පොත් පිංචක් පළ කර තිබුනි. මෙම සංදර්ශන දෙක අතුරින් බාහිර පෙනුම අනුව නම් වැඩි ලකුණු ලැබිය යුත්තේ අනුරගේ සංදර්ශනයටය. නායකයින් දෙපල කරන ලද කථා දෙක අතරින් චම්පිකගේ කථාව වඩා අර්ථවත් සේම බරසාරය. අනුරගේ ප්‍රවේශය වුයේ ලංකාව ගලවා ගැනීමේ හැකියාව ඇත්තේ තමන්ට හා තම පක්ෂයට පමණක් බව පෙන්නුම් කොට රට අපට බාර දෙන ලෙසත් රට බාරගන්න අප සූදානම් බවත් කියා සිටීමය. චම්පික ඊට වෙනස්ව අර්බුදය ජයගැනීම සදහා පුළුල් ජාතික සම්මුතියක් හා ඒ සදහා ඒකාබද්ධ වැඩපිළිවෙළක අවශ්‍යතාව ගැන කථා කළේය. ඒ ප්‍රවේශ දෙක අතරින්ද චම්පිකගේ ප්‍රවේශය අනුර කුමාර කුමාරගේ ප්‍රවේශයට වඩා පුළුල් බව කිව යුතුය. මහින්ද රාජපක්ෂ පාලන කාලයේදී ඔහු පරාජය කිරීමේ ප්‍රශ්නය දැන් රට මුහුණ දී තිබෙන අර්බුදයට වඩා කුඩා ප්‍රශ්නයක් ලෙස සැළකිය හැකිය. එසේ තිබියදීත් මහින්ද රාජපක්ෂ පරාජය කිරීමේ ප්‍රශ්නය ජයගැනීම සදහා 2010 දී ඍජු ලෙස පොදු පෙරමුණක් හා පොදු අපේක්ෂකයෙකු වෙනුවෙන්ද නැවත 2015 දී පොදු අපේක්ෂකයෙකු වෙනුවෙන් අනියම් ලෙසද පෙනී සිටියේය. මහින්ද පරාජය කරන්නට ජාතික එකසත් පෙරමුණක් අවශ්‍ය වූ ජවිපෙට මහින්ද රාජපක්ෂ පරාජය කිරීමේ ප්‍රශ්නයට වඩා සිය දහස් ගුණයක් තරම් විශාල අර්බුදයක් ලෙස සැළකිය හැකි දැන් රට මූහුණ දී තිබෙන අර්බුදය විසඳන්න කල්පනා කරනුයේ පොදු ජාතික එකඟතාවයක් නැතිව තනි පක්ෂයක් ලෙසය!

එක යුගයක් අවසන් වීම

චම්පික ඉදිරිපත් කරන විසඳුම් ගැන කතා කරන්නට පෙර විශාල අර්බුදයක කරවටක් ගිලී සිටින මේ තීරණාත්මක අවස්ථාවේදී දේශපාලන නායකයින් හා ව්‍යාපාර ගැන මා කරනු ලබන විවේචනයන් ගේ අරමුණ කුමක්ද යන්න පැහැදිලි කිරීම වැදගත් වේ යැයි සිතමි. මා ඔවුන්ගේ තරඟකරුවකු නොවන අතර බල දේශපාලන ව්‍යාපෘතියක කොටස් කරුවකුද නොවෙමි. විවේචනය කරන්නේ විනාශ කිරීමේ අරමුණින් නොව දේශපාලන තලය මුවහත් කිරීමේ අරමුණිනි. දැන් අපි මුහුණ දී තිබෙන අර්බුදය ක්‍රියාකාරි ශක්තියෙන් පමණක් ජය ගත හැකි අර්බුදයක් ලෙස සැළකිය නොහැකිය. ඒ සඳහා පරිකල්පනය දියුණු කර ගැනීමද අවශ්‍යය. එය කළ හැක්කේ කරුණු හැදෑරීමෙන්, ඒ කරුණු විග්‍රහ කිරීමෙන්, ඒවා සංවාදයට හා වාද විවාදයන්ට ලක් කිරීමෙනි. මා කරන්නේ ඒ සදහා සුදුසු මතවාදි පසු තලයක් ඇති කිරීමට උත්සාහ කිරීමය.

හොඳට හෝ නරකට එක යුගයක් අවසන් වෙමින් නව යුගයක් උදාවෙමින් පවතී. ඒ ක්‍රියාදාමය තුළ වෙනස් වන්නට කැමති නැති අධාන ග්‍රාහි දේශපාලන නායකයින් සේම දේශපාලන ව්‍යාපාර ද විනාශ වීමට නියමිත ය. මගේ මතය අනුව මේ අර්බුදය හොඳට හෝ නරකට අවසන් වන අවස්ථාව වන විට පරණ දේශපාලන නායකයින් අතරින් අල්ලා ගෙන සිටීමට හැකිවනු ඇත්තේ අතලොස්සකට පමණය. ඒ ධර්මතාව දේශපාලන ව්‍යාපාරවලටද බලපානු ඇත. එවිට දේශපාලන තලයේ වැඩි පංගුව සමන්විත වනු ඇත්තේ අළුත් නායකයින්ගෙන් හා අළුත් ව්‍යාපාර වලිනි. ඔවුන්ගේ ද සාර්ථක හෝ අසාර්ථක භාවය රදා පවතිනු ඇත්තේ නිර්භීත ලෙස තීන්දු ගැනීමට තිබෙන හැකියාව, අවංකකම හා පරිණත භාවය යන සාධක මතය. කුරුස යුද්ධය යුරෝපයේ අවසාන ආගමික යුද්ධය වුවාසේ වර්ගය හා ආගම මුල් කරගත් අවසාන මැතිවරණය වනු ඇත්තේද 2019 ජනාධිපතිවරණය හා 2020 පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණ යයි. මින් මතු මහා වර්ගය හෝ මහා ආගම මත පමණක් පදනම් වී මැතිවරණ ජය ගැනීමට කිසිම පක්ෂ ව්‍යාපාරයකට නොහැකිවනු ඇති අතර මින් මතු ලංකාවේ මහජනයාගේ පිළිගත් නායකයින් හා පක්ෂ බවට පත්වීමට හැකි වනු ඇත්තේ එක වර්ගයකට හෝ ආගමකට සීමා නොවූ භේදයකින් තොරව සියලු වර්ග හා ආගම් වලට අයත් ජනයා එක සමාන අයිතිවාසිකම් ඇති එක සමාන මනුෂ්‍ය ගෞරවය ඇති මිනිසුන් ලෙස සලකා ක්‍රියා කරන නායකයින්ට හා පක්ෂවලට පමණය. ඒ සුදුසුකමේදීත් අනුර හා චම්පික යන නායකයින් දෙදෙනාම ඉන්නේ එම සුදුසු කම සම්පූර්ණ කරගත් තත්වයක නොව සම්පූර්ණ කර ගත යුතු තත්වයකය.

දැන් අපට චම්පික ගේ වැඩසටහනේ හොඳ නරක ගැන කථා කරන තැනකට යා හැකිය. ගෙවුම් ශේෂ අර්බුදය විසඳා ගැනීම සදහා ඉදිරිපත් කර තිබෙන යෝජනා නිවැරදිය. හොඳ සිහිය තිබෙන ඕනෑම ආණ්ඩුවක් ක්‍රියා කරනු ඇත්තේද මීට පෙර ගෙවුම් ශේෂ අර්බුදවලට මුහුණ දුන් ලංකාවේ විවිධ ආණ්ඩු එම අර්බුද විසඳා ගත්තේ ද චම්පික යෝජනා කර තිබෙන ආකාරයට සමාන ආකාරයටය. වඩාත්ම මගේ මත භේදයට හේතු වන්නේ සමාජ-දේශපාලන අර්බුදයට අදාලව ඔහු ඉදිරිපත් කර තිබෙන විග්‍රහයන් හා යෝජනාය. සමාජ ක්‍රමයේ ඇති වී තිබෙන මහා කඩා බිඳ වැටීම හා ඊට බලපෑ ගැටුම් ආශ්‍රිත ප්‍රශ්න පදනම් කරගත් "වර්ග, කුල, ආගම් ප්‍රශ්නය" ලංකාවේ අර්බුදය අදිනිෂ්චය කෙරුන හා තවමත් ලංකාවේ අර්බුදය අදිනිෂ්චය කරමින් තිබෙන ප්‍රශ්නය ලෙස චම්පික සළකන්නේ හෝ සළකන්නට කැමති නැති බව පෙනේ. "ගොඩ එමු ගොඩනගමු" යන පොත හෝ ලේඛනය චම්පික ලියන ලද හෝ ඔහු ගේ අදහස් ඇතුළත් පොතක් හෝ ලේඛනයක් ලෙස සලකතොත් එහි ඔහු කියන්නේ "යුද්ධය අවසන්‍ ය... යුද්ධ සමයේ ඇතිවූ ආවේගයන්, වේදනාවන්, වෛරයන් පමණක් නොව සමහර න්‍යායන් හා කථිකාවන් පවා" වර්තමාන සමාජයට ගැලපෙන්නේ නැති බවය.

සුළු ජාතිකයින් නොසළකා ක්‍රියා කිරීම

අපි මොහොතකට උතුරේ දෙමළ ප්‍රශ්නය අමතක කරමු. ප්‍රභාකරන් පරාජය කිරීමෙන් පසු මුස්ලිම් ජනයාට එරෙහිව සිංහල ජනතාව තුල වෛරයක් හා පිළිකුලක් ඇති කිරීම සදහා ආරම්භ කොට අද දක්වා විවිධ ආකාර වලට පවත්වා ගෙන යමින් තිබෙන මුස්ලිම් විරෝධී හිංසනය අවසන් නොකර තිබියදීත් රටේ යහපත සලකා මුස්ලිම් ජනයා එම හිංසනය ඉවසා සිටිය යුතු අතර ඔවුහූ තමන්ට කරන ලද එම හිංසා පීඩා මුළුමනින් අමතක කල යුතු යි කියා චම්පික හිතන්නේද? දෙමළ තරුණ පරපුර ආයුධ අතට ගෙන සටන් කරන තැනකට ගියේ දෙමළ ජනයාට හිමි සාධාරණ භාෂා අයිතිවාසිකම් අහිමි කිරීම මගින් ඔවුන්ට අහිමිකල මනුෂ්‍ය ගෞරවය දිනා ගැනීම සදහා නිත්‍යානුකූල හා සාමකාමී රාමුවක එක දිගට වසර 18 ක් සටන් කොට අවසානයේ ඔවුන්ට එරෙහිව 1983 ජූලි වලදී බිහිසුණු හා කුරිරු සංහාරයක් ක්‍රියාත්මක වීමෙන් පසු වය. 83 කළු ජූලියට පෙරද උතුරේ සන්නද්ධ කණ්ඩායම් කිහිපයක් ඇතිවී තිබුන ද ඒවා ට දෙමළ ජනතාවගේ පිළිගැනිමක් තිබුනේම නැති තරම් ය. එම දිග්ගැස්සුන බෙදුම් වාදී කැරැල්ල පරාජය කෙරුණේ අඩු වැඩි ප්‍රමාණයකට ජේවීපී කැරැල්ල පරාජය කෙරුනු කුරිරු ආකාරයටය යන කාරණය අමතක කලද කැරැල්ල පරාජය කිරීමෙන් පසු දෙමළ කැරලිකරුවන් සම්බන්ධයෙන් අනුගමනය කල යුතුව තිබුණේ ජේවීපී කැරැල්ල පරාජය කිරීමෙන් පසු ඔවුන් සම්බන්ධයෙන් අනුගමනය කල ප්‍රතිපත්තියට සමාන ප්‍රතිපත්තියක් නොවේද? ලංකාවේ වර්ග, කුල, ආගම් ප්‍රශ්නය සම්බන්ධයෙන් චම්පික සිතන බව පෙනෙන්නේ එය ව්‍යුහමය ප්‍රතිසංස්කරණ අවශ්‍ය නොවන කාලයාගේ ඇවෑමෙන් ඉබේ විසඳෙන ප්‍රශ්නයක් ලෙසය.

දේශපාලන ක්‍රමය ගැන

දේශපාලන ක්‍රමය ගැන චම්පික කල්පනා කරන විදියද පසුගාමීය. අළුත් ව්‍යවස්ථාවක් හදා ගැනීම විස්තර කර තිබෙන්නේ සපුරාගැනීම ඉතා දුෂ්කර කාරියක් ලෙසය. වැඩි කැමැත්තක් ඇති බව පෙනෙන්නේ ජනාධිපති ක්‍රමයත් ආරක්ෂා කරගෙන තිබෙන ව්‍යවස්ථාව සංශෝධනය කරගනිමින් යන ඉදිරි ගමනක් ගැනය. 20 වැනි සංශෝධනය අහෝසි කොට නැවත වැඩි දියුණු කල 19ක් කරළියට ගන්නා වැඩ පිලිවෙලක් ඒ සදහා ප්‍රමාණවත් වේ යැයි කල්පනා කරන බව පෙනේ. 19 වැනි සංශෝධනය නිසා අධිකරණය ස්වාධීන වීද? එසේ නම් ගෝඨාභයට එරෙහිව පැවරුණ නඩුවලදී සමහර අධිකරණ වලදී සාධාරණ හා නීතියට අනුකූලව කරුණු සලකා බලන ප්‍රතිපත්තියක් අනුගමනය නොකෙරුනේ ඇයි? ඔහුගේ ඇමරිකන් පුරවැසිභාවයට අදාල ප්‍රශ්නයේදී එය ජනාධිපතිවරණයට තරඟ කරන්නට යන අපේක්ෂකයකුට අදාල ජාතික වැදගත්කමක් ඇති ප්‍රශ්නයක් ලෙස සලකා අධිකරණය එම ප්‍රශ්නය හොඳින් කරුණු සොයා බලන තැනකට නොගියේ ඇයි? 19 නිසා මැතිවරණ කොමිසම ස්වාධීනව ක්‍රියා කරන තත්වයක තිබුනේ නම් ගෝඨාභයගේ ඇමරිකන් පුරවැසිභාවය පිළිබද ප්‍රශ්නය, නාම යෝජනා අවස්ථාවේදී හොඳින් කරුණු පරීක්ෂාවට ලක්කෙරෙන අවස්ථාවක් බවට පත් කරගත යුතුව තිබුනි. එය එසේ නොවූ බව අපි දනිමූ. මහජනයාගේ ආකර්ශනට හේතු වුවත් 17 හා 19 සංශෝධන වලින් ව්‍යවස්ථා සභා ක්‍රමයක් යටතේ ඇති කරන ලද කොමිසන් සභා ක්‍රමය ශක්තිමත් අත්තිවාරමක් මත ගොඩ නගන ලද ක්‍රමයක් නොවීය. ජනාධිපති කැමතිතාක් පමණක් පැවතිය හැකි ක්‍රමයක් විය. එවැනි දුර්වල ක්‍රමයක් ගොඩ නැගෙන්නට ඇත්තේම ජනාධිපතිවරුන්ගේ පමණක් නොව එම තනතුරට පත් වීමට සිහින දකිමින් සිටි නායකයින්ද එම ක්‍රමය දුර්වල තත්වයකින් ගොඩ නගනවා දකින්නට අපේක්ෂා කළ නිසා විය හැකිය. ජනාධිපතිගේ බල පරාක්‍රමය ඉදිරියේ තමන් සිටින්නේ දුර්වල තත්වයක බව මේ ක්‍රමයට තනතුරු ලබා ගෙන සිටි අය දැන සිටියේය. අවශ්‍ය අවස්ථා වලදී පාට මාරුකරන ප්‍රතිපත්තියක් ඔවුන් තෝරා ගන්නට ඇත්තේ ඒ නිසාය. මෙම කොමිසන් සභාවල සාමාජිකයින් සාමාන්‍ය කාලවලදී බලයේ සිටින ජනාධිපතිවරයාට පක්ෂපාත ලෙසත් එක්තරා ප්‍රමාණයකට ස්වාධීන ලෙසත් ක්‍රියා කල අතර, සංක්‍රමණීය කාලවලදී සිය පැවැත්ම රැක ගැනීම සදහා බලයේ සිටින ජනාධිපති වෙනුවට බලයට එන්නට නියමිත ජනාධිපතිට පක්ෂපාතව ක්‍රියා කරන පිළිවෙතක් අනුගමනය කළේය. දැන හෝ නොදැන මෙම ව්‍යවස්ථා සංශෝධන දෙකෙන් උත්සහ කලේ නීතියට ඉහළින් සිටින ජනාධිපති එම තත්වයෙහි සිටියදීම උසස් නිලතලවලට පුද්ගලයන් පත් කිරීමේදී හිතුවක්කාරී ලෙස ක්‍රියා කිරීම වළකා ඒ කටයුතු නියාමනය කිරීමය. නීතියට ඉහළින් සිටින ජනාධිපතිවරයෙකුගේ කටයුතු නියාමනය කල හැකි වනු ඇත්තේ ජනාධිපති නීතීයට ඉහළින් සිටින තත්වය අහෝසි කිරීමෙන් පසුව පමණක් බව එම සංශෝධන දෙකේ න්‍යායවාදින් තේරුම් නොගැනීම කොතරම් විහිළු සගතද? චම්පික ජනාධිපති කමට සිහින දකින බව පෙන්නෙන්නේද නීතියට ඉහළින් සිටින අවලස්සන ක්‍රමයද ආරක්ෂා කර ගැනිමට හේතුවන ආකාරයටය. ජනාධිපති නීතියට ඉහලින් සිටින තත්වය නැති කල යුතු බව, ඔහූ කොතැනකවත් කියා නැත. එය අමතක වීමක් නිසා විය නොහැකිය. අනුර කුමාර නම් ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කරන බව කියයි. එහෙත් ඔහු එය අහෝසි කරන්නට යන බව පෙනෙන්නේ ජනාධිපතිවරණයට තරඟ කොට ජනාධිපතිකම ලබා ගැනීමෙන් පසුය!

මෙම ලිපිය දීර්ඝ වීම වැළකීම සඳහා මා විස්තර සහිතව කථා කරන්නේ නැතත් මෙම නායකයින් දෙදෙනා ස්වාධීන අධිකරණ ක්‍රමයක් ඇති කර ගැනීම හා ජනාධිපති ක්‍රමය තුළ දූෂණයෙන් කුණුවූ තත්වයකට පත්ව තිබෙන පාර්ලිමේන්තුව එම තත්වයෙන් මුදාගැනීම සදහා ඇති කළ යුතු ප්‍රතිසංස්කරණ ගැන ද ප්‍රමාණවත් තරමින් අදහස් පළකර නැති බව කිව යුතුය.◼️

දේශපාලන විචාරක

වික්ටර් අයිවන්ගේ ෆේස්බුක් ගිනුමෙනි

දැන් සැපද ?

සමෘද්ධි කළමනාකාරිණියක් මාධ්‍යකරුවෙකුට කුනුහරුපෙන් බැනපු වීඩියෝව සහ ඡායාරූප මේ දක්වා ඕනෑවටත් වැඩියෙන් සමාජ මාධ්‍යයේ දකින්න ලැබුණු දෙයක්.

Akuressa samurdi 1000px 8 10 23

එබැවින් ඇය කළ වරදට මුළුමහත් රටෙන්ම දඬුවම් ලැබුණා කියලයි මට හිතෙන්නේ. සිය රැකියාව අත්හිටුවීමත්, ලැබුණු නින්දාවත් ඇයට පෞද්ගලිකව විඳින්න ලැබුණු දේවල්.

මෙහි වරද ඇයගේ පමණද? මගේ නම් අදහස මෙහි ආයතන ප්‍රධානියා, එනම් අකුරැස්ස ප්‍රාදේශීය ලේකම්වරයා හෝ ලේකම්වරිය මෙහි කොටස්කරුවෙක්. ඔහු හෝ ඇය තමන් යටතේ සිටින සේවකයන්ට මහජන සේවය හෝ මහජන සබඳතා පිළිබඳ නිසි මග පෙන්වීම් ලබා දී තිබුණේ නම් මෙවැනි දෙයක් සිදුවීමට ඉඩක් නැහැ.

එමෙන්ම ඇයගේ කෝපාවිශ්ඨයට වැඩ පරිසරයද හේතුවක් විය හැකියි. එම නිළධාරිණිය තවත් නිළධාරිණියකට තර්ජනය කරන ආකාරයෙන්ද කියවෙන්නේ එහි කුඩා පාතාලයක්ද ක්‍රියාත්මක වන බවයි.

තමන් විසින් වන පොත් කරනු ලැබූ ආයතන සංග්‍රහයේ අඩංගු දෑ අමතක වීම මෙන්ම පහළ නිළධාරීන්ට අවශ්‍ය අඛණ්ඩ පුහුණුවීම් ලබා නොදීමේ වගකීමද භාරගත යුත්තේ ආයතන ප්‍රධානියායි.

අනෙක් අතට කුණුහරුපයෙන් බැණ වැදීමේ වරදට වැඩ තහනමකට ලක්වීම සාධාරණ හෝ අසාධාරණ යැයි කීමකට වඩා මෙහි ඇත්තේ ලංකාවේ රාජ්‍ය සේවයේ ගුණාත්මකභාවය පිළිබඳ ගැටළුවයි. මෙය රාජ්‍ය සේවකයන් බහුතරයක් සාමාන්‍ය ජනතාවට සලකන ආකාරය පිළිබඳ ප්‍රතිභිම්භයක් සේ ගිනිය හැකියි.

රාජ්‍ය ආයතනවලදී ජනතාව පීඩාවට පත්වීම සුලභ දෙයක්. යුරෝපය ඇතුළු දියුණු රටවල රෝගියාද සැලකෙන්නේ තමන්ට වටිනා පාරිභෝගිකයෙකු (Customer) ලෙසයි. එමෙන්ම රාජ්‍ය හෝ පෞද්ගලික ඕනෑම ආයතනයකට සේවාවක් ලබා ගැනීමට පැමිණෙන පාරිභෝගිකයන්ට සාධාරණයක් ඉටුවේද යන්න Monitor වන System එකක් පවතී. ලංකාවේ රාජ්‍ය අංශයේ එවැන්නක් නැති තරම්ය.

කවරෙකු හෝ ජනතා සේවාවක් ඉටුකිරීමේදී මහජන සබඳතා මනාව පවත්වා ගැනීමට මෙන්ම දරාගැනීමේ හැකියාව සමග ධනාත්මකභාවයකින් (Resilience and positivity) රාජකාරී කිරීමට වගබලාගත යුතුය.

රාජ්‍ය සේවය සම්බන්ධයෙන් එසේ නොවන්නේ නම් අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරුවරුන්, දෙපාර්තමේන්තු ප්‍රධානීන්, කොමසාරිස්වරුන්ගේ සිට ඉහළ නිළධාරීන් ඊට වගකිව යුතුය.

සරල උදාහරණයකට, අදාළ සමෘද්ධි කළමනාකාරවරිය උපාධිධාරිනියක්ද විය යුතුය. එමෙන්ම එකී සේවයට එක්ව අවම දශක දෙකකටවත් වඩා වැඩි කළක් විය හැකිය. නිරන්තරයෙන් මහජතාව සමග ගැවසෙන නිලධාරිණියක ලෙස ඇයට කෙතරම් පුහුණුවීම් ලබා දී තිබේද? ඇයගේ සේවය පිළිබඳ ඇගයීම් (Evaluation) කර තිබේද? එසේ නොමැති නම් එය ඇයගේ වරදක් නොවේ.

කෙසේ වෙතත් මේ සිදුවීම, රාජ්‍ය සේවකයන් ජනතාවගේ සුගදශීලී සේවකයන් බවට පත්කිරීමේ වැදගත් සංධිස්ථානයක් කරගත හැකිය.

රාජ්‍ය පරිපාලන අමාත්‍යවරයාට හෝ අමාත්‍යාංශය ලේකම්වරයාට එකී කුනුහරුපය ඇසී රාජ්‍ය සේවකයා සුහදශීලී මහජන සේවකයෙකු බවට පත් කිරීමේ උවමනාව ඇති විය යුතුය. ඒ සඳහා තීරණයක් ගැනීම සහ නියෝග දීම ඔවුන්ගේ වැඩකි.

රැකියාව රඳාපවතින්නේ රජයෙන් ලැබෙන වැටුප මත නොව තමන් මහජනතාවට ඉටුකරන ඉහළ ගුණාත්මක සේවාව මත බව රාජ්‍ය සේවකයන්ට ඒත්තු ගැන්වෙන රාජ්‍ය සේවයක්ද ස්ථාපනය විය යුතුය.

|මහින්ද රුබසිංහ

පටු දොරටුවෙන් ඇතුල් වෙයල්ලා : මක්නිසාද විනාශයට යන දොරටුව විශාලය !

අනුරලා මල්වතු අස්ගිරි නා හිමිවරුන් බැහැ දැක ආශිර්වාද ලබා ගැනීමේ සිදුවීම සුජාත කිරීම වෙනුවෙන් අප මිත්‍ර ලියනගේ අමරකීර්ති සිය බුද්ධිමය රන් කෙන්ඩියෙන් සිංහ තෙල් බිද බිද ගලපා ඔහුගේ බ්ලොග් අඩවියේ සටහනක් රචනා කර ඇත.

ඒ සදහා ඔහු 'තාර්කික ලෞකිකවාදයේ' සිට 'පශ්චාත්-විචාරාත්මක ලෞකිකවාදය' දක්වාත් 'රොමිලා තාපර්' ගේ සිට 'අමර්තයා සෙන්' දක්වාත් විහිදෙන සංකල්පීය ආයුධ කිහිපයක් ප්‍රදර්ශනය කර සිටියි.

අනුරලාගේ අස්ගිරි-මල්වතු බැහැ දැකීම පිළිබද විවේචන අඩවියට අමරකීර්ති ඇතුල්වන්නේ ඊට ඇති ලොකුම හා පහසු දොරටුවෙනි.බොහෝ විට එය ඊට ඇති එකම දොරටුව යැයි අමරකීර්ති වැනි සිංහල-බෞද්ධ ප්‍රගතිශීලීන් තමන්ටම ඒත්තු ගන්වා ගැනීමට බෙහෙවින් රුචිකරනවා වැනිය . ඊට අනුව අපේ සම්ප්‍රදාය සමග අභිමුඛ වී දේශපාලනය කරන ජවිපෙ/ජාජබ වැනි බලවේගයක් මල්වතු-අස්ගිරි පාර්ශව බැහැ දැක සංවාද කිරීමේ ,ආසිරි ලැබීමේ අවුලක් නැත.එය සාමාන්‍යය.ඔහුගේ සටහන අවසානයේ දක්වන පරිදි අනුරලා ..."අට පිරිකර රැගෙන පන්සල් ගියද ආගමික අන්තවාදයට එරෙහිවත්, අශීලාචාර භික්ෂු ප්‍රතිරූපකවලට එරෙහිවත් අභීතව..." කතා කර ඇත. අනුර(ලා) "ආචාරධාර්මික භික්ෂූන් වහන්සේලා සමග නිරන්තර සංවාදයක පිහිටා සිටියේය".තවදුරටත් අමරකීර්ති මෙසේ ද කියා සිටියි.."මෑතක් වනතුරුම ජාතිවාදී භික්ෂු ප්‍රතිරූපවල ව්‍යාජ සිංහ ස්‍යෙයා සහ වහසි බස්වලට රැවටී සිටි බොහෝ බෞද්ධයෝ අලුත් ආචාරධාර්මික බෞද්ධකමක් සොයමින් සිටිති"..

අපූරුය. අනුරලා, අමරෙලා මල්වතු-අස්ගිරි ඇතුළු අධිපති ආගමික නියෝජනයන් නිරතුරුව මුණ ගැසෙන්නේ 'අලුත් ආචාරධාර්මික බෞද්ධ කමක්' වෙනුවෙනි. "බෞද්ධ අනන්‍යතාවය මැදුම් පිළිවතින් පවත්වා ගැනීම" වෙනුවෙනි. මල්වතු-අස්ගිරි වැනි ඩබලයන් එම ආචාර ධාර්මික භික්ෂූන් ගණයට නොවැටෙන බව අමරෙ කියන්නේ නැත.අමරෙට අනුව අනුරලාගේ අස්ගිරි-මල්වතු වන්දනය අප තේරුම් ගත යුත්තේ "අශීලාචාර භික්ෂු ප්‍රතිරූප" වලට එරෙහි ප්‍රතික්‍රියාවක් ලෙසය..අමරෙගේ අදාළ ලිවීම තුළ වන "සූස් කට්ටකම" තව ශාප් විය යුතුව තිබෙයි.

ජාතික සම්ප්‍රදායන් හා එහි සංඝඨකයන් විමුක්තිවාදී විකල්ප දේශපාලන න්‍යාය පත්‍රයක් තුළට ඇතුළත් කරගැනීම අපගේ ද අවධාරණාත්මක යෝජනාවකි. එ'නිසා භික්ෂූන්,පන්සල්, වතාවත් හා ජන විශ්වාසයන් නිශේධනාත්මකව බැහැර කිරීමේ ආන්තික වාම ස්ථාවරයක අප නැත. එහෙත් අත්‍යවශ්‍ය හා තීරණාත්මක කරුණු දෙකක් මෙහිදී සැලකිල්ලට ගත යුතු වෙයි. පළමුවැන්න වන්නේ ඉහත කී සංඝථකයන් විකල්ප කතිකාවක් තුළ අලුතෙන් සුසම්බන්ධ කරන්නේ කෙසේද යන්නයි. සරලව කිවහොත් එම සම්ප්‍රදායික උපාංගයන් එහි පසුගාමී අගයන්ගෙන් විතැන් කර යළි අර්ථවත් කරලීමේ භාවිතයයි.ජවිපෙ දෘෂ්ටිවාදී අවුල් පිරිසිදු කර දීමේ ස්වයං-භූමිකාවක් අමරෙ විසින් මේ කාලයේ බාර ගෙන තිබුණද ඉහත කතිකාමය තාක්ෂණය ගැන අමරේට අවබෝධයක් ඇත. සාහිත්‍ යික හා සංස්කෘතික නූතනත්වය පිළිබද ඔහුගේ රචනා මෙහිදී අපට විවිධ පාඩම් කියා දෙන බව ද කිව යුතුය.

එහෙත් අමරෙලා වැනි සිංහල-බෞද්ධ ප්‍රගතිශීලීන් ඇතුළු නොවීමට පරිස්සම් වන අසීරු-පටු දොරටුව ඇත්තේ ඉහත කී වඩාත් තීරණාත්මක දෙවෙනි කරුණට අදාළවය.එය නම් යම් සිදුවීමක් අර්ථවත් කෙරෙන කතිකාමය සන්දර්භය නොහොත් එහි කතිකාමය පසමිතුරු අක්ෂය කුමක්ද යන්නයි.අනුරලාගේ අස්ගිරි-මල්වතු මන්ත්‍රණයට සංගත අර්ථ පථයක් ලැබෙන්නේ එමගිනි.එය කුමක්ද ?

ජවිපෙ දේශපාලනය මුළුමනින්ම පදනම් වන්නේ බහුතරවාදී ජාතික රාජ්‍ය මතවාදී සිතිජයකය. 'එක් රාජ්‍යයකට ඇත්තේ එක් ජාතියක්‍ ය' යන මෙම යුරෝ-යටත් විජිත මතවාදයට ජවිපෙ ඉතිහාසය පුරාම ණයගැතිය.මේ 'ඒකීය ජාතිය' යනු අන් කිසිවක් නොව සිංහල-බෞද්ධ බහුතර ජනවාර්ගික ජාතිකවාදයයි.දෙමළ වාර්ගික-ජාතිකවාදී ව්‍යාපාරය සටන් වැදුනේ මෙම අධිපතිවාදයට එරෙහිවය. එම දෙමළ අරගල ව්‍යාපාරය පදනම් වූයේ සන්නද්ධ මැදිහත්වීමකින් තවත් ඒකීය ජාතික රාජ්‍යයක් නිර්මාණය කරගැනීමේ (එල්ටීටීඊ වැනි) නැඹුරුවක් මුල පටන්ම හෝ මුළු මනින්ම නියෝජනය කරමින් නෙවෙයි. රාජ්‍ය බලය බෙදාගැනීමේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී-ප්‍රතිශංස්කරණ අරගලයක්ද ඒ හා අවියෝජනීයව බැදී තිබිණි. උතුරු-නැගෙනහිර සන්නද්ධ අරගලය වනසා දැමීමේ මහමොළ කරු ලෙස ජවිපෙ අධි-උද්වේගයකින් කටයුතු කළේ මේ බලය බෙදා ගැනීමේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ඉල්ලීමද වනසා දැමීමේ දේශපාලන අභිලාසයෙනි. මහින්ද රාජපක්ෂව ' ' 'බල්ලෙකු නාවන ලෙස' ඇද ගෙන යමින් උතුරු-නැගෙනහිර දෙමළ ජනයාගේ හිස මතට 'බර අවි අතහැරීමේ' ජවිපෙ මෙහෙයුම එහි කුප්‍රකට ප්‍රතිඵලයයි.

දෙමළ ජනතාව මත දියත් කළ සංහාරය වෙනුවෙන් අවම වශයෙන් සමාව භජනය කිරීමකින් හෝ තොර වූ ජවිපෙ තවමත් යහමින් සිටින්නේ එම යුද්ධය උත්කර්ෂණය කිරීමේ හා යුධමය-සංහාරයේ නායකත්ව උරුමය තමා සන්තක කරගැනීමේ ආඩම්බරයකය. උතුරු-නැගෙනහිර දෙමළ ජනතාව වෙත බලය බෙදා හැරීමේ කිසිදු දේශපාලන යෝජනාවක් ජවිපෙට නැතුවා පමණක් නොව ජවිපෙ/ජාජබ සිටින්නේ නියමෙන් හා අනියමෙන් ඊට එරෙහි ස්ථාවරයකය.තමන් මත රාජ්‍ය මර්දන හස්තය සාහසික ලෙස යොදවා සිය යුක්ති සහගත දේශපාලන ඉල්ලීම් පවා කමකට නොගන්නා ජවිපෙ/ජාජබ ගැන බහුතර දෙමළ ජනතාවට ඇත්තේ එදිරිවාදී ආකල්පයකි.බැහැර කිරීමකි.

අනුරලා මල්වතු-අස්ගිරි මූලස්ථානය ඇතුළු විවිධ භික්ෂු සංස්ථාවන් සමග නිතර ගණුදෙනු පවත්වා ගැනීම අර්ථවත් වන්නේ මෙම පුළුල් සන්දර්භය තුළය. මෙලෙස දෙමළ ජනතාවගේ දේශපාලන අරගලයට එරෙහි ව රාජ්‍ය මර්දනය උසි ගැන්වූ ආගමික-මතවාදී කේන්ද්‍රය ඇත්තේ දළදා වහන්සේ වැඩ සිටින මායිමේමය. ඒ මල්වතු-අස්ගිරිලාය. අනුරලා එම මර්දනයේ දේශපාලන මතවාදී හස්තය විය. නොබෝදා එකී අත්වැල් පැටලුණී. එය හුදු අහම්බයක් නොව මනුෂ්‍ය-දේශපාලන යුක්ති ධර්මයකට එරෙහි වූ සාමූහික ගිවිසුමක් පිළිබද බරපතළ සංකේතයකි. අවම වශයෙන් මෙවැනි විප්‍රකාරයන් දෙස බලා සිටින දෙමළ ජනතාවට සිතෙනු ඇත්තේ කුමක්ද ?..ජවිපෙට කෙසේ වෙතත් අමරකීර්තිලා වැනි බුද්ධිමතුන්ට මේ ගැන වගක් තිබේවිද ?

"පටු දොරටුවෙන් ඇතුල් වෙයල්ලා. මක්නිසාද විනාශයට යන දොරටුව විශාලය"

විදර්ශන කන්නංගර ගේ ෆේස්බුක් ගිනුමෙනි

රවීව තේරුම් ගැනීමට ශ්‍රී ලාංකේය ජන මනස ප්‍රබුද්ධ විය යුතුයි !

රවි කරුණානායක ගැන කියන විටම සමහරුන්ගේ මනසට එන වැරදි චිත්‍රය කුමන්ත්‍රණකාරී බලවේග විසින් සමාජගත කොට ඇති විකෘතියකි.

එය රවි ගේ පෙර පවකැයි ඔහු ගැන කියවා ඇති ඔහුට සමීප සමහරු කියන්නේ ගැඹුරු කරුණු රැසක් හා සාධක සහිතවය.

අද දේශපාලනයේ බහුල නිසි අධ්‍යාපනයක් හා අත්දැකීම් නැති අට පාස් හිස් අයට සාපේක්ෂව රවි ඉහළ අධ්‍යාපනයක් ලැබූ ශක්තිමත් පවුල් පසුබිමක් සහිත අයෙකි. රවි සමග හැරෙන්නටවත් බැරි නිසා ඔවුහු රවි ට එරෙහි කුහකත්වය මුදාහරිති. රවි යනු ලලිත් හා ගාමිණී සෙවණේ පෝෂණය වූ දැනට වසර 30 ක දේශපාලන අත්දැකීම් ඇත්තෙකි. තවද රටේ ආර්ථිකය සවිමත් කරමින් හා විශාල පිරිසකට රැකියා සපයා ඇති සාර්ථක ව්‍යාපාරිකයෙකි. දේශපාලන හා ව්‍යාපාර ක්ෂ්‍රේත්‍රයේ පුලුල් දැක්මක් මෙන්ම ජාත්‍යන්තර සබඳතා සහිත අයෙකි.

ඒ සියල්ලට වඩා ඔහු මෙරටින් බිහිවූ හොදම මුදල් ඇමතිවරයාය. එය කියනවිට සමහරු උපහාසයෙන් බැලූවද ලොවම පිළිගත් එංගලන්තයේ බැංකුකරුවන්ගේ ආයතනය එම ගෞරවය ඔහුට ලබාදුන්නේ කෙසේද යන්න කිසිවෙකු ගවේෂණය කරන්නේ නැත.

ලොව හොදම මුදල් ඇමති ලෙස රවීට ලැබුණු එම ගෞරවය මෙරටට ලැබුණු එකම අවස්ථාව විය.

එහෙත් එය කුහකත්වයෙන් හා පහත් උපහාසයෙන් මෙන්ම බොරු චෝදනා මෙන්ම මඩ වලින් වැසීයාම රට පැත්තෙන් ගත්විට අවාසනාවකි.

ඉන්දන මිල රු 10 කින් අඩුකර ජනතාවට සහන දෙන්නැයි ශ්‍රේෂ්ටාධිකරණය නියම කල ද එය නොකල පාළකයන් 2015 ආසන්නයේ සිටියදී රවි මුදල් ඇමතිවූ වහාම මෙරට ජනතාවට දුන් සහන පැකේජය තරම් එකක් වෙනත් කිසිදු රටක ජනතාවට ලැබී තිබුණේ නැත.

ඉන්දන ගෑස් පොහොර මිල අඩුකර සමෘද්ධි මහපොළ වැඩිහිටි දීමනා වැඩිකල එවකට මුදල් ඇමති රවි ගැබිනි මවුන්ට පෝෂණ මල්ලක් ලබා දී රජයේ සේවකයන්ට රු10, 000 ක ඉතිහාසගත පඩි වැඩිවීමක් ලබා දී ආර්ථිකය අද මෙන් බංකොලොත් නොකර සමබරව ඉදිරියට ගෙන ගියේ ඔහු ගේ නිවැරදි දැක්ම තුළය. ඔහු හොදම මුදල් ඇමති වූයේද ඒ තුළය.

එහෙත් අහක යන බැදුම්කර කරුමයක් එවකට මුදල් ඇමතිවූ හේතුවෙන් රවි ගේ කරමත පතිත විය. නමුත් මහබැංකුව හා සෙසු රාජ්‍ය බැංකු බාරව සිටියේ රවි නොව යහ පාලන රජයේ වෙනත් දෙදෙනෙකි. රවි ට චෝදනා කරන කිසිවෙකු ඒ මූලික කරුණ පවා නිවැරදිව වටහාගෙන නැත. අද ඔහුගේ කරමත පටවා ඇත්තේ අනුන්ගේ පවු බව හිතෙන්නේ එහෙයිනි. තවද රවී හැමවිටම "රනිල්" වෙනුවෙන් පෙනී සිටි හා සටන් කල චරිතයකි. ඒ තුළ ඔහු රනිල් ට එරෙහි බලවේග වලද සදාතනින ගොදුරක් හා එදිරිවාදියෙක් බවට පත්වීම ද වැඩි දෙනෙකු තේරුම් නොගත් වැදගත් යථාර්තයකි.

යහපාලනයේ සිටි බොහෝ ප්‍රබලයන් තනියම එම බලයේ රස හා සාරය උරද්දී රවි හැකි උපරිමයෙන් පාක්ෂිකයා හා සමස්ත ජනතාව බලාගත් අතර ඔවුන්ගේ දුකට සැපට තම අතේ මුදලින් පවා පිහිටවූ එකම මිනිසාය.

එහෙත් මෙරට බොහෝ ජඩ මාධ්‍ය කළේ පොළොවේ පය ගසා මිනිසුන් සමග සිටි රවි දේශපාලන ලෙස ඝාතනය කොට රටම කෑ හොරුන් මිණීමරුවන් හා පගාකාරයින් ට ආවඩා ඔසවා තැබීමය. එම ජඩ මාධ්‍ය මෙහෙයුම තුළ පක්ෂයේ ඇතැම් ප්‍රබලයන් ද මනස විකෘති කරගත්හ.

රවි යනු පෙර කළ අකුසලයක් පෙර පවක් ගෙවන මිනිසෙකු බවට ඇතැමුන් කරන විග්‍රහය යථාර්තවාදී වන්නේ එවැනි පසුබිමකය. මන්ද රවි ට එල්ලවූ බැදුම්කර හා සෙසු සියලු චෝදනා හා මඩ වලින් අභයාචනාධිකරණයේදී නිදොස් කොට නිදහස්වී ඇති බැවිනි. එසේම රවී මුදල් ඇමති ලෙස ප්‍රතිපාදන නොසපයන්නට මධ්‍යම අධිවේගයේ මිරිගම කුරුණෑගල කොටසක් අද ජනතාවට ලැබෙන්නේ නැත.

තවද රවී තරම් සුන්දර පවුල් ජීවිතයක් ගෙවන මිනිසුන් ද වත්මන් දේශපාලකයන් අතර විරලය. ඔහු ගැන සැබෑ ලෙස තේරුම් ගන්නට ලාංකීය ජන මනස ප්‍රබුද්ධ විය යුත්තේ එහෙයින් බවට තර්කයක් මතු වන්නේ එවැනි පසුබිමකය. තවද රවී වැනි පොළොවේ පය ගසා සිටින අයගෙන් රටට වැඩ නොගතහොත් එය ජනතාවගේ පැත්තෙන් කරනා අසාධාරණයක් බවට ද මතවාද පවතී.

රවි සමඟ හෝරාවක් (ජ්‍යෙෂ්ඨ මාධ්‍යවේදී අශෝක ජයතුංග)

අර්බුදය හා අනුර කුමාර 

ජවිපෙ ජාතික ජන බලවේගයේ නාමයද යොදාගෙන 20 වනදා පවත් වන ලද සමුළුවේදී ජවිපෙ හා ජාතික ජන බලවේගයේ නායක අනුර කුමාර දිසානායක කීවේ "මේ රට බාරගන්න අපි සූදානම්" ය කියාය. ඔහු එසේ කීවේ එය තම පක්ෂය කරන්නට යන අලුත්ම වැඩක් ලෙස අසන්නන් තුළ හැඟෙන ආකාරයටය. එහිදී කරන ලද කථාවේදී තම පක්ෂය අනෙක් පක්ෂ දෙක මෙන් නොව රටේ පාලන බලයට සම්බන්ධයක් නොතිබුනු, එම පක්ෂ දෙකට වෙනස්, අදූෂිත සංස්කෘතියකට උරුම කම් කියන පක්ෂයක් ලෙස පෙන්නුම් කරන්නටද උත්සහ කලේය. ඔහු කියන දේවල යම් සත්‍යක් තිබෙන්නේය. එහෙත් ඉරි ගසා පෙන්වන තැන් වල දෝෂ පවතී.

ඉතිහාසය කෙටියෙන්

ජවිපෙ උත්පත්තිය 1964 ලෙස සැලකුවහොත් එම පක්ෂයේ දැන් වයස අවුරුදු 57 කි. එහි පාර්ලිමේන්තු ඉතිහාසයද අවුරුදු 27 ක් පරණය. එක ක්‍රමයකට නොව විවිධ ක්‍රම වලට පාලන බලය හිමි කර ගැනීමට උත්සහ දරා තිබෙන පක්ෂයක් ලෙස සැළකිය හැකිය. 1971 දී සන්නද්ධ කැරැල්ලක් මගින් බලය අල්ලන්නට උත්සහ කළේය. 1982 දී ජනාධිපතිවරණයට තරඟ කලේ ශ්‍රීලනිපට තිබෙන දෙවැනි තැන අහිමි කොට එම තැන තම පක්ෂය වෙත හිමි කර ගැනීම සදහාය. 1983 ඇති කරන ලද පක්ෂ තහනම මුවාවක් කොටගෙන නැවත රහසිගත දේශපාලනයකට යොමු වී 1987-89 කාලයේදී බලය අල්ලාගැනීමේ අරමුණින් බිහිසුණු කැරැල්ලක් කරළියට ගෙනාවේය. එම කැරැල්ලේ පරාජයෙන් පසුව 1994 දී නැවත දක්ෂ ලෙස ප්‍රචණ්ඩ මාවත අතහැර පාර්ලිමේන්තු මාවතට මාරු විය.

ඉන්පසු 2001 සැප්තැම්බර් වලදී පොදුජන එක්සත් පෙරමුණු ආණ්ඩුව සමග පරිවාස ආණ්ඩුවක් සදහා අවබෝධතා ගිවිසුමක් ඇති කරගත්තේය. ඉන්පසු 2004 ජනවාරි වලදී පොදුජන එක්සත් පෙරමුණ සමග එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානය නමින් මැතිවරණ සන්ධානයක් ඇති කර ගත්තේය. 2004 පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයට එම සන්ධානයෙන් තරඟ කොට එම පක්ෂයට තිබූ පාර්ලිමේන්තු ආසන සංඛ්‍යාව 16 සිට 39 දක්වා ඉහළ දමා ගැනීමට සමත් විය. ජනාධිපතිනි චන්ද්‍රිකාගේ එම සන්ධාන ආණ්ඩුවේ ප්‍රභල ඇමති ධූර හතරක් හිමිකර ගත්තේය. ජනාධිපතිනිය මුළුමනින් ජවිපෙ මත නොයැපී එජාපයෙන් කණඩායමක් ආණ්ඩුවට එකතු කරගැනීම නිසා ජවිපෙ එම සන්ධාන ආණ්ඩුවෙන් ඉවත්ව ගියද 2005 ජනාධිපතිවරණයේදී මහින්ද රාජපක්ෂට ආධාර කළේය. 2010 ජනාධිපතිවරණයේදී මහින්ද පරාජය කිරීම සදහා පොදු අපේක්ෂකයා ලෙස සරත් ෆොන්සේකා කරළියට ගෙනාවේය. 2015 ජනාධිපතිවරණයේදී මහින්ද රාජපක්ෂ පරාජය කරන වැඩසටහනට අනියම් ලෙස ආධාර කළේය. නිත්‍යානුකූල හිමිකමක් නැතිව ආණ්ඩුවේ අනුග්‍රහයෙන් පාර්ලිමේන්තුවේ විපක්ෂයේ ප්‍රධාන සංවිධායක ධුරයද හිමිකර ගත්තේය. 2019 ජනාධිපතිවරණයට ජාතික ජනතා බල වේගයෙන් තරඟ කළේ ජනාධිපතිවරණය ජය ගැනීමේ අරමුණින් නොවේ, එමගින් පාර්ලිමේන්තු බලය වර්ධනය කරගැනීම සදහාය. එහෙත් ඒ අරමුණ සපුරා ගැනීමට හැකිවූයේ නැත. වර්තමානයේදී විරුද්ධ පක්ෂයේ දක්ෂිනාන්ශික කදවුරේ පෙනෙන්නට තිබෙන අවුල් සහගත තත්වය තුල ඊළග මැතිවරණයෙන් පාලන බලය හිමි කර ගැනීමේ හැකියාව සමහර විට තමන් ලැබෙනු ඇතැයි කිසියම් ප්‍රමාණයකට හෝ විශ්වාස කරන තත්වයකට පත්ව තිබෙන බව පෙනේ.

මතවාදි තලය

එම ඉලක්කය සපුරා ගැනීම සදහා මතවාදි තලය සකස් කරනු පිණිස විශේෂ තර්ක ක්‍රමයක්ද සකස් කරගෙන තිබෙන බව පෙනේ. ඒ අනුව මේ රට විනාශ කළේ මාරුවෙන් මාරුවට රට පාලනය කල දූෂිත පක්ෂ දෙක විසිනි. ජවිපෙ ඔවුන් මෙන් දූෂිත නොවනවා සේම ඔවුන් මෙන් රට පාලනය කරද නැත. ඒනිසා ඒ දෙපිරිස විසින් විනාශ කර තිබෙන රට ගලවා ගැනීමේ ඇත්ත අයිතිය තමන්ට තිබෙන්නේය කියා ඔවුන් විශ්වාස කරන බවද පෙනේ. එහෙත් රටේ දේවල් සිදුවී තිබෙන්නේ ඔවුන් හිතන තරම්ම සරල අකාරයකට නොවන බව අමුතුවෙන් කිව යුතු නැත. සමාජයක මතවාදි තලය කෙරෙහි බලපාන්නේ පාලක පක්ෂ පමණක් නොවේ; එසේ නොවන කණ්ඩායම් ද බලපායි. රජරට කලාපයේ බහුලව දක්නට තිබෙන වකුගඩු රෝගය කෘෂි පොහොර හා කෘෂි රසායන නිසා ඇති වී තිබෙන්නක් බව සමාජ ගත කලේ මතවාදි ගුරු කුලයක් මිස පාලක පක්ෂයක් නොවේ. මුස්ලිම් වද බෙහෙත් කථාව සමාජ ගත කලේද එවැනි කණ්ඩායමකි. මේ වන විට දෙමළ විරෝධි වර්ගවාදය අත් හැර තිබුනද සිංහල බෞද්ධ සිත් සතන් තුළ ප්‍රගතිශීලි පෙනුමක් ඇති දමිළ විරෝධි වර්ගවාදයක් ඇති කිරීමෙහි ලා ජවිපෙ ලොකු කාර්‍යභාරයක් ඉටු කළේය. ප්‍රචණ්ඩ අරගල න්‍යාය හා ඒ සදහා යොදාගත් භාවිතයද ලංකාවේ දැන් ඇතිවී තිබෙන කුණුවීම, බංකොලොත්භාවය හා අසමත්භාවය කෙරෙහි බලපා තිබෙන වැදගත් සාධකයක් ලෙස සැළකිය හැකිය. සොරකම බලවත් වරදක් වුවද ධනය සොරකම් කරන්නන් අතින් සිදුවන හානියට වැඩි හානියක් ධනය විනාශ කරන්නන් අතින් සමාජයට සිදු වන්නේයැයි කිව හැකිය. සොරකම් කරන ධනය පවා විවිධ ආකාරවලට නැවත සංසරණය වීමක් සිදුවේ. එහෙත් විනාශ කල ධනයක් එසේ වන්නේ නැත. ලංකාවේ කැරළිකාර ව්‍යාපාර අතින් සිදුවී තිබෙන ධන විනාශයේ තරම අති විශාලය. ලංකාවේ දැන් ඇතිවී තිබෙන අර්බුදය කෙරෙහි වංචාව හා දූෂණය පමණක් නොව එවැනි ධන විනාශයන්ද බලපා තිබෙන්නේ යැයි කිව හැකිය.

ජවිපෙට සිය පාර්ලිමේන්තු ඉතිහාසය ගැන සතුටු විය හැකි දේවල් තිබිය හැකිය.එහෙත් එම විෂයේදී ලංකාවේ දේශපාලන පක්ෂ වලට ආදර්ශයට ගත හැකි ආදර්ශ මාදිලියක් බවට පත් වීමට ජවිපෙ සමත් වූයේ නැත. ජවිපෙ පාර්ලිමේන්තු දේශපාලනයට එකතු වන විට පාර්ලිමේන්තුව තිබුනේ දූෂණයෙන් කුණුවෙමින් තිබෙන තත්වයකය. 1978 ජනාධිපති ක්‍රමයක් ඇති කිරීමෙන් පසු වස්තු කොල්ලය රාජ්‍යය පාලනයේ වැදගත් ලක්ෂණයක් බවට පත්ව තිබුණි. විටින් විට බලයට පත්වන ජනාධිපතිවරුන් සිය මන්ත්‍රීන් කණ්ඩායම පක්ෂපාති හා තෘප්තිමත් තත්වයක තබාගත්තේ ඔවුන්ට ද නීතිවිරෝධී ලෙස ධනය උපයාගැනීමට මාර්ග හදා දීමෙනි. ඒ සදහා ජනාධිපතිවරුන් මන්ත්‍රී වරුන්ට රජය සමග ව්‍යාපාර කරන්නට ඉඩදුන්නේය. ඒනිසා සමහරෙක් ආණ්ඩුවේ වටිනා ඉඩම් අත්පත් කරගනිමින් වැවිලි කරුවන් බවටද, සමහරෙක් ලොකු කොන්ත්‍රාත් කරුවන් බවටද, තවත් සමහරෙක් විවිධ බලපත්‍ර ලාභී ව්‍යාපාරිකයන් බවටද පත් වූහ. චන්ද්‍රිකා පාලන කාලයේදී බාර් ලයිසන් දෙන ලද්දේ මන්ත්‍රීවරුන් හරහාය. ඒ නිසා මන්ත්‍රීවරුන් ලොකු පිරිසක් බාර් හිමියන් බවට පත්විය. මේ වැනි දේවල් මන්ත්‍රීන්ට අකැප ඔවුන්ගේ තනතූරු හා ප්‍රජා අයිතිය අහිමි කිර්‍රීමට හේතුවන බරපතල වැරදි ලෙස සැලකිය හැකිය. එහෙත් ඔවුන්ට එරෙහිව නීතිය ක්‍රියාත්මක වීමට ජනාධිපති වරුන් වැළකුවේය. එම තත්වය පාර්ලිමේන්තුව විශාල ප්‍රමාණයකට දූෂිත කිරීමට හේතුවී තිබුනි. පාර්ලිමේන්තුවේ පැවති එම අවලස්සන තත්වයට එරෙහිව හඩනගන ප්‍රතිපත්තියක් මගින් එම තත්වයේ වෙනසක් ඇති කිරීමේ හැකියාව ජවිපෙට තිබුනද මොනයම් හේතුවක් නිසා හෝ එම පක්ෂය ඒ ගැන කතා කිරීමෙන් වැළකී සිටින පිළිවෙතක් අනුගමනය කලේය. ඒ මගින් එම පක්ෂය මහජනයා අතර ලොකු පිළිගැනීමක් හිමි කරගැනීමට තිබුන අවස්ථාවක් අහිමි කරගත්තේය.

විසඳුම කුමක්ද?

අන් පක්ෂවල මන්ත්‍රී වරුන්ගේ භාවිතයට වඩා ජවිපෙ මන්ත්‍රීවරුන්ගේ භාවිතය හොද විය හැකි වුවද ඩියුටි ෆ්‍රී වාහන සම්බන්ධයෙන් ජවිපෙ අනුගමනය කළ ප්‍රතිපත්තියද දෝෂ සහගතය. අවශ්‍ය නම් විකුණා මුදල් කර ගත හැකි ආකාරයට මන්ත්‍රී වරුන්ට ඩියුටි ෆ්‍රී වාහන ලබා දීමේ ක්‍රමයද සැලකිය හැක්කේ මන්ත්‍රී වරුන්ට අයතා වරප්‍රසාද ලබාදෙන, නීතියට පටහැනි, දූෂිත ක්‍රමයක් ලෙසය. එම ක්‍රමය පිළිගත් පාර්ලිමේන්තු සම්ප්‍රදායන්ට පටහැනි රට මත අති විශාල වැය බරක් ඇති කිරීමට හේතුවු ක්‍රමයක් ලෙසද සැලකිය හැකිය. පසුව රජයේ සේවයේ ඉහල ශ්‍රේණිවල නිලධාරින්ට ද ඒ ක්‍රමයට වාහන දෙන්නට සිදුවූයේ මන්ත්‍රීවරුන් සදහා පවත්වාගෙන ගිය ක්‍රමය සාධාරණය කිරීමට අවශ්‍ය වූ නිසාය. අවසානයේ එය රටට ඔරොත්තු නොදෙන තරමේ අති විශාල වැය බරක් පැටවීමට හේතුවූ නාස්තිකාර හා දූෂිත ක්‍රමයක් විය. දැන් රටේ දේශපාලකයන් පමණක් නොව සුප්‍රා ගනයට වැටෙන රාජ්‍ය නිලධාරින්ද පාව්ච්චි කරන්නේ ලක්ෂ 300 කට වැඩි වටිනාකමක් ඇති ඉන්ධන පරිභෝජන වියදම ඉහලම මට්ට්මක පවත්නා සුඛෝපභෝගි මෝටර් රථය. රටේ ඇතිවී තිබෙන බංකොලොත් භාවය කෙරෙහි රාජ්‍යයේ දූෂිත ඩියුටි ෆ්‍රී වාහන ක්‍රමයද බලපා තිබෙන්නේයයි කිව හැකිය. වාහන විකුණූ මුදල් පක්ෂයට දුන්නා මිස අප ගත්තේ නැතැයි කීවාට එම වරද නිවැරදි වන්නේ නැත. පක්ෂයේ භාණ්ඩාගාරයට ගියේ රජයේ හාණ්ඩාගාරයට යායූතු මුදල්‍ ය. එබදු නාස්තිකාර හා විනාශකාරි ක්‍රමයක් පවත්වාගෙන යාමට ඉඩ හැරීමෙන් හා එහි කොටස් කරුවකු ලෙස ක්‍රියා කිරීමෙන් ජවිපෙ වරදක් කර නැතැයි කිව නොහැකිය.

ලංකාව මුහුණ දී තිබෙන අර්බුදය හා එය ජයගත යුතු අකාරය ගැන තියුණු විග්‍රහයක් ජවිපෙට තිබෙන බවක් 20 වනදා සිදු කරන ලද කථා වලින් නම් පෙනෙන්නේ නැත. එසේම එම සමුළුව වෙනුවෙන් "අර්බුදය ජය ගැනීමට කඩිනම් ප්‍රවේශයක්" යන හිසින් පළ කර තිබෙන පොත් පිංචෙන්ද ඒ ගැන හොද විග්‍රහයක් කරන්නට සමත් වී නැත. ලංකාවේ අර්බුදය ගැන ඇත්තටම ඔවුන්ට තිබෙන විග්‍රහය කුමක්ද? ඔවුන් එම අර්බුදයට ඉදිරිපත් කරන විසදුම් මොනවාද? ඒ සමග ඇසිය යුතු තවත් ප්‍රධාන ප්‍රශ්නයක් තිබේ. ඊළග ජනාධිපතිවරණයට පෙර රාජ්‍යයේ බිද වැටීමක් ඇති වුවහොත් කරන්න යන්නේ කුමක්ද? ඒ ප්‍රශ්නයට යම් සංවේදි භාවයක් තවමත් පෙන්නුම් කර ඇත්තේ චම්පික රණවක සහ රනිල් වික්‍රමසිංහ පමණය. ඊළග මැතිවරණයට පෙර ආණ්ඩුවේ බිදවැටීමක් සමග රාජ්‍යයේ බිද වැටීමක් ඇතිවුවහොත් විය හැක්කේ කුමක් ද?

ප්‍රමාදය පසුතැවිල්ලට හේතු වනු ඇත !

දාර්ශනිකයන් මෙන්ම ආගමික ශාස්තෘන් විවිධාකාරයට ලෝකය විග්‍රහ කර ඇත. ඒ සියල්ලේ ඇත්තේ වටිනා මිනිස් ජීවිතය සරු කරගන්නා ආකාරයය. එය සැපවත් කරගන්නා ආකාරයය. ජීවිතයට අර්ථයක් ලැබෙන්නේ එය හසුරවා ගන්නා ආකාරයටය. එසේම ජීවිතයේ වටිනාකම උත්පාදනය වන්නේ සහ රඳා පවතින්නේ අප්‍රමාදය මතය. දිනක් සැවැත්නුවර ජේතවනාරාමයේදී එක්තරා බ්‍රාහ්මණයෙක් බුදුරජාණන් වහන්සේගෙන් අහන්නේ “ස්වාමීනී මෙලොවටත් පරලොවටත් පිහිට වන එකම ධර්මයක් තිබේද”? කියාය. එහිදී බුදුරජාණන් වහන්සේ වදාළේ “අප්පමාදො ඛො බ්‍රාහ්මණ” ආදී වශයෙන් මිනිසාගේ දෙ ලොව යහපතට එක ම ධර්මය "අප්‍රමාදය" බවය. එනිසා ආගමික අර්ථයෙන් පමණක් නොව භෞතිකවාදී අදහස අනුව ගත්තත් මිනිසාගේ ජීවිතය ඉතා වටිනා එකක්ය. ඒ ගැන වන ජනවහරේ පාඩම නම් " අපායට ගියත් වේලාසනින් යන්න" කියාය. නැත්නම් ප්‍රමාද වන්න එපා කියාය.

මෙවර සටහනට මෙවැනි පූර්විකාවක් ගන්නට සිතුණේ 2023 වසරේ ලංකාවාසී බෞද්ධ ජනතාව වෙසක් සැමරුම සඳහා එක්වූ උද්‍යෝගය නිසාය. මංමාවත් ජනතාවගෙන් පිරී ඉතිරී ගොස් තිබූ අතර, ආමිස මෙන්ම ප්‍රතිපත්ති පූජාවේත් අඩුවක් තිබුණේ නැත. එනිසාම සීලය සමාධිය ප්‍රඥාව වඩවන ආගමික වතාවත් මෙන්ම, වෙසක් තොරණ, වෙසක් කූඩු, වෙසක් දන්සල් හැම අතම දකින්න ලැබිණ. ජාති ආගම් බේදයක් නැති ජනතා එකමුතුවත් කැපී පෙනිණ. මේ ආකාරයට ජනතාව වෙසක් උත්සවය දැහැමි සිතැතිව මහත් උත්කර්ෂයෙන් සමරනු ලැබුවේ, වසර තුනකට පමණ පසුවය. 2022 වසර සැලකිල්ලට ගත හොත් මිනිසුන් සිටියේ වෙසක් අසිරිය විඳිමින් නොවේය. එදා වෙසක් පොහොය හමුවේ රට තිබුණේ අවීචි මහා නරකාදියක ජීවමාන පිටපතක් බඳු තත්ත්වයකට පත්වෙමින්ය. එක් පසෙකින් කන්න බොන්න නොමැතිව, අත්‍යවශ්‍ය භාණ්ඩ මිල ඉහළ යාම, හිඟය සමඟ ඇති වූ පෝලිම් තිබූ අතර, අනෙක් පසින් ප්‍රචණ්ඩත්වය මුසු වූ දිග්ගැස්සෙන අරාජිකත්වයක් නිර්මාණය වෙමින් තිබිණ. ලෝකය එදා මේ රට හඳුන්වා දුන්නේ "උග්‍ර ණය සහ දරුණුම ආර්ථික අර්බුදයකට ලක්ව, ගොඩ ඒමක් ගැන පුරෝකථනයක් පවා කරගන්නට නොහැකි ගෝලීය නිදර්ශනයක් ලෙස" ය. එහෙම පසුබිමක කවුරුත් සම්බුදු තෙමඟුල සිහි කරන්න ගියේ නැත. කවුරුත් අතට නවගුණ වැල ගෙන සිටියේ නැත. අමුතුවෙන් නොලිව්වත්, එදා කවුරුත් කර කියමින් හිටිදේ එහෙම අමතක කරන්නත් හොඳ නැත.

නමුත්, වසරක් ඉක්මයන වෙසක් සැමරුමේ සැබෑ සිරිය විඳින්න මෙරට ජනතාවට හැකි විය. එපමණක් නොව ලෝකයාට අප රට ගැන තිබූ විග්‍රහය වෙනස් කරන තැනට රට ඔසවා තබන්නට ද හැකි විය. ඒ කිසිවක් ඓශ්චර්යක් නිසා සිදුවූවක් නොවේය. දේශපාලන කුහකත්වය පසෙක තබා කිවහොත් රට මේ තැනට ඔසවා ගන්නට හැකි වූයේ ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහගේ නොපමා මැදිහත්වීම නිසාය.

මතු වූ අභියෝගය !

එදා පාලකයන්ට රට පාලනය කරගත නොහැකි තැනට පත්ව තිබූ අවස්ථාවේ, සම්ප්‍රදායික දේශපාලන නායකයන් කිසිවෙකු ඒ මතු වූ අභියෝගය භාර ගත්තේ නැත. විපක්ෂ නායක සජිත් එන්න කියා ගන්න කිව්වත් රට භාරගත්තේ නැත. "රට මට දෙන්න - ගොඩදාන හැටි මම පෙන්වන්නම්" කියා ජවිපෙ නායක අනුර කිව්වේ නැත. අවසානයේ විමසීම ලැබුණේ රනිල්ටය. ඔහු ඒ වන විටත් විපක්ෂයේ සිටි, තනි ආසනයේ මන්ත්‍රීවරයා වුවත්, වගකීම භාරගත්තේය. මෙහිදී වඩාත් සුවිශේෂී කාරණය වන්නේ, පළමුව අගමැති වූ සහ දෙවනුව ජනාධිපති වූ රනිල්ගේ අප්‍රමාද හැසිරීමය. නැතිනම්, ප්‍රමාද නොවී, ගතයුතු තීන්දුව නිශ්චිත මොහොතේ නිවැරදිව ගැනීමය. පළමුව පෝලිම් යුගය අවසන් කර ජනතාව දෛනික ජීවන පැවැත්මට ගෙනගිය ඔහු එකින් එක, පෙළින් පෙළ, රට ගොඩනගන වැඩපිළිවෙළ ක්‍රියාවට නැඟීය.

එය රනිල් වික්‍රමසිංහ නම් දේශපාලන චරිතයේ සුවිශේෂ ගුණ ලක්ෂණයක් ලෙස සැලකිය හැකිය. ඔහු ජනප්‍රියතාවාදය ගැන කිසිදාක විශ්වාසයක් තැබුවේ නැත. ඒ වෙනුවට පූර්ණ කාලීන දේශපාලනඥයකු ලෙස රටත් ජනතාවත් වෙනුවෙන් අවශ්‍යම මොහොතේ විය යුතු දේ , කළ යුතු දේ මෙන්ම නොකළ යුතු දේ පැහැදිලිව පැවසීය. නිවැරදි දේ පැවසුවා පමණක් නොව ඒ වෙනුවෙන් අඛණ්ඩව පෙනී සිටියේය. දේශපාලන වශයෙන් කොතරම් පසුබෑම් පැමිණියත්, ප්‍රතිපත්ති වෙනස් කරේ නැත. අඛණ්ඩව ඒ වෙනුවෙන් පෙනී සිටිමින් සටන් කළේය. අසත්‍ය කොතරම් දරුණු වටලෑමක් කළත්, අසත්‍ය කොතරම් දරුණු ප්‍රහාරයක නිරත වුවත්, රනිල් වෙනස් වුණේ නැත. ඔහු එවිටත් පසක් කර සිටියේ, " මට ගැහුවට කමක් නෑ, මේ වැඩේ රට, ජනතාව වෙනුවෙන් මේ මොහොතේ කරන්න , කල් දාන්න එපා, ඉක්මන් කරන්න, මොකද එහෙම වුණොත් ප්‍රශ්නයක් වෙන්න පුළුවන්" කියාය. ජාතික ප්‍රශ්නය විසඳා ගැනීමේ සිට කොරෝනා වසංගතය අවස්ථාවේත් , එතැන් සිට ලංකා ආර්ථිකය මුහුණ දුන් දරුණුතම ආර්ථික අර්බුදය කඩා වැදීමට පෙරත්, රනිල් වික්‍රමසිංහ, කළ කී දෑ වෙනම ගෙන තබා බැලූ කළ, මේ කියන කතා අතිශයෝක්තියක් නොවන බව තේරුම් ගන්න දුෂ්කර නැත.

එහෙමය කියා රනිල්ගේ ආදර්ශය කොයිකත් කඩිමුඩියේ කිරීම යැයි සිතා කවුරුත් වරද්දා ගත යුතු නැත. මෑත දේශපාලන ඉතිහාසයේ ගනු ලැබූ අමනෝඥම දේශපාලන තීන්දුවක් වූ රසායනික පොහොර තහනම අවස්ථාවේ, ඊට අදාළ රනිල්ගේ ප්‍රතිචාරය වූයේ, "ඔය වැඩේ ඔහොම හදිස්සියට කරලා හරියන්නේ නෑ " කියාය. එසේම ඓතිහාසික දේශපාලන කඹයක් ගිල්ලවා සජිත් යොදාගෙන එක්සත් ජාතික පක්ෂය කඩන අවස්ථාවේද රනිල් කිව්වේ, "අපරාදේ සජිත් කලබල වුණේ" කියාය. ඒ අවස්ථා දෙකටම අදාළව රනිල්ගේ කියවීම නිවැරදි බව දැන් හොඳටම තහවුරුව ඇත. ඒ නිසා රනිල් ආදර්ශයක් ලෙස ගත යුතුව ඇත්තේ, කොරහෙත් අත දාගන්න තරම් හදිස්සි වීම නොව, අවශ්‍යම මොහොතේ නිවැරදි දේ කිරීම වෙනුවෙන් කොහෙත්ම ප්‍රමාද නොවිය යුතු බවය.

මේ මොහොතේ ජනාධිපති රනිල් ඉන්නේ බ්‍රිතාන්‍ය රාජකීය පවුලේ ආරාධනය අනුව තෙවැනි චාල්ස් රජුගේ රාජාභිෂේක උත්සවයට සහභාගීවය. මේ සංචාරය ගැනත් විපක්ෂය කියන්නේ ජනාධිපතිවරයා රටේ මුදල් නාස්ති කරමින් පිටරට මළගෙවල්වලට, වැඩකට නැති උත්සවවලට යන බවය. මීට පෙර ජපානයේ ෂින්සෝ අබේ අග්‍රාමාත්‍යවරයාගේ අවමංගල්‍යට සහ දෙවන එළිසබෙත් රැජිණගේ අවමංගල්‍යයට යන විටත් විපක්ෂය කිව්වේ ඔය කතාවමය. විපක්ෂයේ ඒ කතා මොනවා වුණත් මේ සහභාගිත්ව හරහා, ජාත්‍යන්තරයෙන් කොන් වී සිටි ශ්‍රී ලංකාව කෙරෙහි යළි අවධානය යොමු කරගැනීමට සහ ජාත්‍යන්තර සහයෝගය අත්පත් කර ගැනීමට ජනාධිපතිවරයාට හැකි විය. මෙවර බ්‍රිතාන්‍ය සංචාරය අවස්ථාවේ පවා චාල්ස් රජු මෙන්ම පොදුරාජ්‍ය මණ්ඩලයේ මහ ලේකම් පැට්‍රිෂියා ස්කොට්ලන්ඩ් සමඟ එකම මොහොතක කතා බස් කර අදහස් හුවමාරු කරගන්නට ජනාධිපතිට අවස්ථාව ලැබී තිබිණ. ඊට පෙර කාලගුණ සමුළුව අවස්ථාවේ පොදුරාජ්‍ය මණ්ඩලයේ ප්‍රධානියා ලෙස ඒ සඳහා චාල්ස් රජුගේ පැමිණීම පවා අවශ්‍ය බව ප්‍රසිද්ධියේ පැවසූ ලෝක නායකයා ද රනිල්ය. ඔහු ඒ ආකාරයට මැදිහත්වීම සිදු කළේ එවකට බ්‍රිතාන්‍ය අගමැති චාල්ස් රජුගේ එම සංචාරය අනවශ්‍ය බව පවසා තිබූ පසුබිමකය. කෙසේ නමුත් ගෝලීය දේශගුණ විපර්යාස සඳහා මුහුණදීම මෙන්ම ඒ සඳහා බලපෑම් සහගත මැදිහත්වීමකට එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයට පසුව පවතින පුළුල්ම ජාත්‍යන්තර සංවිධානය ලෙස පොදුරාජ්‍ය මණ්ඩලයට ඇති හැකියාව මේ වන විට ජාත්‍යන්තර දේශපාලනයේ අවධානයට පාත්‍රව ඇති කරුණක් වී තිබේ.

මුල්‍ය අරමුදලේ සහය ලැබීම නිසා අනෙක් පසින් මේ වන විට රට පවතින්නේ ආයෝජන ප්‍රවර්ධනය කර ගැනීම වෙනුවෙන් ජාත්‍යන්තර සම්බන්ධතා පුළුල් කර ගැනීමේ අත්‍යවශ්‍ය මොහොතකය. එහිලා සුපුරුදු බලවත් රටවල් සමඟ මෙන්ම අලුතෙන් නැඟී එන අප්‍රිකාව ද කිසිසේත් අවතක්සේරු කළ නොහැකිය. බ්‍රිතාන්‍ය සංචාරය අවස්ථාවේ රුවන්ඩා මෙන්ම ඝානා යන අප්‍රිකානු රටවල් සමඟ සබඳතා අලුත් කරගන්න ජනපති රනිල් ක්‍රියාත්මක වුණේද ඒ අනුවය. මේ ක්‍රමය මීට පෙර මෙරට පාලකයන් අත්හදා හෝ බලා නොමැති අලුත් ක්‍රමයක්ය. නමුත් කොරෝනා වසංගත පශ්චාත් ගෝලීය හැඩගැස්ම තුළ සහ ගෝලීය ආර්ථික අවපාත හමුවේ මතුව ඇති නව ප්‍රවණතා ජනාධිපති රනිල් විසින් රට සරු කරන්න , රටට අර්ථයක් දෙන ආකාරයට යොදාගන්නේ ඒ ආකාරයටය.

එහි ප්‍රතිඵල අදටත් ලැබී ඇත. මේ වන විටත් මුල්‍ය අරමුදලේ නිර්දේශ මත ක්‍රියත්මක විය යුතු ආර්ථික ප්‍රතිසංස්කරණයන් වෙනුවෙන් ලෝක බැංකුවේ සහ ආසියානු සංවර්ධන අරමුදලේ සහය ප්‍රකාශය වී හමාරය. ශ්‍රී ලංකා රජය විසින් සාර්ව ආර්ථික අභියෝගවලට විසඳුම් ලබා දීමේ අරමුණින් අවශ්‍ය ප්‍රතිසංස්කරණ සමඟ පුළුල් ආර්ථික ස්ථායීකරණ සහ ප්‍රතිසාධන වැඩසටහන සඳහා අරමුදල් සැපයීමට ලෝක බැංකුව එකඟතාව පළ කර ඇත්තේ ද ඒ අනුවය. එහිදී ආර්ථික පරිවර්තනය, වර්ධනය හා තරගකාරිත්වය වැඩි දියුණු කිරීම සහ ආර්ථික අවදානමට ලක් වූවන් ආරක්ෂා කිරීම යන ප්‍රධාන ක්ෂේත්‍ර 03 මත පදනම්ව ලෝක බැංකුව විසින් සහය ලබාදීමට නියමිතය. එසේම ශ්‍රී ලංකා මූල්‍ය අංශ ආරක්ෂණ ජාල ව්‍යාපෘතිය සඳහා ද ලෝක බැංකුවේ සහය හිමිව ඇත. ඒ සමඟ ශ්‍රී ලංකාවේ ස්ථාවරත්වය හා පාලනය ශක්තිමත් කිරීම සඳහා ආසියානු සංවර්ධන බැංකුව විසින් තාක්ෂණික සහාය ආධාර මුදලක් ලබා දීමට එකඟතාව පළ කර ඇත. එසේම යළි ජපානය මෙරට සංවර්ධන ව්‍යාපෘති ආරම්භ කිරීමට පියවර ගෙන තිබේ. මෙලෙස තවත් රාජ්‍ය ගණනාවක් මේ වන විටත් සංවර්ධන ව්‍යාපෘති වෙනුවෙන් වන සාකච්ඡා ආරම්භ කර ඇත.

නිවැරදි තීන්දුව

මේ සියල්ල හිමිවන්නේ ජනපති රනිල් නිවැරදි තීන්දුව අප්‍රමාදව ගෙන කටයුතු කළ නිසාය. එපමණක් නොව, ඉතිහාසයේ අවශ්‍ය මොහොතේ ගත යුතු නිවැරදි තීන්දු නොගැනීම විසින් සෑම ක්ෂේත්‍රයකම සිදු වූ බිඳ වැටීම, කඩා වැටීම මේ සමඟ නැවත ගොඩගැනීමේ ඓතිහාසික කර්තව්‍ය ද මේ මොහොතේ රට හමුවේ ඇත. නැතිනම් රට නවතින්න නියමිත 2022 ටත් අන්ත තැනකය.

ඒ තරම් වගකීම් සහගත මේ පසුබිමේ විපක්ෂයේ ක්‍රියාකාරීත්වය සිහිපත් කරන්නේ කුමක්ද ? ඒ නම් හඳට පොලු ගැසූ ග්‍රාම්‍ය මැට්ටන් මිස අනෙකෙකු නොවේය. රනිල් වික්‍රමසිංහ පාලන බලය ගැනීමෙන් පසුව රනිල් රාජපක්ෂ බවට බෞතීස්ම කළ මොහොතේ පටන් විපක්ෂයේ හැසිරීම එබඳුම ය. ලැබෙන සුළු මොහොතේ විපක්ෂය සතුටු වන්නේ, තමන් ගහපු පොලුවලට හඳ බිම වැටුණා කියාය. අනතුරුව ඔවුන් හඳේ රස කියන්න කට අරින්න සූදානම් වන විටම, යළිත් හඳ අහසේ දිස් වන අතර, තවමත් ඉතිරිව ඇත්තේ, "හඳ බිම දැම්මා" කියා, විපක්ෂය අනුභව කළේම "වසුරු" බව ඒ කටවල් වලින්ම කියන්නට නොහැකිවූ පමාව පමණය.

එනිසා දැන්වත් විපක්ෂයට ඇත්තේ අප්‍රමාදව තීන්දුවක් ගෙන රට ගොඩනැගීමට ජනාධිපති ගෙනයන වැඩපිළිවෙළ සාර්ථක කරගන්නට සහය දීමය. තවදුරටත් ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ යනු රාජපක්ෂ කඳවුරේ ජනාධිපති නොව, ලංකා ඉතිහාසය මුහුණදුන් දරුණුතම අර්බුදයෙන් රට ගොඩනගන අභියෝගය භාරගත්, ඒ වගකීම මේ මොහොතේත් නොපිරිහෙළා ඉටුකරන නායකයා බව විපක්ෂය පිළිගත යුතුව ඇත. ඉතිහාසය වීරයන් නම් කරන්නේ බලය සඳහා සිදු කළ සැහැසිකම් හෝ ට්‍රැජි කොමඩි ඇසුරෙන් නොවේය. බලය පිණිස මරාගත් චූලෝදර මහෝදර නාග සහෝදරයන්ගේ ගැටුම සමතයට පත්කරන්න බුදුන් පවා වැඩිය බව අප අසා ඇත. නමුත් ඉතිහාසය විසින් සදාතනික දේවත්වයට ඔසවා තැබුවේ, නාගයන් සමඟ එතෙක් පැවති ගැටුම් සියල්ල පසෙක තබා, නාගයන් සමීපයට ගොස් බුදුන් පිළිගෙන, සමනොළ ගිරි මස්ථකයේ සිරිපතුල තබවන්න නොපමාව කටයුතු කළ "සුමන සමන්" දේව වංශිකයාවය. ඒ හැර බලයට මරාගත්ත නාග සහෝදරයන් ඉතිහාසය "දේවත්වයට" පත්කළේ නැත. වර්තමානය අප කෙලෙස ලියා ගත්තත් විනිශ්චය ඉතිහාසය සතුය.

එවැනි පසුබිමක ඉසුරුමත් ශ්‍රී ලංකාවක් නැවත ගොඩනැඟීම සඳහා සහයෝගයෙන් සහ එකමුතුකමින් පෙළ ගැසී අවිද්‍යාවේ අඳුර දුරු කර ශ්‍රී ලංකාව පුනරුද මාවතට යොමු කිරීමට විපක්ෂය දායක විය යුතු නැද්ද ? විපක්ෂයේ පමණක් නොව අප සැමගේ වගකීම එය නොවේද ? ඒ වෙනුවෙන් වන ප්‍රමාදය කාගේ වුවත් එය පසුතැවිල්ලට හේතුවක් නොවනු ඇතිද ?

එස්. එම්. ලියනගේ

(2023-05-08 දිනමිණ)

ජවිපෙ විඥානවාද⁣ය !

දේශපාලන විඥානවාද⁣යේ political idealism මූලික සංලක්ෂිතයක් point of departure වන්නේ "මම" වටා ලෝකය ගොඩ නැගී ඇති බවයි. නැත්නම් "I" යනු මූලික දාර්ශනික මූලධර්මයයි. නමුත් භෞතිකවාදීන්ට අනුව "සැබෑ" දර්ශනය ඇර⁣ඹිය යුත්තේ "මම" සහ "ඔබ" යන දෙපාර්ශවයම සමගය. එවැනි මූලික එළඹුමක් හරහා පමණක් "සිතීම" සහ "සත්ථාව" අතර නැතිනම් වස්තුව object සහ පුද්ගල විෂය subject අතර පවතින සබදතාව පිළිබද නියම අවබෝධයකට එළඹිය හැකි බවට එම දර්ශනය විශ්වාස කරයි. මම මා හට "මම ම" වන විට මම යනු අනෙකාගේ "ඔබය'.

එම නිසා මම subject සහ object යන දෙවර්ගයටම එකවර අයිති වෙයි. උදාහරණ ලෙස මම දමන post වලට ජවිපෙ හිතවතා දක්වන ප්රතිචාර තුළ මම සහ ජවිපෙ දකින මම අතර වන ගොඩ නැගීම පවතී. එසේම මම යනුවෙන් පවතින යම් දෙයක් ජවිපෙ දකින මාගෙන් වෙනස්ව පවතී. මගේ ශරීරය මගේ එක සාරයක් විය හැක. නමුත් සතුරු මිතුරු ප්රතිපාර්ශවීය දේශපාලනය තුළ අනෙකාගේ ශරීරය යනු විනාශ කළ හැකි ද්රව්‍යයක් පමණි. මම යනුවෙන් සැබැවින්ම සිතන්නෙ වියුක්ත වස්තුවක් නොව මගේ ශරීරයයි. ශරීරය මගේ සැබෑ සත්ථාව being වෙයි.

මෙය විඥානවාද⁣යට පරස්පර සිතීමකි. එම සිතීමට අනුව සැබෑ සහ භෞතික සත්ථාවක් යනු subject ය, එහි අඛ්‍යාතය predicate වන්නේ සිතීමයි. මෙහිදී අපට මෙ⁣ම චින්තනධාරාවන් දෙක අතර පවතින පරස්පරතාව හමුවෙයි. (Plekhanov 1969 ඇසුරින්).

ජවිපෙ පාක්ෂිකයා, හිතවතා ලෝකය දකින්නෙ ජවිපෙමය ශරීරයක සිටය. නමුත් ඔහුගේ සැබෑ සිතීම සැකසී ඇත්තේ ලිබරල් ප්රජාතන්ත්රවාදි පරිසරයක දීය. එම ලිබරල් මම යනු ඔවුන්ගේ සැබෑ සත්ථාව සාදන ශරීරයේ සාරයකි. සමාජවාදී මම යනු ජවිපෙ හිතවතාට පරභාහිර මම හරහා ලැබෙන සත්ථාවකි. එම නිසා ලිබරල් ශරීරවලට සමාජවාදී මම බැස්සවීම ට යාමේ දී ජවිපෙ හිතවතා නිතරම සැබෑ සමාජවාදී මම සහ ඔබගෙන් වියුක්තය. සැබවින්ම ඉන් බිහිවන්නේ ෆැසිස්ට්වාදී subject නැත්නම් මමය.

Athulasiri Samarakoon ගේ ෆේස්බුක් ගිනුමෙනි

ජැක්සන් නම් මිත්‍යා කතාව... (Mahesh Hapugoda)

මතකද අර කුරුණෑගල මලියදේවේ සිසුවියක් මිය යනකොට අවයව දන් දීලා මේ ලෝකේ දාල ගියා.

මම ඒ ගැන සටහනකුත් දැම්මා. මම හිතන්නේ එයා මරණයට සුදානම් වෙලා හිටිය කියල. එහෙම යම් සුදානමක් නැතුව ඒ වගේ පරිත්‍යාගමය දෙයක් කරන්න හැකියාවක් නැහැ.

කොහේදෝ කැලේක ගිහිල්ල එනකොට අලියෙක්ගේ හැප්පිලා ඔත්පළ වෙච්ච ජැක්සන් ඇන්තනී ජීවත් වීමේ උපකාරක සහිතව (life support) දැන් මාස ගාණක් ජාතික රෝහලේ කියල කියනවා. ඒ කියන්නේ එයාගේ පැත්තෙන් මරණයට සූදානම් නැහැ. හැබැයි දැන් ජීවිතය කියල මහා ලොකු දේකුත් නැහැ.

ඒ නිසා මම කැමතියි එයා මරණයත් නොවන ජීවිතයත් නොවන පාරභෞතික තැනක මේ වෙලාවේ ස්ථානගත කරන්න (in between position).

ජැක්සන් කියන්නෙම මිත්‍යා කතාවක්. දැනුත් ඒකෙ වෙනසක් නැහැ. ඇක්සිඩන්ට එකෙන් ඒක තවත් වැඩිවුණා.

ඉතිහාස කතා, යුද්ධ කතා, මහාවංස කතා, වීර කාව්‍ය, බුදුන්, බුදුන්ගේ ඥාතීන් වගේ ප්‍රබන්ධ හෝ ආඛ්‍යාන (fictional narrative) ඔස්සේ මේ අපි ජීවත් වන සාහසික එහෙත් මියයමින් පවතින ක්‍රමයට මාධ්‍ය ඉස්සරහට ඇවිල්ල ජීවය දුන්නේ ජැක්සන් ල. දැන් මේ ක්‍රමය විසින් ම ආපහු එයාට ජීවය පිඹිමින් ඉන්නවා. ඔහු මමියක් ලෙස හෝ පවත්වාගෙන යන්න ඕනි වෙලා ඇත්තේ ඇත්තටම ඔහු ආපසු ජීවිතය (ඒ තිබ්බ හැටියටම) ලබා ගනී කියල හිතන නිසා නම් නෙවෙයි. මෙතැන තියෙන්නේ භෞතික ජැක්සන් ට වඩා පාර භෞතික ජැක්සන් කෙනෙක් (metaphysics) අපි තුළ ඉන්න නිසා ඒ දෙවැනි ජැක්සන් මරාගන්න අපි තුළ තියන නොකැමැත්ත.

ඒ කියන්නේ අපේ පැවැත්මේ ආරම්භය (the myth of origin) කියල දෙයක් ආඛ්‍යාන ගත කරලා විචිත්‍රවත් කරලා ඒක එක යුගයක රාජ්‍ය බලය එක්ක පටලලා කතන්දර කියපු මිහිහට ආපහු අපි කරන මරණයේ සැලියුට් එක.

හුඟක් අය කියනවා මේ අවුරුදු දවස් වල තමයි ජැක්සන්ගේ අඩුව හොඳටම දැනෙන්නේ කියල. ඒ කියන්නේ යම් අවතාරයක් අපි තුළ හොල්මන් කරනවා එයා හිටියනම් හොඳයි වගේ.

අපි මේ ජීවත් කරවන්නේ අපි තුළ තියන මිත්‍යාව මිසක් ඇත්තට පවතින ජැක්සන් කෙනෙක් නෙවෙයි.

ඒ කියන්නේ ජැක්සන් කියන්නේ නැහැ (එහෙම සිහියක් එයාට නැහැ) මාව ජීවත් කරපල්ලා කියල. හැබැයි අපි උත්සාහ කරනවා දැනටත් ඇත්ත ජීවිතයක් නැති, එහෙම ජීවිතයක් ලබාගන්න පුළුවන් කියල හිතන්නත් බැරි කවුදෝ ජැක්සන් කෙනෙක් ජිවත් කරවන්න. ඒක මිනිස් ශිෂ්ටාචාරයේ යම් වටිනාකමක් තමයි. ඒකට අපි ගරු කරන්න ඕනි.

ජැක්සන්ට මරණයේ ලිපිය ආවට මොකද ඒක ඔහු අතට දෙන්න පරක්කු වෙනවා. ඒ පරක්කුව තියෙන්නේ අපේ ජැක්සන් සම්බන්ද මරණ ආශයේ (killer instinct).

හැබැයි කොයි මොහොතක හරි යම් වෛද්‍යවරයකුට මේ ''මරණය පරක්කු කිරීමේ'' සුවපහසු ස්ථානයෙන් ඔබ්බට ගිහිල්ලා ලියුම (the purloined letter) ඔහු අතට දෙන්න වෙනවා.

(ආචාර්ය මහේෂ් හපුගොඩ)
සමාජ හා දේශපාලන විශ්ලේෂක

This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.

(Mahesh Hapugoda ගේ ෆේස්බුක් පිටුවෙන්...)

සුප්‍රීම් සැට්, රෝහිත රාජපක්ෂ සහ ඩොලර් අර්බුදය

ආචාර්ය රෝහිත රාජපක්ෂගේ ‘සුප‍්‍රීම් සැට්’ රොකට්ටුව, ඩේසි ආච්චිගේ මැණික් මල්ල සේ ම ආගිය අතක් නැත. මැණික් මල්ල මුණුපුරාගේ හොරා කෑම වසාගන්නට පාවිච්චි කළ ගැලවිජ්ජාවක් වුවත්, රොකට්ටුව සමස්ත ජාතියම මුළා කළ සෙප්පඩ විජ්ජාවකි. එහි ණය- ඔබටත් මටත්, අප වළකජ්ජ ගැසූ පසු අපේ දරුවන්ටත් ගිනි පොළියත් සමග ගෙවන්නට සිදු වී තිබේ.

අය-වැය නාඩගම් සහ විගඩම් මේ දිනවල විශේෂයෙන් විද්‍යුත් මාධ්‍යයේ අංක එකේ ප‍්‍රවෘත්ති බවට පත් කරගෙන තිබේ. කුට්ටිආරච්චි වැනි කක්කුසි කටවල් එක් ප‍්‍රවෘත්ති වර්ගයක් ය. ශ්‍රී ලංකා – පොහොට්ටු වලිය අනෙක් ප‍්‍රවෘත්ති වර්ගය ය. ඒ අතර කුමන පැත්තකින් හෝ රටේ ආර්ථිකය සම්බන්ධයෙන් ඉදිරිපත් කරන කරුණුවලට හිමි වන්නේ අංශුමාත‍්‍ර ඉඩහසරක් ය.

කක්කුසි කටවල්වලින් හෝ ශ්‍රී ලංකා – පොහොට්ටු වලියෙන් හෝ වැසීමට යන්නේ රට ආර්ථික වශයෙන් පමණක් නොව හැම අතින් ම බිහිසුණු තත්වයක් තිබීමේ යථාර්ථයයි. ආර්ථිකය ඒ අතර අතිවිශේෂ ය. අද කවුරු කවුරුත් කතා කරන මෙම බිහිසුණු තත්වයට ඇදවැටීම පිළිබඳ එවකට තිබූ දත්ත මත ‘ලංකා’ කරුණු ඉදිරිපත් කළේ 2009 පමණ සිට ය. කවුරුන් හෝ දැන් විසැඳුම් සොයන්නේ නම් කළ යුත්තේ, ලෝක විනාශය ගැන කියමින්, එලෝ මෙලෝ නැතිව ගිය හාවාගේ කාර්යය කිරීම නොවේ. රෝග නිධානය හරියට ම තේරුම්ගෙන විසැඳුම් සෙවීම ය.

රොකට් විද්‍යාඥ රෝහිත රාජපක්‍ෂ

එම ඇත්ත අපේක්‍ෂාව තිබෙන අය අවම වශයෙන් මෙයින් දශකයක් ආපස්සට ගමන් කිරීම අවශ්‍ය ය. මේ රටේ රොකට් විද්‍යාඥ රෝහිත රාජපක්‍ෂගේ මෙහෙයැවීමෙන් ‘සුප්‍රීම් සැට්’ චන්ද්‍රිකාව ගුවන්ගත කළ බව කීවේ 2012 නොවැම්බර් 27 වැනිදා ය. ඊට හරියට ම මාසයකට පෙර එනම්, ඔක්තෝබර් මාසයේ දී තවත් සුවිශේෂී සිදුවීමක් විය. මෙරට ඉතිහාසයේ පළමු වරට ජාත්‍යන්තර ස්වෛරීත්ව බැඳුම්කර මඟින් ලබා ගත් ණය වාරිකයක් ආපසු ගෙවීමට සිදු වී තිබුණේ, 2012 ඔක්තෝබර් මාසයට ය.

කාටත් කල්පනා වන්නේ බැලූබැල්මට අන්ත දෙකක ක්‍රියාවක් බව ය. ජාත්‍යන්තර බැඳුම්කර ණය ආපසු ගෙවීම සහ සුප්‍රීම් සැට් චන්ද්‍රිකාව ගුවන්ගත කිරීම වශයෙනි. වෙනස් බව පේන මේ ක්‍රියා දෙක එක ම මූලයකට ගමන් කරන ආකාරය ඉක්මනින් ඔබට පැහැදිලි වේවි. 2012 දෙසැම්බර් 08 වැනි දින ‘හැන්සාඩ්’ වාර්තාවේ වැදගත් ශීර්ෂ පාඨයක් තිබේ. ”ශ්‍රී ලංකාවේ ප‍්‍රථම චන්ද්‍රිකාව ගුවන්ගත කිරීම: විදුලි සන්දේශ තොරතුරු තාක්‍ෂණ අමාත්‍යතුමාගේ ප‍්‍රකාශය” යනුවෙනි. එහි අවසාන ඡේදය මෙසේ ය:

රටේ අභිමානය

”මෙම සිද්ධිය රහසක්ව තබා ගැනීමට හෝ සැඟවීමට හෝ අවශ්‍ය කිසිදු කරුණක් නොමැත. සුප්‍රීම් සැට් පෞද්ගලික සමාගම පෞද්ගලික ආයතනයක් වුවත්, ඒ මඟින් කරනු ලබන කාර්යය ශ්‍රී ලංකාවේ ආයෝජන ශීඝ‍්‍රයෙන් ඉහළ දැමීමට ඉවහල් වන අතර, ශ්‍රී ලංකාව දැනුම් කේන්ද්‍රය බවට පත් කිරීමට ඉමහත් රුකුලක් වේ. පෞද්ගලික සමාගමක් වුවත්, ශ්‍රී ලාංකීය ව්‍යාපාරයක් ලෙස මෙන් ම ජාතියක් ලෙස ද අපගේ ඉදිරි ගමනට තොරතුරු තාක්‍ෂණ ක්ෂේත‍්‍රයේ ප‍්‍රගමනය වේගවත් කිරීමට ඉවහල් වන සුවිශේෂී කරුණක් ලෙස අප මේ දෙස බැලිය යුතු අතර, ඉන් ලොවට ලබා දෙන පණිවුඩය වන්නේ සෑම අංශයකින් ම අලුත් යමක් කිරීමට සහ ඒ සඳහා ඉදිරිපත් වීමට අපට ඇති සුවිශේෂී හැකියාව බව අප සුභවාදීව සිතිය යුතු ය.”

රොකට් ඩොලර් ණය

රෝහිත රාජපක්‍ෂ රොකට් විද්‍යාඥයාගේ පුරෝගාමී කටයුතු පිළිබඳව රටක සුභවාදී අපේක්‍ෂා දැල්වූයේ ඒ ආකාරයට ය. සියඹලාපිටිය ඇමැතිවරයා එදා කළ ප‍්‍රකාශයේ තවත් වැදගත් කොටසක් මෙලෙසිනි : ”සුප්‍රීම් සැට් පළමුවන සහ දෙවන අදියර සඳහා ඔවුන්ගේ මුළු ආයෝජනය වනුයේ, ඇමෙරිකානු ඩොලර් මිලියන 2.38කි. ආයෝජන මණ්ඩලය දක්වා ඇති පරිදි ව්‍යාපෘතිය සඳහා අවශ්‍ය ඉතිරි මුදල් විදේශ බැංකුවකින් ලබා ගන්නා ණය මුදලක් මඟින් සපයා ගනු ලැබේ.” වැදගත් වන්නේ මෙන්න මෙය ය. ශ්‍රී ලංකා රජයට අමතරව පෞද්ගලික අංශයට විදේශ ණය ලබා ගනී. රාජ්‍ය හෝ වේවා පෞද්ගලික හෝ වේවා මෙසේ ලබා ගන්න විදේශ ණය ආපසු ගෙවිය යුතු වන්නේ රටක් ලෙස බව වටහා ගැනීම වැදගත් වේ.

ආශ්චර්යයේ ව්‍යාපෘති

දැන් අනෙක් කරුණ වෙත යොමු වෙමු. ඒ ජාත්‍යන්තර ස්වෛරීත්වය බැඳුම්කර ණය ගැන ය. 2012 ඔක්තෝබර් මාසයේ ඩොලර් 500ක ස්වෛරීත්ව බැඳුම්කර ණය මුදලක් ආපසු ගෙවා තිබේ. එය ලබාගෙන තිබෙන්නේ, 2007දී ය. ලංකා ඉතිහාසයේ විදේශීය වාණිජ ණය ලබා ගත් පළමු අවස්ථාව ය. එය ලබාගෙන තිබෙන්නේ 2012 ඔක්තෝබර් 24 වැනිදා ය. පොලිය සියයට 8.25ක් වන අතර, 2012 ඔක්තෝබර් 23 වැනිදාට කල්පිරේ. මෙය ආපසු ගෙවීමට අදාළව ආචාර්ය හර්ෂ ද සිල්වා පාර්ලිමේන්තුවේ දී අසන ලද ප‍්‍රශ්නයකට පිළිතුරු ලබා දී තිබේ.

එදා මුදල් ඇමැති, මහින්ද රාජපක්‍ෂ ය. එදත් මහ බැංකු අධිපති, අජිත් නිවාඩ් කබ්රාල් ය. ඔවුන් වෙනුවෙන් පාර්ලිමේන්තුවේ දී උත්තර දී තිබුණේ, නියෝජ්‍ය මුදල් ඇමැතිවරයකු වූ ආචාර්ය සරත් අමුණුගම ය. 2012 නොවැම්බර් 17 වැනිදා ‘හැන්සාඩ්’ වාර්තාවෙන් උපුටා ගන්නා ලද පහත සඳහන් ඡේද දෙක ඉතා පරිස්සමින් කියවා ගන්න.

හිල් මැකීම

”2007 වසර සඳහා වන අය-වැයේ සඳහන් ප‍්‍රාග්ධන ව්‍යාපෘති සඳහා අවශ්‍ය කෙරෙන දේශීය අරමුදල් විදේශීය ආයෝජන මාර්ගයෙන් සපයා ගැනීම සඳහා මෙම බැඳුම්කරය නිකුත් කරන ලදි. විශාල ප‍්‍රමාණයේ සංවර්ධන ව්‍යාපෘතීන් හි ණය ප‍්‍රදානකරුවන් අදාළ මුළු ව්‍යාපෘති වටිනාකමින් මූල්‍යයනය කරනු ලබන්නේ 70%කට ආසන්න ප‍්‍රමාණයකි. එවැනි අවස්ථාවල ඉතිරි 30% දේශීය ප‍්‍රභවයක් මඟින් මූල්‍යයනය කිරීමට සිදු වේ.”

මෙම පළමු උපුටා ගැනීම තුළ සරලව ලිහා ගත යුතු කරුණු කීපයක් තිබේ. ”දේශීය අරමුදල් විදේශීය ආයෝජන මාර්ගයෙන් සපයා ගැනීම සඳහා බැඳුම්කර නිකුත් කරන ලදි” යන්න පළමුවැන්න ය. මෙහි දේශීය අරමුදල් යනු යම් ව්‍යාපෘතියක් වෙනුවෙන් රජය ලබා දිය යුතු කොටස ය. අප ගෙයක් හැදීමට ණයක් ගන්නේ නම්, මුළු ණය මුදල ම බැංකුවෙන් නොලැබෙන අතර, මුළු වියදමෙන් කිසියම් කොටසක් අප විසින් යොදවනු ලැබීම සාමාන්‍ය දෙයකි. අප දැරිය යුතු මුදල රත්තරන් භාණ්ඩ උකසට තියා හෝ කෙනකුගෙන් අතමාරුවක් ගෙන හෝ ඉතිරි කර ගත් දෙයකින් හෝ සොයා ගනී. මෙය ද එසේ ම ය. එදා පැවැති රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුව කර තිබෙන්නේ (ඊට පසුව අදත්) රජයේ කොටස යෙදැවීම සඳහා විදේශවලින් වාණිජ ණය ගැනීම ය. ඒ ජාත්‍යන්තර ස්වෛරීත්ව බැඳුම්කර විකිණීමෙන් ය.

අදාළ මහා පරිමාණ ව්‍යාපෘතිවලට විදේශීය ණය ලබා දීම 70%ක් බව සහ ඉතිරි 30% රජය විසින් සොයා ගත යුතු බව මෙයින් කියැවේ. මහින්ද රාජපක්‍ෂ සහ අජිත් නිවාඩ් කබ්රාල් කර තිබෙන්නේ රජයේ මෙම කොටස ලබා දීම සඳහා මෙරට ඉතිහාසයේ ප‍්‍රථම වරට ඩොලර් මිලියන 500ක විදේශ වාණිජ ණය ගැනීම ය. ‘හැන්සාඩ්’ වාර්තාවේ දෙවැනි උපුටා ගැනීම කියැවීම සඳහා මෙම කරුණු හොඳින් මතක තබා ගැනීම අවශ්‍ය ය.

සුදු අලි සහ විකිණීම

”ඒ අනුව වර්ෂය තුළ සිදු කළ යටිතල පහසුකම් ව්‍යාපෘතිවල එනම්, හම්බන්තොට වරාය, පුත්තලම ගල්අඟුරු බලාගාරය, ඉහළ කොත්මලේ ජල විදුලි බලාගාරය, දක්‍ෂිණ අධිවේගී මාර්ගය, ජාතික මහාමාර්ග, වලවේ වම් ඉවුරු වාරිමාර්ග ව්‍යාපෘතිය, මොරගහකන්ද, වෙහෙරගල සහ අනෙකුත් වාරි මාර්ග ව්‍යාපෘතිවල දේශීය මූල්‍යයන සඳහා 2007 ජනවාරි සිට ඔක්තෝබර් මස දක්වා දේශීය බැංකු මඟින් ලබා ගන්නා ලද මූල්‍ය පහසුකම් පියැවීමට මෙම බැඳුම්කරය මඟින් ලබා ගන්නා ලද මුදලින් වැඩි කොටසක් යොදවා ඇත.”

පෙර දී සඳහන් කර තිබෙන ”දේශීය මුදල් විදේශීය ආයෝජන මාර්ගයෙන් සපයා ගැනීම” යන්න සිදු කර තිබෙන්නේ, දෙවැනි පියවරේ දී ය. එනම්, අර කියූ 30%ක කොටස දේශීය බැංකුවලින් ලබාගෙන තිබේ. එසේ දේශීය බැංකුවලින් ලබා ගන්නා ලද ණය ගෙවීම සඳහා විදේශීය වාණිජ ණය ලබාගෙන තිබේ. අන්තිමට විදේශ ණය වෙනුවෙන් හිලව්වට හම්බන්තොට වරාය විකුණා දැමීම කර තිබේ. වෙනසකට තිබෙන්නේ, දේශීය බැංකුවලින් ණය ගැනීම, විදේශීය වාණිජ ණය ගැනීම මහින්ද – කබ්රාල් හවුල සිදු කිරීම සහ හම්බන්තොට වරාය විකිණීම රනිල් – මෛත්‍රී හවුල සිදු කිරීම පමණ ය. ඊට අමතරව ඉහත නම් කර තිබෙන මහා පරිමාණ ව්‍යාපෘති කීයක් අද ජනතාව මත විසල් ණය කන්දක් පැටවීමට හේතු වී තිබේ දැයි ඔබ ම කල්පනා කර බලන්න. කීයක් යම් හෝ ඵලදායී වී තිබේ දැයි බලන්න. කීයක් විකිණීමේ පෝලිමට තැබීමට සූදානම් කරන්නේ දැයි විමසිලිමත් වන්න.

ඉලක්කම් සෙල්ලම

මේ දක්වා කතා කළ කරුණු හොඳින් පැහැදිලි කර ගන්න. ඉලක්කම් හරඹයකට යා යුතුව තිබේ. එදා 2007 ඔක්තෝබර් 24 වැනිදා ගිනි පොළියට ලබා ගත්තේ ඩොලර් මිලියන 500කි. එදා පැවැති විනිමය අනුපාතය ඩොලරයට රුපියල් 109.00 (108.72)ක් ය. මේ අනුව අප ලබාගෙන තිබෙණ ණය ප‍්‍රමාණය රුපියල් කෝටි 5,620ක් බව සඳහන් ය. නමුත්, වසර පහකට පසු ණය ආපසු ගෙවීමේ දී ඩොලරයකට රුපියල් 127.16ක් වී ඇත. රුපියල කඩාවැටීම රුපියල් 18.16ක් පමණ ය. මේ නිසා ම ණය ආපසු ගෙවීමේ දී ඩොලර් 500 සඳහා රුපියල් කෝටි 6,400ක් ගෙවීමට සිදු වී තිබේ. ගත් ණය මුදලට අමතරව රුපියල් කෝටි 800ක් අමතරව ගෙවීමට සිදු වී තිබේ.

තවත් ලෙසකින් කියන්නේ නම්, අපි බැංකු ණය ලෙස රුපියල් ලක්‍ෂයක් ගත්තේ නම්, වාරික වශයෙන් ආපසු ගෙවන්නේ ද රුපියල් ලක්‍ෂයක් ම ය. එයට ගෙවන පොලිය වෙන ම ය. එහෙත්, විදේශ ණය ගැනීමේ දී සිදු වන්නේ ගෙවිය යුතු ණය වෙනුවෙන් යෙදැවිය යුතු රුපියල් ප‍්‍රමාණය ද ඉහළ යෑමයි. රුපියල් කෝටි 5,620ක් ලබාගෙන රුපියල් කෝටි 6,400ක් ගෙවීමට සිදු වී ඇත්තේ, මේ අනුව ය. ඩොලර් 500ට සියයට 8.25 බැගින් පොළිය ලෙස රුපියල් කෝටි 2,300ක් ගෙවීමට සිදු වී තිබේ. දැන් ඩොලර් 500 ගෙවීම වෙනුවෙන් වෙන් කළ යුතු මුදල් ප‍්‍රමාණය කෝටි 6,400ක් සහ පොලිය රුපියල් කෝටි 2,300ක් ය. ඒ අනුව ගෙවිය යුතු මුළු මුදල රුපියල් කෝටි 8,700ක් වේ. ණය උගුල නිර්මාණය වන්නේ මේ ලෙස ය. එහෙත්, ඊට අලගු තැබීමට තරම්වත් රටට වත්කම් උපයන්නේ නැත.

ඉලක්කම් හරඹයට එහා

ආචාර්ය සරත් අමුණුගම පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කරන ලද දත්තවල බරපතළ ප‍්‍රශ්න තිබේ. ඒ පිළිබඳව දීර්ඝ වශයෙන් විමසූ විට පිළිතුරු ලබා දීම සඳහා සති දෙකක කාලයක් ලබාගෙන ඇත. සංඛ්‍යා දත්තවල ප‍්‍රශ්න තිබෙන්නේ අජිත් නිවාඩ් කබ්රාල් ‘මහා ආර්ථික ප‍්‍රඥයා’ යටතේ බව අමතක නොකළ යුතු ය. දැන් ආර්ථිකය ගලවා ගැනීමේ විශ්වකර්මයා වී සිටින්නේ ද ඔහු ම ය. ඔහු ලබා දුන් දත්ත ඉදිරිපත් කිරීමට ගොස් අලි අමාරුවක වැටී ඇත්තේ, ආචාර්ය සරත් අමුණුගම ය.

ඔහු ලබා දී තිබෙන පිළිතුරෙන් තවත් කරුණක් හෙළි වේ. ‘හැන්සාඩ්’ වාර්තාවේ මතු උපුටා ගන්නා ඡේය කියවන්න: ”ශ්‍රී‍ර ලංකාව මධ්‍යම ආදායම් ලබන තත්වයට ළඟා වීමත් සමඟ සහනදායී ණය ලබා ගැනීමට සුදුසුකම් නොලබන තත්ත්වයක් තුළ මෙම ජාත්‍යන්තර ස්වෛරීත්වය බැඳුම්කර නිකුත් කිරීම තුළින් ජාත්‍යන්තර වෙළෙඳපොළට ප‍්‍රවිෂ්ට වීමට හැකියාව ලැබී ඇත. එමෙන් ම ව්‍යාපෘති සහ සෘජුව බැඳුණු ණය ප‍්‍රදානකරුවන්ගේ කොන්දේසිවලින් තොරව ප‍්‍රමුඛතා පදනම මත ප‍්‍රධාන ප‍්‍රාග්ධන ව්‍යාපෘති සඳහා මෙම ණය මුදල් යෙදැවීමට ද හැකියාව ලැබිණි.”

කොහොම ද සංවර්ධනේ ?

මෙහි විශේෂ කරුණු දෙකක් කෙරෙහි අවධානය යොමු කළ යුතු ය. අප මධ්‍යම ආදායම් ලබන තත්ත්වයට ළඟා වූ බව කීම එකකි. පසුකාලීනව හෙළි වූ පරිදි ජන හා සංඛ්‍යාලේඛන දෙපාර්තමේන්තුවට නියෝග කර ඉහළ ආර්ථික වර්ධනයක දත්ත සැපයීම තවෙකකි. මේ කියන මහා පරිමාණ ඉදිකිරීම් නිසා දළ ජාතික නිෂ්පාදිතයේ ඉදිකිරීම්වල බුබුළක් මතු විය. ආර්ථිකයට ඵලදායී නොවන සුදු අලි නඩත්තු කිරීමට සිදු විය. මේ ලෙස බුබුළක් ඇති කිරීම නිසා සහනදායී ණය ගැනීමේ හැකියාව අහිමි වී ගොස් තිබේ.

මෙයටත් වඩා විශේෂ අවධානය යොමු කළ යුතු වන්නේ, ”ව්‍යාපෘති හා සෘජුව බැඳුණු ණය ප‍්‍රදානකරුවන්ගේ කොන්දේසිවලින් තොරව” යන්න කෙරෙහි ය. මෙය හරියට ම ලිහා ගත යුතු ය. අපි නිවසක් ඉදි කිරීමට බැංකු ණයක් ගන්නේ නම්, අදාළ ණය අපට ලැබෙන්නේ කොටස් වශයෙන් ය. බැංකු නිලධාරීන්ගේ අධීක්‍ෂණයට ද යටත්ව ය. එහෙත්, පොලී මුදලාලිගෙන් ණය ගැනීමේ දී එවැනි කිසිදු සොයාබැලීමක් හෝ අන් කොන්දේසි නොමැත. ඇත්තේ ණය සහ ගිනි පොලිය ගෙවීම පමණක් ය. ”ණය ප‍්‍රදානකරුවන්ගේ ණය කොන්දේසිවලින් තොරව” යනුවෙන් කියන්නේ, මේ කතාව ය. හම්බන්තොට වරාය චීන සමාගමට විකුණන්නට සිදු වූයේ ඒ අනුව ය.

රෝහිතගේ හීනයට වන්දි ගෙවීම

රෝහිත රාජපක්‍ෂ රොකට් විද්‍යාඥයාගේ සුප්‍රීම් සැට් හීනයට විදේශීය ඩොලර් ණය ලබා ගත්තේ ය. ‘ආසියාවේ ආශ්චර්යය’ කරා රට ගෙන යන බව කී කතාවට ද විදේශීය ඩොලර් ණය ලබා ගත්තේ ය. දැන් මේ දෙක ම එකට එකතු වී රටට අත්‍යවශ්‍ය භාණ්ඩ ගෙන්වා ගැනීමට පවා ඩොලර් නැති තත්වයක් නිර්මාණය වූ බව අමුතුවෙන් පැහැදිලි කිරීමට ද අනවශ්‍ය ය. බලයේ සිටින පාලකයන් විදේශ ණය ගත්ත ද, ඔවුන්ගේ අනුදැනුම ඇතිව හෝ නැතිව පෞද්ගලික අංශයෙන් විදේශ ණය ගත්ත ද දැන් රටක් ලෙස හිර වී සිටින්නේ මේ ණය උගුල්වල ය.

එදා ආඩම්බරකාර තාත්තා ආසියාවේ ආශ්චර්යය කරා රට ගෙන යන බව කියා ආරම්භය ගත්තේ විදේශ ගිනි පොලී ණය කන්දක් ගැනීමෙන් ය. ඉන් පසු රනිල් – මෛත්‍රී – සජිත් හවුල් ආණ්ඩුව අනාගත පරපුරට ණය බර ඉතිරි නොකරන බව කියා කළේ ද ඒ දෙය ම ය. ලස්සන වචනවලට මුවා වී උන් කළ පිස්සු කෙළීම්, ගහපු ගැහිලි අද ගිනිදැල් වෙමින් තිබෙන්නේ ඔබත්, මමත් හමුවේ නොවේ ද? මොළ හතේ මුදල් ඇමැති සහ ආර්ථික ප‍්‍රාඥ මහ බැංකු අධිපති මූලික වී අප හෙළීමට යන ප‍්‍රපාතයේ බියකරු බව කෙතරම් ද? ඉතින්, අපි කුමක් කරමු ද?

ඉන්ද්‍රසිරි ජයසුන්දර – ලංකා

වාසු ජාතිවාදියෙක්ද?

වාසුදේව මෙරට දේශපාලනයට කරමින් තිබෙන කෙංගෙඩියක් පවතීද?

මම හිතන්නේ ඔහුගේ දායකත්වය ද බොහෝ කුඩා වාමාංශික කණ්ඩායම්වල දේශපාලන දායකත්වය වැනිම දෙයක් බවයි. 1977 මහ මැතිවරණය තුළින් අහෝසි වුන මෙරට සම්ප්රදායික වමේ පැවැත්ම තහවුරු කරගැනීමට නැවත යම්තම් හෝ අවස්ථාව ලැබෙන්නේ 1994 චන්ද්රිකා බණ්ඩාරනායකගේ ආගමනයෙන් පසුවය.

ඉන්පසු පොදුජන/SLFP දේශපාලනය තුළ පැරණි වාමාංශිකයාට යම් ඉඩක් මතුවිය. ඒ එජාපයේ කඩාවැටීමට සාපේක්ෂවය. ජවිපෙ ඔලුව හංගා ගත්තේ ද එම කදවුර තුළමය. කුඩා පක්ෂවලට සංධාන දේශපාලනය තුළ සිය අනන්‍යතාවය තහවුරු කරගන්නේ කෙසේද යන බරපතල ගැටලුව තිබේ.

තම අනන්‍යතාවයට තර්ජනයක් වන හැමවිටම ජවිපෙ එම සංධානවලින් එළියට පැමිණ තිබේ. වන්ද්රිකාගේ ආණ්ඩුවෙන් ජවිපෙ එළියට ආවේ දෙමළ ජනයාට වෙනම පාලන ඒකකයක් ලැබෙයි කියන බයට හා එලෙස ලැබුණොත් එම 'පාපකර්මයට' හසුවීමේ ආනිසංස ලෙස එම පක්ෂය බෞද්ධ කදවුරෙන් ප්රතික්ෂේප වේය යන බිය නිසාය. බෞද්ධ කදවුරේ දේශපාලන අධානග්රාහීත්වයට බියවුනේ වමේ/ සමාජවාදී ජව්පෙය. එකල එයට වාසු බි⁣යවුනේ නැත.

ඊළගට උතුරට බෝම්බ දැමීමට ජවිපෙ හා මහින්ද එක්විය. එහි වාසුත් සිටියේය. වාසු හැම විටම මෙම කදවුර අත්නොහරිමින් සිට ඇත.
නමුත් වාසුට බලය බෙදීම ගැන ජවිපෙට වඩා ⁣යහපත් ස්ථාවරයක් ඇත. එයට පක්ෂව ඔහු පෙනීසිටී.
පසුගිය කාලවල පොහොට්ටුව ගොඩ නැගීම තුළ වාසු සිටියේය. ඒ ජාත්‍යන්තර මට්ටමේ වාමාංශික උපායක කොටස්කරුවෙක් ලෙසය. පොහොට්ටුව චීනයේ මෙරට නියෝජනය යි. චීනය වමේය. ජවිපෙද එය කියයි. එබැවින් වාසුට අනුව බටහිර කදවුර⁣ට එරෙහිව තෝරාගත යුත්තේ පොහොට්ටුවයි.
ජවිපෙ චීන කදවුර සමග යටින් කටයුතු කරන ගමන් උඩින් යහපාලනයට පක්ෂය. නමුත් මහින්ද පිළිබද ලව් එකක් පැවතීම ඔවුන්ගේ ප්රමුඛ පෙළේ නායකයන්ගේ ලක්ෂ්ණයයි. වාසුට ද පැරණි මහින්ද ගැන, පාගමන් ගිය මහින්ද ගැන ලව් එකක් ඇත. ඒ අතින් මහින්දට අද උඩින් වෛරකලාට ජවිපෙ මෙන්ම වාසුලා ද එකතුව මහින්ද ගොඩ නැගුවේය. මූලෝපායිකව පැරණි සහ නව ජවිපෙ වමේ උපාය එයවිය.

ජවිපෙ එම උපායෙන් එළියට ගන්නට අනුර උත්සාහ කළේය. ලාල් එය⁣ට විරුද්ධය. වාසු සහ මෙරට වම සැබවින්ම තවම දේශපාලනයට පිවිසෙන්නේ වම/දකුණ පිළිබදව ජාත්‍යන්තරවාදී දැක්මකිනි. එයට ගෝලීයකරණය විශ්වාසකරන පසුනූතන වමේ පරම්පරාව එකග නොවන නිසා වාසුට ජාතිවාදී ලේබලය ඇලවීමට ඔවුන් පසුබට නොවෙයි.

අතුල සමරකෝන් ගේ ෆේස්බුක් ගිනුමෙනි .

කින්නියා පාලම් පාරුව හා දේශපාලනය

ඉස්සර මං ජවිපෙ ෆුල්ටයිමර් කාලෙ අඟුලෙන් බයිසිකලේ අරන් ධර්ගා ටවුමෙ ඉඳන් බෙන්තර යනවා බෙන්තර ගඟ හරහා. ඒ කාලෙ මටත් පීනන්න බැහැ. අඟුල පාලම් පාරුවට වඩා අවදානම්. පෙරළුනා නම් මාත් දැන් නැහැ. එතන දැනුත් පාලමක් නැහැ. දාන්නත් බැහැ. ඕනැත් නැහැ. බෙන්තර පාලමෙන් රවුමෙන් යන්න පුළුවන්. දුරයි. අවදානම අඩුයි.
 
හැම නාන තොටුපළක් ගානෙම පාලං හදන්න බැහැ. මං දන්න තරමින් කළු ගඟ හරහා කළුතර දිස්ත්රික්කෙම තියෙන්නෙ පාලම් තුනයි. කළුතර, අඟුරුවාතොට, නාරගල. දෙගොඩම සංවර්ධනය වෙනවා නම් සහ ප්රවාහන පහසුකම් තියෙනවා නම් එගොඩ මෙගොඩ ඔරු පදින්න ඕනැ නැහැ. ෂෝට්කට් හැම තිස්සෙම අවදානම්.
 
කින්නියාවල පෙරළුණ පාලම් පාරුව අවදානම්. ඒකෙ ප්රමිති ගැටලු තියෙන බව කියනවා. පාරවල දුවන වාහනත් එහෙමම තමයි. කෝච්චිවල තත්වෙ එහෙම කොහොමද? පාරෙත් අනතුරු වෙනවා. මිනිසුන්, ළමයින් මැරෙනවා. ඔය හැම එකක්ම නිදහසින් පස්සෙ 72 අවුරුද්දෙ හෝ පාර්ලිමේන්තුවෙ 225 වැරදි නෙමෙයි. වැඩක් නැති, අකාර්යක්ෂම රජයක් හදපු අපි හැමෝගෙම වැරදි. ආණ්ඩු පත්කරන්නෙත් අපිම තමයි.
 
පාරෙ යනකොට අපිත් සුපිරියට නීති අනුගමනය කරනවනෙ. ලංකාවෙ අධිවේගී මාර්ගවල යන බස්වල සීට් බෙල්ට් දාන්නවත් නීතියක් නැති එකේ කින්නියා පාලම් පාරුවෙ ලයිෆ් ජැකට් නැති එක ගැන පුදුම වෙන්න ඕනැද?
 
දේසෙ හැටියට වාසෙ. මං නම් ජවිපෙ කැරැල්ලෙන් පස්සෙ පොල්ගොල්ලෙ පුනරුත්ථාපනය වෙන කාලෙ වේල්ල යට පීනලා පීනන්න ඉගෙනගත්තා. ළමයින්ට උගන්නන ප්රධාන දෙයක් තමයි පිහිනීම.
 
මං දේශපාලන ක්රියාකාරිකයෙක්. සංවේදී හදවතක් තියෙන මානුෂික කවියෙක් නෙමෙයි. ප්රශ්න විග්රහ කරන්නෙ දේශපාලනිකව විතරයි. කවිවලින් විසඳුම් හොයන්න බැහැ.
සංවේදී කට්ටිය කවි ලිව්වට කමක් නැහැ. ප්රචණ්ඩ ක්රියාවල යෙදුණු කින්නියාවාසීන් නම් අත්අඩංගුවට ගතයුතුයි.

අජිත් පැරකුම් ජයසිංහ

Praja.lk

 

දෘෂ්ටිමය අරාජිකත්වය ජය ගැනීම !

 
වලක වැටීමත් මොළයට ලාභයක් බව කියා තිබෙන්නේ මාවෝ සේතුං ය. එහෙත් ලංකාවේ ඇතිවී තිබෙන ඇද වැටීම ලාංකික මොළයට නම් විශේෂ ලාභයක් ඇති කිරීමට හේතු වී නැත. මේ අර්බුදය තුළ රටේ මතවාදි තලය මුළුමනින්ම වාගේ වසාගෙන තිබෙන්නේ අරාජිකවාදි අදහස් වලිනි. එම විශේෂ මානසික ස්වභාවය රට ඇද වැටී සිටින අගාධයෙන් ගොඩ ඒමට රටට තිබෙන හැකියාව විශාල ප්‍රමාණයකට දුර්වල කිරීමට හේතු වී තිබේ. ලංකාව වැටී තිබෙන්නේ තල දෙකකින් යුතු මහා අගාධයක පළමු තලයටය. දැන් ලංකාව තිබෙන්නේ වඩා ගැඹුරු හා විනාශකාරී දෙවැනි අගාධයට වැටෙන්නට ආසන්න තත්වයකය. පළමු අගාධයෙන් ගොඩ ඒමට රට අසමත් වී දෙවැනි අගාධයට ඇද වැටුනහොත් පිළිසකර කර ගැනීමට පහසු නැති විශාල විනාශයක් රටට සිදුවනු නොවැලැක්විය හැකිය.
 
ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ජනාධිපති තනතුරට නුසුදුසු පුද්ගලයෙක් බවට සැකයක් නැත. මේ අර්බුදය ඔහුගේ නිර්මාණයක් නොවෙතත් ඔහු තනතුරට පත්වීමෙන් පසු අනුගමනය කල වැරදි ප්‍රතිපත්ති අර්බුදය උග්‍ර කොට පුපුරන තත්වයට පත් කිරීමට හේතු විය. එසේම ඔහු දූෂිත හා අපකීර්තිමත් දේශපාලන පවුලක සාමාජිකයෙකු ලෙසද සැළකිය හැකිය. ඔහු තනතුරෙන් ඉවත් කොට මෙම අර්බුදය ප්‍රශස්ත ලෙස කළමණාකරනය කල හැකි දක්ෂ නායකයෙකු ඒ තනතුරට ගත හැකි නම් එය රටේ පොදු යහපතට හේතුවනු ඇති බවටද සැකයක් නැත. එහෙත් ඒ අරමුණ සපුරා ගැනීමට අර්බුදය උග්‍ර කිරීමට හේතු නොවන පිළිගත හැකි යහපත් ක්‍රමයක් නැතිව ව්‍යවස්ථාපිත රාමුවෙන් පිට අවිධිමත් ලෙස ඔහු තනතුරෙන් පහ කරීමට දරන  උත්සහායන් රටේ අර්බුදය උග්‍ර කොට වඩා නරක හා ගොඩ ඒමට ඉතා දුෂ්කර දෙවැනි අගාධයට රට තල්ලු කිරීමට හේතු විය හැකිය.
 
ජනාධිපති ක්‍රමය
 
ජනාධිපති ක්‍රමය ගොඩනගා තිබෙන්නේම ජනාධිපති ධුරයට පත්වන පුදගලයා ධූරයේ සිටින කාලය තුළ දෝෂාභියෝගයකින් හැර වෙනත් අකාරවලට ධූරයෙන් පහකල නොහැකි අකාරයට ය. ලංකාවේ ජනාධිපති ක්‍රමයක් ඇති කිරීමෙන් පසු කිසිම ජනාධිපති වරයෙක් ධුරයේ සිටියදී ධුරයෙන් පලවා හැරීමක් සිදු වී නැත. ඇමරිකාවේ ජනාධිපති ක්‍රමය අවුරුදු 230 කට වඩා පැරණිය. රිචර්ඩ් නික්සන් හැර කිසිවෙක් ධුරයේ සිටියදී ධුරයෙන් ඉවත්  කිරීමක් හෝ පළවා හැරීමක් සිදුවී නැත. නික්සන්ට ද තනතුර අතහැර යන්නට යන්න සිදු වුනේ දෝෂාභියෝගයක් හේතු කොට ගෙනය.
 
පිලිපීනයේ මාකෝස්ව 1986 දී බලවත් ජනතා උද්ගෝෂණයක් මගින් පළවා හැරියේ ද තනතුරේ සිටින අවස්ථාවකදී නොවේ; තනතුරෙන් බැහැරව ජනාධිපතිවරණයකට තරඟ කරමින් සිටි අවස්ථාවකදීය. ලඟ ලඟ තරඟයකින් ඔහු ලැබූ ජයග්‍රහණය දූෂිත එකක් බව ප්‍රකාෂ වීමත් සමග මහජනයා  ඔහුට එරෙහිව ඉතා බලවත් ලෙස වීථි බැසීම නිසා ඔහුට පලා යන්නට සිදුවූ අතර ඔහු ගේ ප්‍රධාන තරඟකාරිය ඒ සමග ජනාධිපති ධූරයට තේරී පත් විය.
 
 2019 බොලිවියාවෙ සිදු වුයේ ද ඒ හා සමාන දෙයකි. Evo Morales ඔහුගේ සිව්වැනි ධුරකාලය සදහා 2019 දී තරඟ කළේය. එම තරඟයේ පලමුවැනි වටයේදී ඔහු ඉදිරියෙන් සිටියත් ඔහු එම තත්වය හිමි කරගත්තේ දූෂිත ආකාරයෙන් බවට අන්තර් ජාතික මැතිවරණ නිරීක්ෂණ කණ්ඩායම් ප්‍රකාශ කිරීමත් සමහ ජනතාව ඔහුට එරෙහි ඉතා බලවත් ලෙස වීථි බැසීම නිසා ඔහුට පලායන්නට සිදු විය. එහි ප්‍රතිඵලයක් වශයෙන් ඔහුගේ ප්‍රතිවාදි තරඟකාරිය (Jeanine Anaez) රටේ ජනාධිපති බවට පත් විය. 
 
ගෝඨා ගෝ හෝම් සටන් පාඨය ගෙනා අරගලකරුවන් හෝ පසුව එම සටන් පාඨය ඔවුන්ගෙන් ණයට ලබා ගත් විරුද්ධ පක්ෂ හෝ ඒ අදහස  කරළියට ගැනීමේදී එහි ප්‍රායෝගිකතාවය ගැන හොඳින් කරුණු සලකා බැලීමක් කර නැත.
 
ජනාධිපති තනතුරෙන් පහකිරීම
 
ජනාධිපති සිය කැමැත්තෙන් ධුරය අත් නොහරින්නේ නම් පාරේ කරන අරගල මගින් ඔහු තනතුරෙන් පහකිරීම ඉතාමත් දුෂ්කර දෙයක් වනු නොවැලක්විය හැකිය. 
 
ඒ සදහා දරන උත්සහායන් ඇති කරන අවසාන ප්‍රතිපලය කුමක් වුවත් ගෙවුම් ශේෂ අර්බුදය හා ඒ ආශ්‍රිත ආර්ථික අර්බුදය විසඳා ගැනීමට තිබෙන හැකියාව ඒනිසා අවුල් කිරීමට හේතුවනු නොවැලැක්විය හැකිය. 
 
අනෙක් අතට පළමු මහජන නැගිටීමෙන් පසු තැනින් තැන සිදුවන අසංවිධිත අරගල මිස වඩා විශාල තවත් මහජන නැගිටීමක් ඇතිවීමේ හැකියාවක් නැත. ආණ්ඩුව උපරිම මට්ටමකට පිරිහී ඇතත් කිසිදු විරුද්ධ පක්ෂයක් ඊට ගැලපෙන ප්‍රමාණයකට වර්ධනය වී නැත. වෘත්තීය සමිති ව්‍යාපාර වලට තිබෙන  පිළිගැනීමේ ද සීඝ්‍ර පරිහානියක් දැකිය හැකිය. එක ළඟ ලොකු නැගිටීම් දෙකක් ඇතිවන අවස්ථා ලෝක ඉතිහාසයේ අසන්නට ලැබෙන්නේම නැති තරම් ය.
 
 රුසියාවේ පළමු විප්ලවය ඇතිවූයේ 1905 දී ය. දෙවැනි විප්ලවය ඇතිවූයේ ඉන් අවුරුදු 12 කට පසුව 1917 දී ය. ජේවීපී පළමු කැරැල්ල 1971 දී සිදුවූ අතර, ඔවුන්ගේ දෙවැනි කැරැල්ල ඇතිවූයේ ඉන් අවුරුදු 17 කට පසුව 1986 දීය. දේශපාලන පක්ෂ කරන කැඳවීමක් මත ආණ්ඩු පෙරළියක් ඇති කිරීමට තරමේ ප්‍රබල මහජන නැගිටීමක් නැවත ඇතිවනු ඇතැයි සිතිය නොහැකිය.
 
විරුද්ධ පක්ෂ බලවේගයන්ගේ බලවත් විරෝධය නිසා ගෝඨාභය තනතුර අත්හැර යන තත්වයක් ඇති වූ අවස්ථාවකදී පවා ඊළඟ ජනාධිපති තීරණය කිරීමේ බලය විරුද්ධ පක්ෂයට ලැබෙන්නේ නැත. ඊලඟ ජනාධිපති තීරණය කරනු ඇත්තේ ද පොහොට්ටුව පක්ෂයට වැඩි බලයක් ඇති පාර්ලිමේන්තුව විසිනි. ඒ ආකාරයට තේරී පත්වන ජනාධිපතිවරයෙකු මේ ජනාධිපතිට වඩා කාර්‍යක්ෂම හා යහපත් වනු ඇති බවට සහතික කළ හැක්කේ කෙසේද? එසේ පත්වන ජනාධිපති ද මහජනයාගේ හාස්‍යයට හේතු වෙතොත් ඇතිවන ප්‍රතිඵලය කුමක්ද? එවැනි පැහැදිලි අවසානයක් නොපෙනන වැල් වටාරම් දේශපාලන වැඩසටහනක් වෙනුවට "ප්‍රතිසංස්කරණ සදහා වන ව්‍යාපාරය" ඉදිරිපත් කර තිබෙන ප්‍රතිසංස්කරණ වැඩසටහනින් යෝජනා කර තිබෙන ආකාරයට ජනාධිපති ද තනතුරේ තබා ගනිමින් ක්‍රමයේ ගැඹුරු වෙනසක් ඇති කිරීමට හේතුවන ව්‍යුහමය ප්‍රතිසංස්කරණ වැඩසටහනක් ක්‍රියාත්මක කිරීමේ අරමුණ වෙනුවෙන් අන්තර් කාලින සර්ව පාක්ෂික ආණ්ඩුවක් ඇති කර ගත නොහැක්කේ ඇයි?
තෝරා ගත යුතු මග
 
අන්තර් ජාතික මූල්‍ය අරමුදල ඉල්ලා සිටින හා එම අරමුදලේ ද, ලෝක බැංකුවේ ද පිළිගැනීමට හේතු වන සාර්ව ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති රාමුවක් සදහා පොදු ජාතික එකඟතාවයක් ඇති කර ගත හැක්කේ ද එවැනි ආණ්ඩුවකට ය. එසේම අර්බුදය විසින් ඇතිකර තිබෙන ආපදා තත්වය කාර්‍යක්ෂම ලෙස පාලනය කරගැනීමට අවශ්‍ය ඵලදායි උපාය මාර්ගික වැඩසටහනක් ඇති කර ගැත හැකිවනු ඇත්තේ ද එවැනි ආණ්ඩුවකට ය. රට ඇද වැටී තිබෙන අසමත් තත්වය ජයගනිමින් ජාතික සමගිය හා නීතියේ ආධිපත්‍යය රජයන අදූෂිත නව රටක් ප්‍රතිනිර්මාණය කර ගැනීමට හේතුවන ප්‍රතිසංස්කරණ වැඩසටහනක් සදහා පොදු එකඟත්වයක් ඇති කර ගැනීමේ හැකියාව තිබෙන්නේ ද එවැනි ආණ්ඩුවකට ය.
 
 IMF සහාය සදහා පවා එවැනි ප්‍රතිසංස්කරණ වැඩසටහනක් නැතිවම බැරි බව ඇමරිකන් සෙනට් මණ්ඩලය IMF වෙත යෝජනා කර තිබෙන අළුත් කොන්දේසි අනුවද පෙනීයයි. අප ව්‍යාපාරය යෝජනා කර තිබෙන ආකාරයට ව්‍යවස්ථාමය අර්ථයෙන් අන්තර් සම්බන්ධයක් ඇති අදියර දෙකක් යටතේ ක්‍රියාත්මක වන එක්සත් ජාතීන්ගේ ද අධීක්ෂණය යටතේ ක්‍රියාත්මක වන ප්‍රතිසංස්කරණ වැඩසටහනක් සඳහා පොදු එකඟතාවක් ඇති කර ගත හැකිය. වසරකින් අවසන් විය යුතු පළමු අදියරය කරුණු සොයා බැලීම සදහා කොමිසන් සභා හෝ නිලධාරි කමිටු පත් කරනවාට අතිරේකව සුදුසු ආණ්ඩු ක්‍රමයක් තෝරාගෙන එහි ව්‍යවස්ථාදායකය සඳහා පැවැත්වෙන නිදහස් හා සාධාරණ මැතිවරණයක් සහතික කිරීමට අවශ්‍ය නීති ප්‍රතිසංස්කරණ ඇති කර ගනිමින් තමන් කැමති ආණ්ඩුවක් තෝරාපත් කර ගැනීමේ අයිතිය මහජනයාට ලබා දීමට මැතිවරණයක් පැවැත් විය හැකිය. 
 
ඒ මගින් ප්‍රතිසංස්කරණ වැඩසටහනේ පළමු අදියරය අවසන් කළ හැකිය. දෙවැනි අදියරයට ඇතුළත් වනු ඇත්තේ මහජනයා තෝරා පත් කරගත් නව ආණ්ඩුව 
සර්ව පාක්ෂික ආණ්ඩුවක් බවට පත්වී අන්තර් වාර ව්‍යවස්ථාවෙන් නියම කර තිබෙන ආකාරයට " මහජන සහභාගි" ව්‍යවස්ථා සම්පාදනය ඇතුළු අනෙන් ප්‍රතිසංස්කරණ ක්‍රියාත්මක කිරීමය.
 
එවැනි ප්‍රතිසංස්කරණ වැඩසටහනක් බලාපොරොත්තු අහිමි කරගෙන සිටින ජාතිය තුළ අළුත් බලාපොරොත්තු ඇති කරයි. ජනතාව ඒකාග්‍ර කොට දේශපාලන පක්ෂ ද එකට එකතු වී වැඩ කරන තත්වයක් ඇති කරයි. කැබලි වී තිබෙන ජාතිය ඒකාග්‍ර කොට කඩා බිඳ වැටී තිබෙන රට ගොඩ නැඟීම එම සමස්ථ ජාතිය විසින් කළ යුතු මහා ජාතික කාර්‍යබාරයක් බවට පත් කරයි. එවැනි වැඩසටහනක් ලංකාව දැන් සිටින අසමත් තත්වය ජයගෙන වඩා ශක්තිමත් ලෙස නැගී සිටීමට හැකියාව රටට ලබා දෙනු ඇත. එසේම අහිමි කරගෙන තිබෙන ජාත්‍යන්තර පිළිගැනීම ද වඩා ශක්තිමත් ලෙස ගොඩනගා ගැනීමට පුළුවන්කම ලබා දෙනු ඇත◼️
 
ජ්‍යෙෂ්ඨ මාධ්‍යවේදි වික්ටර් අයිවන් 
ෆේස්බුක් ගිනුමෙනි 

ආණ්ඩුවේ දූගී මගී යාචක සංගමයට අභියෝගයක්,

ඉස්සර නං ආණ්ඩුව ඇතුළේ ඉන්න සුළු පක්ෂ සන්ධානය රැස්වුණා කිව්වම ඒක ලොකු නිව්ස් එකක්.ඒක ලොකු නිව්ස් එකක් කරන්න එයාලත් මාර ට්‍රයි එකක් දෙනවා.ඒත් දැන් ඒක නිව්ස් එකක් වෙන එක නවත්තන්න එයාලා මාර ට්‍රයි එකක් දෙනවා.කොහොම හරි ඊයෙත් ආණ්ඩුවේ දුගී මගී යාචකයෝ ටික රැස්වෙලා තිබුණා.හැබැයි ප්‍රධානියෝ මාධ්‍යට මුණ දෙන්නේ නැතිව පැනලා ගියා.

විමල් පැනලා යන හැටි රටම දැක්කා.වාසු Full Unconce බව හොදටම පෙනුනා.පව් තිස්ස විතාරණ.පට්ට අසරණ වෙලා.ඇඹරෙන විදිහට මොකක් හරි වෙයි කියලා රටේ රාළට බයත් හිතුණා.ගම්මන්පිල නං කිව්වේ සාකච්ඡා කරපුවා ඔක්කොම රහස් කියලා.ඇත්තටම රටේ රාළගේ නං කියන්නේ ගම්මන්පිල හොද දේශපාලනයට නෙවෙයි.හැබයි ඒකෙන් කියන්නේ නෑ එයා නීතිඥ වෘත්තීයට හොදයි කියලා.ඇත්තටම එයා විකට නළුවෙක් උනා නම් ඔයිට වැඩිය සේවයක් රටට කරන්න තිබුණා.මිනිහා මාර බඩුවක්,ඇමරිකාවට විරුද්ධව දේශප්‍රේමීයෙක්,හැබැයි ඉන්දියාවට පක්ෂව දේශද්‍රෝහීන්යෙක්.ඔයාලා දන්නවනේ රටේ රාළ දිගටම ඔය එකතුවට කිව්වේ ආණ්ඩුවේ ඉන්න දුගී මගී යාචක සංගමය කියලා.ඒක හැබැයි දේශපාලන අර්ථයෙන් කියපු දෙයක්.මොකද ඔතන කවුරුත් දුගියෝ නෑ.රටේ රාළ කියන්නේ එයාලගේ දේශපාලන දුගී බව ගැන.පටලගන්න එපා.බහුතරය කෝටිපතියෝ.ඇත්තටම දැන් විමල්ලාට තමන් මේ ආණ්ඩුවේ ඉන්නේ මොකටද කියලා රටට තහවුරු කරන්න බෑ.

ප්‍රශ්නය තියෙන්නේ එහෙම තහවුරු කරන්න බැරි එයාලට දේශප්‍රේමීන් වෙන්නත් ඕනි, ගැටුම එන්නේ ඔතනදී.ඇත්තටම එයාලා වහල්ලු විදහටම ඉන්නවා නං කිසි ප්‍රශ්නයක් නෑ.හැබයි වහල්ලු දේශප්‍රේමීන් වෙන්න යනකොට ඒක ප්‍රශ්නයක්.ඇත්තටම අපිටත් ඒක දිහා බලා ඉන්න බෑ.එතකොට ඉතින් නෙලන්න තමයි අපටත් වෙන්නේ.ඔක්කොම නෝන්ඩි වැඩ ටික කරන ගමන් වාසුට සමාජවාදීයෙක් වෙන්නත් ඕනි.නිකං හිතන්නකෝ දැන් කොල්ලුරේට පුළුවන්ද සමාජවාදියෙක් වෙන්න කියලා.ඒවගේ තමයි වාසු සහෝදරයටත්.සහෝදරත්වයෙන්ම ඉතිහාසයේ කුණු බක්කියට දාන්න වෙනවා. සමාවෙන්න.ඒත් වෙන කරන්න දෙයක් නෑ. ඊළඟට කට්ටියටම මේ තක්කඩි ආණ්ඩුවේ ඉන්නත් ඕනි.ඇත්තටම දැන් මේ ආණ්ඩුවේ කිසිම දේශප්‍රේමියෙකුට ඉන්න බෑ.කිසිම සමාජවාදියෙකුට ඉන්නත් බෑ,අඩුම ගානේ ප්‍රගතිශීලියකම ගෑවිලා හරි තියෙන කෙනෙකුටවත් ඉන්න බෑ.රාජපක්ෂලා අමු අමුවේ රට විකුණනවා,රට පාවලා දෙනවා, හොරකම් කරනවා,අන්තිමට ආපු පෝරවලිනුත් ගහලාලු.අද රාජපක්ෂලා හොරකම් කරන්නේ නැත්තේ තවත් රාජපක්ෂ කෙනෙකුට අයිති දේපලක් විතරයි.ජනතාවගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අයිතිවාසිකම් උදුරගෙන. හදිස්සි නීතිය දාගෙන රට පාලනය කරනවා.

ජනතාව මත උහුලන්න බැරි බර පටවලා. මිනිස්සුන්ට මේ ආර්ථික බර තවත් දරන්න බෑ.පාසැල් පද්ධතිය කඩා වැටිලා.ගුරු ප්‍රශ්නයට තවම උත්තරයක් නෑ.ගොවියා තවමත් මහ පාරේ.ඉතින් දේශප්‍රේමීයෙකුට, සමාජවාදියෙකුට,ප්‍රගතිශීලියෙකුට,ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදියෙකුට රෙද්දක් ඇදගෙන තවදුරටත් මේ ආණ්ඩුවේ ඉන්න පුළුවන්ද?ඇත්තටම මේක රාජපක්ෂලාගේ හා එයාලාගේ ව්‍යාපාරික හිතවතුන්ගේ ආණ්ඩුවක්.මේ ආණ්ඩුවත් එක්ක තවමත් ඉන්න කෙනෙක් දිහා හොදට බලන්න.ඇත්තටම එයා ඉන්නේ මොකක් හරි වාසියකට විතරමයි.අඩුම ගානේ වැලි,ගල්,පස් අදින්න හරි පෝමිට් එකක්වත් ඇති.ඒක නිසා මේ ආණ්ඩුවත් එක්ක තව දුරටත් ඉන්නේ චෞර්යයෝම තමයි.විමල්ලගේ ඔය කණ්ඩායම අහුවෙන්නෙත් ඒ දේශපාලන චෞර්යයත්ගේ ගොඩට.නැත්තං එයාලා ඔය සටන දෙන්න ඕනි අඩුම ගානේ ස්වාධීන වෙලා. ඒකට විපක්ෂයට යන්න ඕනී නෑ.අඩුම ගානේ ආණ්ඩුව ඇතුළේ ස්වාධීන කණ්ඩායමක් විදිහට ඉන්න පුළුවන්.ඒකට එයාලා ඉස්සෙල්ලාම කරන්න ඕනි තමන් දරණ තනතුරුවලින් ඉල්ලා අස්වීම.අස්වෙලා ආණ්ඩුව කියන්න ඕනි දැන් අපි ස්වාධීනයි.අපි ආණ්ඩුව කරන හොද දේට විතරක් සහය දෙන්නම් කියලා.

ඇත්තටම එයාලට කරන්න පුළුවන් අවම දේ ඒක.ඉතින් අවම දේවත් කරන්නේ නැතිව බ්‍රහ්ම දත්ත ටෝක් දීලා කොලේ බේරගන්න පුළුවන් කියලා එයාලා හිතනවා.ඒක තමයි රටේ රාළ ඔය කියන දේශපාලන දුගී බව.ඒක දැන් ජනතාවට තේරෙනවා.එයාලා හිතන තරම් මෝඩයෝ දැන් 69 ලක්ෂේ ඇතුළෙත් නෑ. ආණ්ඩුවේ තනතුරු දැරීම විසින් හම්බවෙන වරප්‍රසාදය අතහරින්න ඔය කවුරුත් කැමති නෑ.ඔය හැම කෙනාම ගත කරන්නේ අධි සුඛෝපභෝගී ජීවිත.ඒවා රාජපක්ෂලා ගත කරන ජීවිතවලට වඩා කිසිම වෙනසක් නෑ. ඇත්තටම පෞද්ගලික කාරණා කියන්න බැරි නිසා කරන්න දෙයක් නෑ.නැත්තම් විමල් ලගින් ආශ්‍රය කරන ඕනි කෙනෙක් දන්නවා එයා විදින සැපේ තරම.රටේ රාළට ඒ ගැන ඉරිසියාවක් නෑ.හැබයි රටේ රාළ ඒ විදින සැපට එකඟ නෑ. රටේ මහජනතාවගේ ලේ උරා බීලා විදින සැප පලදෙන්නේ නෑ.නැත්තං රටේ රාළත් ඔය සැපම විදින්න පුළුවන්.අදත් පුළුවන්.මේ දැනුත්.හැබැයි මේ රටේ අහිංසක මිනිසුන්ගේ ඊරී මාංශ උරා බීලා දරුවන්ට කන්ඩ දෙන මිනිහෙක් නෙවෙයි රටේ රාළ.

රටේ රාළ විමල්,ගම්මන්පිල,වාසු ඇතුළු දුශී මගී යාචකයන්ට අභියෝගක් කරනවා. පුළුවන් නම් තනතුරු අතෑරලා මේ ආණ්ඩුවට අභියෝග කරන්න කියලා.කවුරු හරි හිතනවා නං වාසු,විමල්,ගම්මන්පිල ඇමතිකම් ආතහරී කියලා ඒවට කියන්නේ වැල් බයිලා කියලා. තිස්ස විතාරණ තවමත් අඩන්නේ තනතුරක් නෑ කියලා.ඔයාලා හිතනවද රාජා කොල්ලුරේ ආණ්ඩුවට විරෝධය දක්වන්න ආණ්ඩුකාර ධූරය අතාරී කියලා.මළත් අතාරින්නේ නෑ. රාජපක්ෂලා අයින් කළොත් තමයි.ඔය මිනිස්සු මැරෙනකොටත් චුති සිත පහල වෙන්නෙත් ඕවා ගැන තමයි.ඒක නිසා වෙන්න ඇති මහජන දේපල මංකොල්ල කාපු අය ලබන ආත්මේ මළ පෙරේතයෝ වෙලා උපදිනවා කියලා කියන්නේ.මෙතනදී මළ කියන්නේ මොනවද කියලා දන්නවනේ,පූජ කරන මල් නෙවෙයි අපි පිට කරන ඒවා.ඒකත් ආත්ම ගානක් පඩිසන් දෙනවා කියනවා.

ඇත්තටම ඔය සන්ධානය දිහා බලනකොට රටේ රාළට නං මතක් වෙන්නේ ගමේ ඉන්න පිං ගොනා.පිං ගොනා පිනට ඇරලා තියෙන්නේ. පිනට කකා ඉන්න එක තමයි උගේ වැඩේ.ඌ පිනට කන නිසාම ඌ අනික් ගොන්නුන්ට වැඩිය ලොකුයි.හයියෙන් තප්පුලන්නත් පුළුවන්.හොදට මොල්ලියත් තියනවා. ඇත්තටම ඌ හොද පෙනුම තියෙන ගොනෙක්. සමහරවිට වැස්සියෝ උනත් අනිත් ගොන්නුන්ට වඩා පිං ගොනාට කැමති ඇති. ඇත්තටම දේශපාලන අර්ථයෙන් ගත්තොත් එහෙම ගොන් හැත්තක් නෙවෙයිද මේ?ආණ්ඩුවේ කිසි කෙනෙක් මොයාලව ගනන් ගන්නේ නෑ.ඔහේ ඉන්නවා.පිනට ඇරලා වගේ. යුගදනව් එකට දාපු සද්දේ දැන් ඉවරයි. ජනාධිපති එක්ක බේර ගන්නවා කියලා කෑගහපු තරමක්.දැන් කෑගහලා හරි අපූරුවට කරගෙන තියෙන හැටි පේනවා.ඇත්තටම ලැජ්ජයි.ජනාධිපති හම්බ වෙන්න වෙලාවක් ඉල්ලලා ලියුම් ලිව්වා.අන්තිමට ජනාධිපති යුගදනවි එක ගැන මෙයාලගේ ස්ථාවරය වැරදී කියලා කිව්වා.ඒක ලිඛිතව දැනුම් දුන්නා.හම්බ වෙන්න වෙලාවක් දෙන්න බෑ කියලත් කිව්වා. ඒවා මහින්දයි,බැසිලුයි එක්ක බේරගන්න කිව්වා.

ඇත්තටම මොකක්ද ජනාධිපති කළේ?මෙයාලට පයින් ගහලා ඇමරිකාවත් එක්ක හිට ගත්ත එක නෙවෙයිද?හිටගෙන වාසු,විමල්,ගම්මන්පිල ඇතුළු දේශප්‍රේමීන් රොත්ත බුරුත්තම බැසිල් කියන ඇමරිකන් පුරවැසියා ඉස්සරහා දණ ගැස්සුව එක නෙවෙයිද?විමල්ගේ විග්‍රහයෙන්ම බැලුවොත් එහෙම නෙවෙයිද වෙලා තියෙන්නේ.අඩුම ගානේ ඒකට විරුද්ධව එක වචනයක් කියන්න ඔතන එක්කෙනෙකුටවත් කොන්දක් තියනවද?එහෙම කිව්වොත් ජනාධිපති ඔය තනතුරු ටික ගලවයි කියන බයට මෙයාලා කරන්නේ හැංගෙන එක.ඒක නිසා ගමේ ඉන්න පිං ගොනා මෙයාලත් එක්ක සංසන්දනය කරන එක දේශපාලන අර්ථයෙන් වැරදි නෑ. වෙනසකට තියෙන්නේ පිං ගොනා තවම පේන්න ඉන්නවා.ඇත්තටම ජනාධිපති කරපු ඒ හෑල්ලුව ඉස්සරහා හැගීම් දැනෙන මිනිහෙකුට නං තවත් එක තත්පරයක් මේ ආණ්ඩුවේ ඉන්න බෑ.මෙයාලගේ දැන් ඒ අවයව මරිලා. එතනදී ජනාධිපතිත් බරපතල වැරැද්දක් කළා. ජනාධිපතිත් රටට පෙන්නුවා තමනුත් වගකීමක් නැති කෙනෙක් කියලා.

ඇත්තටම විමල්ලා ආණ්ඩුවෙන් ඉවත්වීම නෙවෙයි කරන්න ඕනි.හරි නං මුළු දේශපාලනයෙන්ම අයින්වෙලා ගෙදර යන්න ඕනි.මොකද ඒයාලා තමයි දේශප්‍රේමී සළපිලි අන්දවලා මේ රට ඇමරිකන් පුරවැසියෙකුට බාර දුන්නේ.අපිව ඇමරිකන් උපායමාර්ගය ඇතුළු කොටු කළේ එයාලා.ඒ අපරාධයට නං මෙයාලට මළ පෙරේතයෝ වෙලත් බේරෙන්න බෑ.ජනාධිපතිතුමාගේ ඇමරිකන් පක්ෂපාතීත්වය එතුමා විසින් දැන් ඔප්පු කරලා ඉවරයි.ඒක තේරුම් ගන්න පුළුවන් ජනාධිපති විමල්ලට එවපු ලියුම හරියට කියෙව්වොත්.එතුමා හිටගත්තේ මේ රට පැත්තේ නෙවෙයි.ඇමරිකන් සමාගම පැත්තේ. මේ මව්බිම බිමට වඩා එතුමාට ඇමරිකාව කිට්ටුයි.ඒ වගේම දැන් රටේ රාළටත් සුදු වෑන් එක හොදටම කිට්ටුයි.

එහෙනම් ගිහින් එන්නම්. බුදු සරණයි.ජයවේවා.

Priynatha witharanaමීට රටේ රාළ.

(ප්‍රියංජිත් විතාරණ ගේ ෆේස්බුක් ගිනුමෙනි ගිනුමෙනි )

නිර්මාල්ගේ මහාචාර්යකමින් නිර්මාල්ටම දමා ගැසීම !

නිර්මාල්ගේ ඉතිහාස මහාචාර්යකමින් නිර්මාල්ටම දමා ගැසීම තමන් තමන්ටම බෝම්බයක ගසා ගැනීම වැනි වැඩකි. කලාතුරකින් එවැනි වැඩ තමා මහාචාර්යකමට නොවටිනාව යැයි කියන අයට තමන්ගේ ආචාර්ය ධර්මානුකූල බව පෙන්වීමටත් ස්ව -භාවිතයේ වැදගත්කම පෙන්වීමට ලැබෙන අවස්ථාවකි. සාමාන්‍යෙයන් එවැනි පාපොච්චාරණ සඳහා ඉදිරිපත් නොවන පිරිසක් මැද නිර්මාල් අභීත මහාචාර්යවරයෙකි.

ඔහු බුකියේ මීළඟ ජනාධිපති වන්නේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ බව පැවසීය. පොහොට්ටු පාක්ෂීයක් ලහි ලහියේ ඉන්ටර්ලොක් අල්ලමින් සිටි ලේකම් වරයෙකු ජනාධිපති පුටුවට ලෑස්ති කළහ. ඒ අනාවැකිය පිටුපස ගිය 69 ලක්ෂය ද ඡන්දය නොදී සිටි අයද සදා අනාථ විය. මෙවැනි පසේ බුදු කතා නිසා ද රටට නොතේරෙන තමන්ටම පමණක් තේරෙන විනාශයන් ගැන හොර රහසේ සතුටු වූවන් අතර විය. මෙවැනි ඉතිහාසඥයින් අනාගතයේ කෞතුක වස්තු විය යුතුයි.

නමුත් මෙරට උසස් අධ්‍යාපන කේෂ්ත්‍රය පිළිබඳවත් විශ්වවිද්‍යාල අධ්‍යාපනය පිළිබඳවත් ඉතා වැදගත් විවිරණයකි. නිර්මාල් ප්‍රශ්න කරන්නේ ඔහුගේ විෂය තේරීම සහ වෘත්තීය උන්නතිය ද මහාචාර්ය පදවිය ද ලොතරැයියක් බවයි. ඔහුගේ වෘත්තීය ලඟා කර ගැනීම් සඳහා අවශ්‍යම යෙදවීම් වන ඉගැන්වීම, පර්යේෂණ, දැනුම බෙදා දීම සඳහා මෙන්ම සහ ජාතික සංවර්ධනයට දායක්වය පිළිබඳ ලබා දුන් දායකත්වය පිළිබඳ සාමාන්‍ය සමාජය ප්‍රශ්න කරන්නේ නම් එය අධ්‍යාපනයේ අර්බුදයක් මිස ඔහුගේ අර්බුදයක් නොවන බවත් සඳහන් කරයි. එසේම ඔහු බුද්ධිමතුන් සිටින්නේ එළියේ ද කියයි.

නිර්මාල් නිරන්තරයෙන් බාහිර සමාජය සමඟ ඔහුගේ දැනුම පරීක්ෂා කරමින් සිටින ඓන්ද්‍රීය බුද්ධිමතෙකු නිසා සාමාන්‍ය ජනතාවගේ සිට විවිධ වෘත්තීය තල නියෝජනය කරන අයගේ අදහස් සමඟ ගැටේ. නිර්මාල් මහාචාර්යවරයෙකු ලෙස ඔහු සිටින තැන ස්ව පරීක්ෂාවකටත් අධ්‍යාපන පද්ධතියටත් එමඟින් සිදුකරන අභියෝගය වැදගත් වේ. දැනුම නිසා ගොඩනැගුණු ඊගෝව ස්ව- පරීක්ෂාවක් කර ගැනීම කාට කාටත් ගුණදායකයි. ඒ සඳහා තවත් කෙනෙකුට අභිප්‍රේරණයක් ද මෙම ලිපිය හේතු විය හැකියි.

වත්මන් අර්බුදය තේරුම් ගැනීම සහ ඒවාට මැදිහත්වීම පිළිබඳ සලකා බැලීමේ දී රටේ නුසුදුසු දේ සිදුවන විට නිහඩව බලා සිටි අය අතර විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රජාවන් ද සිටිති. එවැනි තැන්වලදි බුද්ධිමතුන්ගේ කාර්යභාරයේ නිහඩතාවය ඇස් පනාපිටම දැක බලා ගත හැකි විය. එය ඔවුන්ගේ ද ප්‍රශ්නයක් නොවේ. සිස්ටම් එක විසින් ඔවුන් නිහඩ කරවීමක් ද විය හැකියි.

තමන්ගේම උසස්වීම් වලට සීමා වී පර්යේෂණ ද ප්‍රකාශණ ද සිදුකරන්නට වී ඇත්තේ ද ආර්ථික දේශපාලනය ක්‍රියා කරන අයුරෙනි. සමාජමය උපයෝගීතාවයකින් තොරව තනිව තනිව හා කණ්ඩායම් වශයෙන් විශ්වවිද්‍යාල අධ්‍යයන ප්‍රජාව මේසා විශාල සිදුකරන පර්යේෂණවල වාසිය දත්ත සුසානයන්ට (Data Cemetery) යාම සිදුවන්නේ ද මේ අධ්‍යාපනයේ අර්බුදය මෙන්ම ඒවා ආර්ථික සහ දේශපාලන නොගැලපීමයි.

සමහර තැන්වල දී මහාචාර්යවරුන්ට ඔවුන්ගේ දැනුම යොදා ගැනීමට නොහැකිව ඔවුන්ගේ ව්‍යාපෘති යෝජනා ඔවුන් විසින්ම කුණු කූඩයට දමා ගනියි. එවැනි තැන්වල දී බුද්ධිමතුන් පසුපසට ගොස් දේශපාලන හෙංචයින් පස්ස දොරින් කටයුතු කරන විශ්වවිද්‍යාල උගතුන් ද තනතුරු සඳහා පවා දීම් ද ලංකාවේ පාර්ලිමේන්තුවේ මෙන්ම අපිට විශ්වවිද්‍යාල තුළ ද දැකිය හැකිය.

අධ්‍යාපනය තුළ ඇති විවිධ වෘත්තීය ප්‍රවේශයනුත්, ඉහළට යාමට ලබා දී ඇති වරයන් ද නිසා බොහෝ අයට මහාචාර්ය පදවිය ලැබේ. ඔවුන් ඇත්තටම මහාචාර්යවරුන් ද යන්න පිළිබඳ සමාජයේ කතිකාවක් ගොඩනැඟෙන්නේ ඔවුන් විසින් සිදුකරන කාර්යභාරයේ ඇති උපයෝගීතාවය නිසා. මෙය විශ්වවිද්‍යාල පමණක් නොව ඕනෑම කේෂ්ත්‍රයක ද නිර්මාල් වැනි ප්‍රශ්න කිරීම් වෘත්තීය උපයේගීතාවය යොදා ගෙන ප්‍රශ්න කරගත හැකිය.

සමහර විශ්විවද්‍යාල ආචාර්යවරුන් ඔවුන්ට ඒ සඳහා කෙතරම් සුදුසුකම් සපුරාලා තිබුණත් මහාචාර්ය පදවිය අයදුම් නොකරයි. ආචාර්ය උපාධිය ලබාගෙනත් වසර ගණනාවක්ම ජේ්‍යෂ්ඨ කථිකාචාර්ය තනතුරේ සිටි බොහෝ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරු සිටියහ. දැනුත් සිටිති. නමුත් බොහෝ අය එය දැකින්නේ, ඔවුන්ගේ අසමත්කම ලෙසිනි. නමුත් ඔවුන්ගේ අවිඥාණයට සවන් දෙමින් ස්වයංව ප්‍රශ්න කරමින් ඔවුන්ට ගුරුහුරුකම් ලබාදුන් මහාචාර්යවරු ලංකාවේ ප්‍රබල මහාචාර්යවරුන්ගේ ස්වභාවය පිළිබඳ ප්‍රශ්න කර අයදුම්පත පස්සට දමා ගත් අය අප දැක ඇත. මොවුනුත් ඒ සඳහා ඉතා සුදුසු තම විෂයේ ප්‍රවීණයෝය. මේ පදවයි සමඟ ලැබෙන සමාජ වටිනාකම පරිණතකම ප්‍රවීණත්වය සහ බහුශ්‍රැත සමඟ ඔවුන් අඩිය පස්සට ගන්නේ තමන්ගේ සුදුසුකමට වඩා මහාචාර්ය පදවියේ ඇති බලවත්කම අවබෝධ කරගෙනයි. එහෙම සිතමින් සිටි බොහෝ ආචාර්යවරුන් ඔවුන්ගේ එම සුදුසුකම සපුරා ගත්තේ ඉතා මෑතකදීය. එය ඔවුන් ඒ තනතුර සඳහා ලබා දුන් ගරුත්වයයි. ඒ සඳහා නුසුදුසුකම නිසා නොවේ.

ඒ නිසා නිර්මාල් වැනි මහාචාර්යවරුන්ට ඔවුන්ගේ මහාචාර්යකමින් දමා ගසන්නට සිදුවන්නේ එක අතකට මහාචාර්ය පදවියේ උපයේගීතාවය ද වේ. අනෙක් අතට මහා සමාජයේ මේ වන විට ඇති පීඩාව ද දැක ඒවාට උඩගෙඩි දුන් ද හතු පිපෙන්නා සේ පිපෙන මහාචාර්යවරු දැක පස්වනත් ප්‍රීතියෙන් ද විය හැකියි. මහාචාර්යකම නිර්මාල් නිසා බැබළෙනවා මිසක් නිර්මාල් නිසා මහාචාර්යකම බැබළෙන්නේ නැත. වෙළද දැන්වීම් නොදමන තමන්ගේ නිහඩ සේවය සිදුකරමින් සිටින මහාචාර්යවරු ද විශ්‍රාම ලත් මහාචාර්යවරු ද සිටියි. ඔවුන්ගෙන් මේ රට වැඩ ගන්නේ නැත. නිර්මාල් නම් දැනුම බෙද බෙද බුකියේ හෝ සිටි.

ශාස්ත්‍රඥයින් විසින් ප්‍රගුණ කළ යුතු බොහෝ ආචාර්ය ධර්මීය භාවිතයන් මේ කෙටි පාපොච්චාරණයේ අන්තර්ගත වී ඇත. නිර්මාල්ගේ ඉතිහාස මහාචාර්යකමින් නිර්මාල්ටම දමා ගැසීම තව කෙනෙක් ඉලක්ක කර ලිව්වත් බොහෝ පැති ගැන සිතිය හැකිය. මේ දිගහැරුම ඒ ගරුත්වය පිළිබඳවයි.

චන්දිමා ජයසේන ගේ ෆේස්බුක් ගිනුමෙනි

ගුරුවරු නැති,දරුවන් ඇති හරි පුදුම ඉස්කෝලේ - රටේ රාළ

ගුරු විදුහල්පති වැටුප් සටන දැන් තීරණාත්මක හැරවුම් ලක්ෂයකට ඇවිත්.

මේ මාසේ 21 වෙනිදාට ආණ්ඩුව සිසුන් 200 ට අඩු පාසැල් 3000 ක් පටන් ගන්න ලෑස්තියි.

දැන් තියන ප්‍රශ්නය 21 වෙනිදාට ළමයි ඉස්කෝලේ එයිද කියන එක නෙවෙයි, එදාට ගුරුවරු ඉස්කෝලේ එයිද කියන ප්‍රශ්නය.

විදුහල්පති සංගම් නම් 21 ක එන්නේ නෑ කියලා අධ්‍යාපනය ලේකම්ට දැනටමත් දන්වලා ඉවරයි.

දැන් දවස් 96 ක් මේ ප්‍රශ්නය එකතැන පල්වෙනවා. ආණ්ඩුවයි, ගුරුවරුයි ඉන්නේ කැත්තට පොල්ල වගේ.

දැන් සටන වර්ධනය වෙලා තියන විදිහට ගුරුවරු දිනුවොත් ආණ්ඩුව පරාදයි. ආණ්ඩුව දිනුවොත් ගුරුවරු පරාදයි. මේ දෙගොල්ලන්ගෙන් කවුරු දිණුවත් පැරදුනත් අපේ රටේ 43 ලක්ෂයකට වැඩි ශිෂ්‍ය පරපුර පරාදයි.

කොහොම හරි දැන් මේ සටන දිනන්න හරි,පරදින්න හරි නැත්නං ජය පරාසයකින් තොරව අවසන් කර ගන්න හරි කාලය ඇවිත්.

ඒකටත් තියෙන්නේ තව තියෙන්නේ දවස් පහයි. දැන් මේ සටන අවසන් වෙන්න ඕනි. ඒකේ වගකීම ගුරු විදුහල්පති සංගම්වලට වගේම ආණ්ඩුවටත් තියනවා.

ඇත්තටම වෙන්න ඕනි මේ දවස් පහ ඇතුළේ සටන Win to win situation එකකින් අවසන් කරන එක. ඒකට අවශ්‍ය මැදිහත්වීම කරන්න තවමත් අවස්ථාව තියනවා.

මේ ප්‍රශ්නයට පූජ්‍ය මුරුත්තෙට්ටුවේ ආනන්ද හාමුදුරුවෝ මැදිහත් වෙනවා දැක්කා. ඒත් උන් වහන්සේට ඒ මැදිහත්වීමට ඕනිකරන මධ්‍යස්ථ බව තියාගන්න බැරි වුණා. රටේ රාළට හිතෙන්නේ උන් වහන්සේ ආණ්ඩුව පැත්තට බර උනා වැඩි කියලා.

ඇත්තටම 21 වෙනිදා වෙනකොටත් ප්‍රශ්නය විසදෙන්නේ නැත්නම් මේ සටන අලුත්ම තලයකට යන එක නවත්තන්න බෑ. ඒක මර්ධනය, බියවැද්දීම, පහරදීම්, අත්තඩංගුවට ගැනීම්, රැකියා අහිමි කිරීම වගේ අවධානමක් මැද්දේ කරන සටනක් බවට පත්වෙන්න පුළුවන්. ඒ ගැන දැනටමත් ඉගි බිගි පලවෙනවා.

කොහොම උනත් 21 ක පාසැල් එන ගුරුවරුන්ට බලපෑමක් කරන්න කිසිම වෘත්තීය සමිතියකට අයිතියක් නෑ. ඒක ඒ ගුරුවරුන්ගේ ස්වාධීන කැමැත්ත. සමහරවිට ඒ තීරණයට දේශපාලන වගේම පෞද්ගලික හේතුත් බලපාන්න පුළුවන්.

ඔය වැටුප් සටනට එකතු නොවී දරුවන්ට දිගටම ඔන්ලයින් අධ්‍යාපනය දෙන ගුරුවරු ඉන්නවා. රටේ රාළගේ ගමෙත් එහෙම ස්වාමින් වහන්සේ කෙනෙක් ඉන්නවා. අපි කවුරුත් ඒ ආදර්ශය අගය කරන්න ඕනි.

හැබැයි ඒකෙන් අදහස් වෙන්නේ නෑ හැම ගුරුවරයම එහෙම කරන්න ඕනි කියලා. මොකද ගුරුවරයටත් ජීවිතයක් තියෙන්න ඕනි. එයාටත් දරු පවුලක් ඉන්නවා. ඒක නඩත්තු කරගන්න මේ හම්බ වෙන සොච්චම් පඩිය මදි. අනික මේ නොදී ඉන්නේ අවුරුදු 24 ක් තිස්සේ එයාලට අයිති දෙයක්.

මහජන ආරක්ෂක ඇමති සරත් වීරසේකර දිගටම කිව්වේ පාසැලේ වැඩ කරන්න කැමති ගුරුවරුන්ට විවිධ බලපෑම් තර්ජන තියනවා කියලා. එයාට ගුරුවරු කතා කරලා කියනවලු. හැබැයි එහෙම එකක් එයාට ඔප්පු කරන්න තවම බැරි වුණා. එහෙම ඔප්පු කලා නං ගුරු විදුහල්පති වැටුප් සටන එතනින්ම ඉවරයි.

ඒක නිසා රටේ රාළ වීරසේකර උන්නැහැට කියන්නේ ගුරුවරු හරි ගුරුවරියෝ හරි කියන රහස් කතා මේකට අදාළ කරගන්න එපා කියලා. තියන දෙයක් විවෘතව කියන්න. නීතියෙන් ක්‍රියාමාර්ග ගන්න. වැරදී නම් දඩුවම් දෙන්න ඕනි කාට උනත්. එක පාරක් බොරුවට ගුරුවරු කීපදෙනෙක් CID යට ගෙන්නුවා එච්චරයි.

ඒක නිසා සරත් වීරසේකර මේ ප්‍රශ්නයේදී හැසිරෙන්නේ වගකීම් විරහිතව බව කියන්න ඕනි. අනික තමයි පාසැල් එන ගුරුවරුන්ට බලපෑම් කරන්න බෑ වගේම පාසැල් එන්න කියලා වර්ජිත ගුරුවරුන්ට බලපෑම් කරන්නත් බෑ. තග් පාට් දාලා ගුරුවරු ගෙන්වන්න කාටවත් බෑ. හැබැයි ඒවා ගැන නීතිය ක්‍රියාත්මක වෙන්නේ නෑ.

එදා සාලියපුර හමුදා කදවුරේදී ජනාධිපති කිව්වේ අර රුවන් වැලි සෑය ළගදී හම්බ වෙච්ච හාමුදුරුවෝ කිව්වට පස්සේ දැන් රටේ යන්නේ එක රටක් එක නීතියක් කියලනේ.

එහෙනම් ඒ නීතියේ රැකවරණය වර්ජනය කරන ගුරු විදුහල්පතිවරුන්ටත් තියෙන්න ඕනි. ඒක එයාලගේ අයිතිවාසිකමක්. ඒක ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් තහවුරු කරපු මුලික අයිතිවාසිකමක්.

ඒක නිසා රටේ රාළ ආණ්ඩුවෙන් ඉල්ලන්නේ ඔය මොඩ තග් පාට් එකට යන්න එපා. ගිහින් මේ ප්‍රශ්නය අනවශ්‍ය දේශපාලන ප්‍රශ්නයක් කරන්න එපා. මොකද ආණ්ඩුව කොච්චර මේ ප්‍රශ්නයේ වගකීම ගුරුවරුන්ට පටවන්න හැදුවත් ඒකේ වැඩි කොටස තියෙන්නේ ආණ්ඩුවට.

ගොඩක් මැති ඇමතිවරු කියන්නේ වැටුප ගැන හිතන්නේ නැතිව දරුවන් ගැන හිතලා වැඩට එන්න කියලා. ඇත්තටම එහෙම බන්දුලලා ඇතුළු ඇමතිවරු කියනකොට රටේ රාළට නං ලැජ්ජා හිතෙනවා. මරු ජාතික වගකීම ඉෂ්ඨ කරපු කට්ටියනේ මේ කියන්නේ කියලා. මේ රටේ සමස්ථ ජනතාවගේ රීරි මාංශ උරාබොන ලේ මාපිල්ලු දැන් බණ කියනවා.

කොහොම උනත් දැන් ආණ්ඩුව පැත්තෙන් ගුරුවරුන්ට තර්ජනය කරන්න පටන් අරන්. එස්.බීට අනුව නං 21 ක වැඩට එන්නේ නැති ගුරුවරු මර්ධනය කරන්න ඕනි. ඒක සමහවිට තර්ජනයක් වෙන්නත් පුළුවන්ලු, මර්ධනයක් වෙන්නත් පුළුවන්ලු. එහෙමලු ලෝකයේ රටවල් ගොඩනැගුවේ.

රටේ රාළට නං හිතෙන්නේ එස්.බී මරු කියවනවද කොහේද කියලා. මානව නිදහස සම්බන්ධව සංකල්පය පලල් වෙලා තියන ලෝකෙක එස්.බී යමපල්ලෙක් වෙන්න හදනවා. ඒකෙන් ෆේල් වෙන්නේ එස්.බී මිසක් මානව නිදහසේ සංකල්පය නෙවෙයි.

ඊළඟට ඇත්තටම එස්.බී පෙන්නන්න හදන්නේ එයා තවමත් ලොකු දේශපාලන මැරයෙක් කියලද දන්නේ නෑ.

ලංකාවේ දේශපාලනයේ ලොකුම මැරයෝ හිටියේ ජේ.ආර්ගේ කාලේ, නැත්තං ප්‍රේමදාසගේ කාලේ. දැන්නං මේ ඉන්නේ මැරයෝ නෙවෙයි. දේශපාලන නරියෝ. එස්.බී මේ හදන්නේ එන මොනවා හරි අවස්ථාවක් පාව්ච්චි කරගෙන රාජපක්ෂලාගේ සිත් ගත් සුරතලා වෙන්න. පොඩි හරි ඇමති කට්ටියක් සූප්පු කරන්න ආශා ඇති.

ඊළඟට ඊයේ වෘත්තීය සමිති චෝදනා කළා නාලක ගොඩහේවත් ගුරුවරු ගම්පහ, අත්තනගල්ල ප්‍රාදේශීය සභාවලට කැදවලා පොඩි පාට් එකක් දැම්මා කියලා. අනේ මන්දා ගොඩහේවලා මොන ජීවිතද කියලා. මිනිහා හිතාගෙන ඉන්නේ හැමදාම තියෙන්නේ වාරකන් කාලේ කියලද දන්නේ නෑ.

ඊයේ අනුරාධපුරේ එස්.එමුත් අමුතු රගපෑමක් කලා. 21 පාසැල් එන්නැති ගුරුවරු ගැන බලාගන්න ගමේ දෙමාපිය බටෑලියන් එකක් එයා හම්බ වෙනවා දැක්කා.

ඕවා ඉතින් හොදයි TV News වලට, වෙන නං ඇති වැඩක් නෑ. ඔතන ඉන්න එස්.බීගේ, නාලක ගොඩහේවගේ, සරත් වීරසේකරගේ, චන්ද්‍රසේන අධ්‍යාපන මට්ටම් නං වෙනස් ඇති. ඒත් රටේ රාළට හිතෙන්නේ කට්ටියගේම බුද්ධි මට්ටම නං එක සමානයි කියලා.

මොකද තග දාලා ගුරුවරු පාසැලට ගේන්න පුළුවන් වෙයි. හැබැයි ඒ තගට දරුවන්ට උගන්නන්න බෑ. හමුදාව දාලා ළමයින්ට උගන්නන්න බෑ. හමුදාව දාලා ඕනි නම් ගුරුවරු බලෙන් ගෙන්නන්න පුළුවන්. ඒත් උගන්නන්න බෑ. ඒකට ගුරුවරයා ඇතුළේ හොඳ මානසික මට්ටමක් තියෙන්න ඕනි.

ඒක නිසා රටේ රාළ ඔය මහත්තුරුන්ට කියන්නේ ගුරුකම කියන්නේ කුඹුරු කොටනවා වගේ වැඩක් නෙවෙයි. ඒ උදාහරණය ගන්නේ ගොවියා බාල්දු කරන්න නං නෙවෙයි. අපේ රටේ ගුරුවරුන් අතර ඉස්කෝලේ ගිහින් ඇවිත් කුඹුරට බහින ගොවියෝ ගොඩක් ඉන්නවා.

මෙයාලට දැනෙන උදාහරණයක් ගත්තොත් ගුරුකම කියන්නේ හොදට කාලා පාර්ලිමේන්තුවේ නිදාගන්නවා වගේ වැඩක් නෙවෙයි. අපේ ඉතිහාසය පුරාම ගුරුවරු පින් බත් ගිල්ල ජාතියක් නෙවෙයි.

ඒක නිසා ජනාධිපතිතුමා වහාම මේ තග් පාට් එක ඉල්ලා අස්කරගෙන මෙයාලා ගැට ගහන්න ඕනි. ඊට පස්සේ ජනාධිපති මැදිහත් වෙලා ගුරුවරු එක්ක සාකච්ඡාවක් තියලා වැඩේ අවසන් කරන්න ඕනි. දැන් ප්‍රශ්නයට තියෙන්නේ එහෙම උත්තරයක්.

මතක තියාගන්න මේ රටේ ජනතාව සම්බන්ධව වැඩිම වගකීම තියෙන්නේ ආණ්ඩුවට. ඒක මේ ආණ්ඩුවට නිතර අමතක වෙනවා. මේ ප්‍රශ්නනෙදී ආණ්ඩුව නම්‍යශීලී වෙන්න ඕනි. සුබෝධනී කමිටු වාර්තාව මත පදනම් උන උත්තරයක් හදන්න ඕනි. ඒක සියට සීයක් සාධාරණයි.

එහෙම නැතිව ගුරුවරුන්ට ගහන්න දෙමව්පියෝ ෆෝම් කරන්න යන්න එපා. ගුරුවරුන්ට උස්සපු අත් ආපහු හැරිලා ඔයාලටත් ඉස්සෙන දවස වැඩි ඈතක නෙවෙයි.

දැන් දෙගොල්ලටම මැද තැනකට එන්න වෙලාව හරි. දැන් දෙගොල්ලොම තමන්ගේ ක්‍රියාකාරකම් හා වගකීම් ගැන හරි තක්සේරුවකට ඇවිත් තීරණයක් ගන්න ඕනි. කාටවත් මස් රාත්තලම ඉල්ලන්න අයිතීයක් නෑ.

එහෙනම් ගිහින් එන්නම්.

බුදු සරණයි. ජයවේවා.

Priynatha witharanaමීට රටේ රාළ

(Priyanjith Vitharana ගේ ෆේස්බුක් පිටුවෙන්....) 2021 - ඔක්තෝම්බර් 16